Με τρεις νεκρούς και μερικές δεκάδες τραυματίες, η τρομοκρατική καριέρα του Ted Kaczynski δεν τον φέρνει πολύ ψηλά στη λίστα με τους πιο αιματηρούς φονιάδες των ΗΠΑ. Δεν είναι μόνο η 11/9 που άλλαξε μια για πάντα το τι ορίζουμε σαν τρομοκρατική επίθεση, αλλά και ότι ένας μαζικός πυροβολισμός σε ένα σχολείο ή ένα μπαρ, είναι μια είδηση που για την Αμερική δεν μπορεί μείνει στις πρώτες θέσεις για πάνω από 3-4 ημέρες, είναι κάτι σύνηθες πλέον. Ωστόσο η υπόθεση Unabomber είχε πάντα ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Πώς είναι να μένεις 20 χρόνια στη φυλακή για ένα έγκλημα που δεν έκανες ποτέ;
Το κυνήγι του Unabomber ήταν η μεγαλύτερη, η πιο δαπανηρή και η πιο χρονοβόρα επιχείρηση του FBI μέχρι τη σύλληψη του τρομοκράτη που μισούσε την τεχνολογική εξέλιξη. Το τυχαίο πάτερν των χτυπημάτων του και το μυστήριο που έβγαζε η όλη παρουσία του μέσα από τα κειμενά του, με αποκορύφωμα το μανιφέστο των 35.000 λέξεων που εκβιαστικά ζήτησε να δημοσιευτεί από τις δύο μεγαλύτερες εφημερίδες των ΗΠΑ με την υπόσχεση να σταματήσει να στέλνει βόμβες, ήταν τα στοιχεία που ανάγκαζαν το FBI για αυτή τη σπατάλη χρημάτων και ανθρώπινων πόρων. Ίσως όμως να ήταν και η υποψία, ότι οι ιδέες του Unabomber μπορεί και να έβρισκαν κοινό.
Αυτή η υποψία ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε, ο Kaczynski δεν κατάφερε να εμπνεύσει, αλλά ούτε και να τρομάξει στα αλήθεια την Αμερική, ή μήπως ήταν μπροστά από την εποχή του; Η αλήθεια είναι ότι ένα πέπλο λήθης τον σκέπασε όταν συνελήφθη, ένα πέπλο που άρχισε να αδυνατίζει όταν ασχολήθηκε με αυτόν το Netflix και μέσα από ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ με τη μορφή μίνι-σειράς έκανε ευρύτερα γνωστό, ειδικότερα στις νεότερες γενιές τον τρομοκράτη που καλούσε να γυρίσουμε τα ρολόγια μας πίσω.
Όταν ο Danny Trejo συνάντησε τον Charles Manson στη φυλακή
Στο μανιφέστο του με τίτλο «Η Βιομηχανική Κοινωνία και το Μέλλον της», ο συντάκτης κάνει λόγο για πλήρη καταστροφή που θα φέρει η πρόοδος της τεχνολογίας στα χρόνια που έρχονται και μόνο η επιστροφή σε πιο παραδοσιακές μορφές κοινωνικής οργάνωσης θα μας σώσει. Οι ιδέες του κινούνται στο φάσμα του λουδισμού σε και έχουν γίνει βάση για διάφορες μορφές νεολουδισμού, ανάλογα με την επικαιρότητα και τις τεχνολογικές εξελίξεις.
Στην εποχή της εισόδου του ίντερνετ και των κινητών τηλεφώνων, οι κραυγές κατά της τεχνολογικής προόδου ήταν ελάχιστες και σίγουρα περιθωριοποιημένες. Οι μεγάλες αλλαγές και ευκολίες που έφεραν στις ζωές των ανθρώπων περιόρισαν τις φωνές αντίδρασης σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που απλά δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Πλέον όμως το κοινό που απορρίπτει την τεχνολογία είναι μεγαλύτερο και το σημαντικότερο είναι ότι είναι πολύ νεαρής ηλικίας.
