Ο Τομ Χανκς έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα για να απαλλαγεί «από τη συνεχή πίεση» της δημιουργίας ταινιών. Ο δύο φορές βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός δημοσιεύει το «The Making of Another Major Motion Picture Masterpiece» εμπνευσμένο από τη δική του καριέρα στη μεγάλη οθόνη. Όπως αναφέρει στο BBC: «Ο κόπος των γυρισμάτων μιας ταινίας μπορεί απλώς να σε κάνει να ξεμείνεις από περιέργεια για τη δουλειά. Μερικές φορές απλά πρέπει να έχεις κάποιον άλλο λόγο για να εξάψεις τη φαντασία σου».Ο Τομ Χανκς, που σήμερα είναι 66 ετών, αναφέρει ότι πάντοτε έγραφε «με τον ένα ή τον άλλο τρόπο». Η συλλογή διηγημάτων του, Uncommon Type, εκδόθηκε το 2017 και έχει πουλήσει περισσότερα από 234.000 αντίτυπα μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το νέο του μυθιστόρημα των 448 σελίδων το ξεκίνησε τον επόμενο χρόνο.
Για το βιβλίο
«Δεν είναι δίκαιο» και παραδέχεται ότι το παρθενικό του μυθιστόρημα δεν δέχτηκε τις συνηθισμένες απορρίψεις από εκδότες, ενώ άλλοι πρωτοεμφανιζόμενοι συγγραφείς κάνουν αγώνες προκειμένου να εκδώσουν ένα βιβλίο. Οι κριτικές για το The Making of Another Major Motion Picture Masterpiece είναι πάντως χλιαρές. Τον Χανκς δεν τον ενοχλούν οι κριτικές, καθώς η δική του δουλειά στον κινηματογράφο σημαίνει ότι μπορεί να «χειριστεί» κάθε κριτική. «Γίνομαι πιο δυνατός όταν πρόκειται να διαλυθώ πραγματικά», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πίσω από τις καμέρες
Η πλοκή του βιβλίου βασίζεται στη δημιουργία μιας ταινίας δράσης με υπερήρωες πολλών εκατομμυρίων δολαρίων όπου στο καστ των χαρακτήρων, συμπεριλαμβάνεται ένας εκκεντρικός σκηνοθέτης και ένας εγωπαθής πρωταγωνιστής που διακόπτει και καθυστερεί τα γυρίσματα.Προκαλεί λοιπόν έκπληξη, όταν ο Χανκς, η συμπαθητική φωνή του Woody στο Toy Story, εξομολογείται ότι δεν είναι πάντα ένας καλός τύπος: «Έχω συμπεριφερθεί με τον ίδιο τρόπο και ο ίδιος σε κάθε μια από αυτές τις φορές (του βιβλίου) σε ένα πλατό. Δεν είναι όλοι στα καλύτερά τους κάθε μέρα σε ένα κινηματογραφικό πλατό. Πέρασα δύσκολες μέρες προσπαθώντας να γίνω επαγγελματίας, με τη ζωή μου να καταρρέει με περισσότερους από έναν τρόπους, και η απαίτηση για μένα εκείνη τη μέρα ήταν να είμαι αστείος, γοητευτικός και τρυφερός - και αυτό να είναι το τελευταίο πράγμα που νιώθω».
Παρόλα αυτά, ο Τομ Χανκς υπερηφανεύεται που είναι πάντα στην ώρα του. «Αυτό που δεν μπορεί να συμβεί σε μια ταινία είναι ότι κάποιος δεν μπορεί να παίζει με το χρόνο ή τη διάρκεια του γυρίσματος ή τον προϋπολογισμό. Αυτό είναι ένα βαρύτατο αμάρτημα στον κλάδο των ταινιών». Και συνεχίζει: «Θα εκπλαγείτε με το πόσοι άνθρωποι (ηθοποιοί) ξέρουν ότι «μπορούν να τη γλιτώσουν» και τους λένε ότι μπορούν να τη γλιτώσουν, επειδή κουβαλούν την ταινία στους ώμους τους». Πράγματι, στο βιβλίο αναφέρεται σε ηθοποιούς που είναι «μωρά που κλαίνε, ψυχολογικά ναυάγια, αλκοολικοί , εθισμένοι... και εμπλέκονται σε κόντρες». Μιλάει επίσης και για τη σεξουαλική παρενόχληση χωρίς να αναφέρεται σε ονόματα.
