Κάποια στιγμή που υπήρξαμε 15 χρονών το σκεφτήκαμε. «Μόδα είναι, θα περάσει». Επίσης οι περισσότεροι ήμασταν και μπακούρια, οπότε ο Άγιος Βαλεντίνος δεν μας απασχόλησε και τόσο. Φυσικά η μόδα όχι μόνο δεν πέρασε. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πολύ μετά από εμάς, είτε αγοράζεις σοκολάτες και βάζεις στικεράκια με καρδούλες στο αμάξι, είτε όχι. Ξέρουμε καλά πως θα υπάρξουν αυτοί που θα αγοράσουν δώρα και εκείνοι που θα σηκώσουν τα λάβαρα ενάντια στο καπιταλιστικό φαινόμενο της ημέρας. Αλλά είμαστε και εμείς, που για εμάς αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.
Υπάρχει και αυτός ο Άγιος Βαλεντίνος
Τι είναι ο Άγιος Βαλεντίνος; Φέτος είναι Τρίτη. Προσωπικά έχω να πάω σε ένα γιατρό το απόγευμα και το βράδυ έχω προπόνηση. Αν κάποιος με ρωτήσει αν είμαι γιορτάζω σήμερα θα του πω όχι γιατί δεν με λένε Βαλεντίνο. Αν πάλι ρωτήσει αν είμαι ερωτευμένος, θα του πω πως συνήθως δεν συμβαίνει μία φορά το χρόνο. Επίσης θα φτάσει κάποια στιγμή για να καταλάβουμε ότι η ερώτηση «είσαι ερωτευμένος;» είναι αρκετά προσωπική και πλασματική για να την απαντήσει κανείς; Δεν την απάντησε ο Μάρκος Αυρήλιος και ο Σένεκας, εγώ θα την απαντήσω;
Για να μην φλυαρούμε όμως, υπάρχει πράγματι και αυτή η παθητική στάση. Αν κάποιος θέλει εκείνη την ημέρα να πεθάνει από τις σοκολάτες και τα λιπαντικά καλά θα κάνει. Αν θέλει να μείνει μέσα με το κορίτσι και να παραγγείλει πίτσα, το ίδιο καλό θα είναι. Το πρόβλημα δεν είναι αν γιορτάζεται ή όχι η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, αλλά το πώς σε αντιμετωπίζει η κοινωνία αν δεν θες να συμμετάσχεις σε κάτι. Οτιδήποτε. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και με τις Απόκριες, που ο κόσμος αδυνατεί να καταλάβει πως κάποιοι δεν το βρίσκουν ούτε χαρούμενο, ούτε διασκεδαστικό. Πώς είναι απλά γελοίο. Ή ότι αδιαφορούν για το ποιος θα ντυθεί και ποιος όχι.
Διάβασε επίσης: Το να κράζεις τον Άγιο Βαλεντίνο δεν είναι μαγκιά, αλλά αυτοταπείνωση
Αυτό όμως το πράγμα κάθε χρόνο, ότι πρέπει να είσαι είτε με τους Valentines, είτε με τους Anti-Valentines, είναι πραγματικά τόσο ηλίθιο και κουραστικό που σε κάνει να θες να σιχαθείς την συγκεκριμένη ημέρα, ακόμη και αν δεν έχεις πρόβλημα με τον εορτασμό. Φτάνει, ειλικρινά. Ακόμη και τα Anti-Valentine’s πάρτι που γίνονται εκείνη την ημέρα στο Κέντρο, είναι τόσο κιτς που μόνο τα γέλια σου έρχεται να βάλεις. Βγάζει περισσότερο νόημα αυτό που έχουν υιοθετήσει στην Αμερική τα μπαρ -σε κάποιες Πολιτείες τουλάχιστον- και δεν αφήνουν τις γυναίκες να πληρώσουν ποτό.
Καλύτερα όλα αυτά. Τα ειδικά μενού στα εστιατόρια, τα κοκτέιλ για την ημέρα, οι προσφορές για ξενοδοχεία. Τουλάχιστον όλα αυτά είναι λειτουργικά και έχουν ένα λόγο. Όλα τα υπόλοιπα του στολισμού, του να είσαι υποχρεωμένος να πρέπει να απαντάς σε ερωτήσεις και να στέλνεις emojis με καρδούλες, είναι για κλωτσιές. Νιώθεις ερωτευμένος; Υπέροχα. Δεν νιώθεις; Δική σου υπόθεση και κανενός άλλου.
Δηλαδή πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν ώστε να σταματήσουμε να δείχνουμε τον κόσμο με το δάχτυλο;