Όταν απαγόρευσαν στον Tom Hardy να επισκεφτεί τον Charles Bronson στη φυλακή
Όχι, η Gen Z δεν είναι έτοιμη να αρχίσει το αντάρτικο πόλης και ούτε είναι έτοιμη να πάρει τα βουνά και να μείνει σε καλύβες όπως ο Unabomber. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι η Gen Z δεν θα πάει και τόσο καλά με την τεχνολογία όσο νομίζουμε και ειδικά με την εξέλιξή της. Το ότι το μανιφέστο του νεολουδισμού αρχίζει και βρίσκει ακροατήριο στους νέους, κάτι που ίσως πάρει mainstream διαστάσεις με τον θάνατο του «προφήτη» του κινήματος, μάλλον έχει να κάνει με την ίδια τη φύση του ρυθμού της τεχνολογικής εξέλιξης και όχι με την ίδια την εξέλιξη.
Οι νέες γενιές δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τις τεχνολογικές εξελίξεις επειδή αυτές είναι πιο αργές σε σχέση με το παρελθόν. Ακούγεται περίεργο, αλλά δείτε πώς δουλεύει. Οι Millennials είναι η γενιά που είδε μπροστά στα μάτια της την εξέλιξη του PC. Στα 90s η εγκατάσταση ενός προγράμματος ήταν μια ολόκληρη διαδικασία. Το τεχνολογικό άλμα των Windows 98 δεν επαναλήφθηκε ποτέ. Για να μπεις στο ίντερνετ έπρεπε να ακολουθήσεις μια αλληλουχία κινήσεων, χωρίς εγγυημένο αποτέλεσμα. Η εγγραφή ενός CD ή διαχείριση της μουσικής είχε κι αυτή τους κανόνες της.
Ένας κρατούμενος μοιράζεται τους 8 άγραφους κανόνες της φυλακής
Όλα αυτά τα δύσκολα και μεγάλα άλματα έκαναν τους Millenials μικρούς χάκερ. Στην εποχή των app η Gen Z είναι κάπως κακομαθημένη και η εξέλιξη γίνεται χωρίς μεγάλα άλματα. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα, πρώτον ότι έχουν σαν δεδομένο τα smartphones και όλα φέρνουν μαζί τους. Για παράδειγμα ποιος νέος μπορεί να χρησιμοποιήσει από μνήμης τις ανταποκρίσεις των αστικών λεωφορείων ή να διαβάσει έναν χάρτη;
Οι Millennials έχοντας ζήσει τη δύσκολη μετάβαση, εκτιμούν τόσο την τεχνολογική πρόοδο, αλλά έχουν και την εμπειρία που χρειάζεται το πέρασμα από τη μία τεχνολογία στην άλλη. Από την άλλη η Gen Z χωρίς να έχει ζήσει την αγωνία του να περιμένεις ώρες για να κατέβει ένα τραγούδι με PSTN σύνδεση, έχει τη διαθέσιμη τεχνολογία σαν δεδομένη. Όσα έχουμε σαν δεδομένα γίνονται πολλές φορές σάκος του μποξ και κάπου εδώ έρχεται η άρνηση της τεχνολογίας.
Το ότι υπάρχει μία τάση στα παλιού τύπου κινητά, αυτά με το φιδάκι, είναι γεγονός και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την αποτοξίνωση από τα SoMe που αναζητούν πολλοί, ειδικά όσοι δεν είχαν γεννηθεί πριν από αυτά. Στην εξάρτησή τους από τις ψηφιακές συσκευές βρίσκουν ολοένα και περισσότεροι νέοι τη ρίζα των προβλημάτων τους. Ίσως να έχουν ένα μικρό δίκιο εδώ μιας και πολλές φορές χάνεται το μέτρο στη χρήση της τεχνολογίας με αποτέλεσμα πολλές φορές να μας σκλαβώνει αντί να μας απελευθερώνει.
Φυσικά ο λουδισμός του Unabomber μοιάζει αστείος σαν αντιπρόταση, αν όχι επικίνδυνος αν κάποιος διαβάσει το μανιφέστο του σαν ευαγγέλιο και αρχίσει να εφαρμόζει όσα αναφέρει ο Kaczynski και δεν περιορίζεται σε μια γκρίνια για την αχαλίνωτη ανάπτυξη της τεχνολογίας. Οι Millennials είναι η γενιά που γνώρισε την καταιγιστική ανάπτυξη της τεχνολογίας, η Gen Z αυτή που γεννήθηκε μέσα σε αυτή και ίσως η Gen A αυτή που θα μάθει να ζει σε αρμονία με αυτή, όπως και με τη φύση.
