Η κλασική συνταγή είναι μία: Ιάπωνες, αίμα και ανώμαλα παιχνίδια που συμμετέχουν άνθρωποι με σάρκα και οστά. Αν σου αρέσουν τα ιαπωνικά manga, το πολύ αίμα και το σασπένς, τότε αυτή η σειρά σίγουρα θα σε ικανοποιήσει. Ο ρυθμός της είναι πολύ γρήγορος και τα ιαπωνικά κλισέ της αρκετά (πράγμα που τελικά λειτουργεί υπέρ της σειράς). Το στόρι είναι κλασικό, τρεις φίλοι μπαίνουν με κάποιο τρόπο σε ένα έρημο Τόκιο – σαν από μαύρη τρύπα – όπου και συμμετέχουν αναγκαστικά σε ένα βίαιο κι αιματηρό παιχνίδι που θυμίζει έντονα video game. Μπορεί να ακούγεται σαν να το έχουμε ξαναδεί αλλά όμως η παραγωγή είναι αρκετά καλή και σίγουρα θα το εκτιμήσεις τις ώρες που είσαι κουρασμένος και θέλεις κάτι «ελαφρύ» να χαλαρώσεις.
O Chuck Norris γίνεται video game κι εμείς απλά προσκυνάμε
H σειρά εξερευνά την φύση των video games και πως μπορούν αυτά να επηρεάσουν το άτομο αρνητικά. Η σειρά είναι εμπνευσμένη από το manga του Haro Aso με το ίδιο όνομα. Το σενάριο όμως είναι πολύ ευφυές μιας και ουσιαστικά βάζει τους φίλους να παλεύουν μεταξύ τους για το ποιος θα μείνει ζωντανός. Στο έρημο, παράλληλο σύμπαν του Τόκιο στο οποίο κι έχουν μεταφερθεί, βρίσκουν πως κι άλλοι σαν αυτούς παίζουν τα δολοφονικά παιχνίδια. Όλα τα παιχνίδια είναι μέχρι θανάτου και αν αποφασίσεις να μην συμμετέχεις τότε απλά μία ακτίνα λέιζερ σε σκοτώνει αυτόματα. Μας θύμισε έντονα το πολύ γνωστό διήγημα του Harlan Ellison, “I Have No Mouth, and I Must Scream”. Υπάρχουν πολλές επιρροές από sci-fi αλλά και πιο κλασικό Japan horror.
Το “Alice In Borderland” βασίζεται στο ομώνυμο manga του Haro Aso, που γράφτηκε το 2014 και γυρίστηκε αμέσως μετά την κυκλοφορία του σε ταινία κινουμένων σχεδίων. Η μεταφορά του Netflix είναι αρκετά πιστή στο original και μπορεί κάποιος να το παρακολουθήσει πολύ άνετα, πρέπει όμως να είναι μαθημένος στο αίμα μιας και από αυτό η σειρά έχει πολύ. Σε σχέση με το comic, υπάρχουν αρκετές διαφοροποιήσεις, λόγω κυρίως της μεταφοράς της υπόθεσης από το ένα format στο άλλο, αλλά σε γενικές γραμμές η οπτική του Sato μένει πιστή στην αρχική φόρμα.
Η σειρά μας βάζει για τα καλά στον VR εφιάλτη των video games αλλά και της κουλτούρας των escape rooms. Δυστοπία, manga, φουτουρισμός και κλασικό splatter horror φτιάχνουν έναν πολύ δυνατό συνδυασμό και απογειώνουν τη σειρά που μας θυμίζει αρκετά και το Squid Game. Η σειρά όμως προχωράει ακόμη πιο πέρα από την απλή ψυχαγωγία και προβληματίζει τον θεατή, ιδιαίτερα σε επεισόδια που οι φίλοι εναντιώνονται ο ένας προς τον άλλο για την επιβίωση τους. Μπορούμε να πούμε πως η σειρά μπαίνει αρκετές φορές σε υπαρξιακά μονοπάτια κι αυτό είναι κάτι που εκτιμάμε στο σενάριο.
Προτείνεται σε φίλους του sci-fi, του horror, των video games και φυσικά των manga. Πολύ καλή προσπάθεια.
