Είναι εκείνη η ερώτηση που πάντα αποφεύγω. Όταν σκάει το τηλέφωνο ή το μήνυμα στο Messenger με το «τι θα κάνουμε την Τσικνοπέμπτη;», η απάντησή μου δεν αλλάζει ποτέ τα τελευταία χρόνια: «Θα αράξω σπίτι. Αν θέλετε, ελάτε». Το να κανονίσω έξοδο την Τσικνοπέμπτη είναι μία λάθος επιλογή που πλέον ωρίμασα και έμαθα να μην πέφτω στην παγίδα της. Όπως ακριβώς το βράδυ της αλλαγής του χρόνου είναι η χειρότερη μέρα για να βγεις, έτσι και η Τσικνοπέμπτη είναι η χειρότερη μέρα ώστε να κανονίσω έξοδο για φαγητό. Οι ταβέρνες και τα εστιατόρια έχουν την τιμητική τους, αλλά το menu τους δε με συγκινεί.
Ας θυμηθούμε όπως πρώτα τι είναι η Τσικνοπέμπτη και τι γιορτάζουμε
Είναι γιορτή της ορθόδοξης παράδοσης στην οποία καταναλώνονται μεγάλες ποσότητες κρέατος. Λαμβάνει χώρα την Πέμπτη, λόγω του ότι οι μέρες Τετάρτη και Παρασκευή θεωρούνται νηστίσιμες, της δεύτερης εβδομάδας των Αποκριών, την αποκαλούμενη Κρεατίνη. Προηγείται 11 μέρες πριν από την έναρξη της μεγάλης νηστείας της Σαρακοστής και δίνει την ευκαιρία στα νοικοκυριά να καταναλώσουν με εορταστικό τρόπο οτιδήποτε σε κόκκινο κρέας έχει απομείνει πριν την Σαρακοστή. Έχει καθιερωθεί να κυριαρχεί το κόκκινο χρώμα είτε σε κρέας είτε σε κρασί και μας θυμίζει το Πάσχα και την χαρά της Αναστάσεως.
Μαθήματα σωστής Τσικνοπέμπτης από έναν διθυραμβικό χασάπη
Ωστόσο υπάρχει λόγος πλέον να βγεις την Τσικνοπέμπτη;
Αυτός ο καταναγκασμός της εξόδου με «πνίγει». Το να βγεις την Τσικνοπέμπτη ενώ την ίδια στιγμή έχεις άλλες 364 ημέρες ώστε να απολαύσεις την κρεατοφαγία σε ταβέρνες και εστιατόρια είναι γαστρονομική «αυτοκτονία». Οι ταβέρνες είναι ρεζερβέ εδώ και μέρες, αν δεν προνοήσεις να κλείσεις τραπέζι δε βρίσκεις σκαμπό ούτε για δείγμα ενώ ο παγωμένος καιρός σε «σπρώχνει» περισσότερο στο να μείνεις σπίτι από το να πάρεις τους δρόμους ψάχνοντας να παρκάρεις και να χωθείς σε μία ταβέρνα τίγκα στην τσίκνα. Η πλειοψηφία του κόσμου είναι ντυμένη για τα καρναβάλια και νιώθεις αμήχανα που θέλεις να φας την μπριζόλα σου με την ηρεμία σου και ντυμένος ως άνθρωπος. Συγγνώμη που δε θέλω να συνοδευτεί η μπριζόλα και το λουκάνικο με μία σερπαντίνα από το πουθενά.
Ενός λεπτού σιγή για τα καμένα κρέατα της Τσικνοπέμπτης που καταφθάνουν
Η Τσικνοπέμπτη «φτιάχτηκε» για το σπίτι. Η ιεροτελεστία της Τσικνοπέμπτης στο σπίτι είναι για αρχόντους. Αγοράζεις εσύ τα κρέατα που επιθυμείς, τα ψήνεις, καλείς οικογένεια και καλούς φίλους και περνάτε μία όμορφη Πέμπτη χωρίς να περιμένεις ένα δίωρο για μία ποικιλία, μία τυροκαυτερή και μία σαλάτα σε τιμές που θυμίζουν εστιατόρια με τρία αστέρια Michelin. Δημιουργείς το δικό σου menu, σου βγαίνει απείρως πιο φθηνά και στις περισσότερες περιπτώσεις τρως καλύτερα και πιο γευστικά απ’ ότι σ’ ένα εστιατόριο ή ταβέρνα. Το να βγεις την Τσικνοπέμπτη είναι αυτοταπείνωση για κάθε άνδρα που σέβεται τον εαυτό του. Πες «όχι» σε αυτόν τον καταναγκασμό και βγάλε τον ψήστη από μέσα σου. Οι ταβέρνες θα σε περιμένουν και τις επόμενες μέρες και να είσαι σίγουρος πως θα σου φερθούν με καλύτερο τρόπο.
