Βλέπω εδώ και καιρό μία σειρά εποχής στο Netflix η οποία μου αρέσει αλλά μοιάζει να μην έχει τελειωμό, οπότε χτες είπα να δω κάτι άλλο, έτσι για αλλαγή. Το Netflix είχε στην αρχική σελίδα το απαθές αλλά παράξενο πρόσωπο ενός νεαρού άνδρα με γυαλιά, κάπως μου τράβηξε το μάτι και είπα να του δώσω μία ευκαιρία. Ο Jeffrey Dahmer είναι πολύ γνωστός, κυρίως από διάφορα ντοκιμαντέρ που έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς. Ένας από τους πιο διάσημους κατά συρροή δολοφόνους που έχει καταγράψει η ιστορία. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να φρεσκάρω τη μνήμη μου με τα «κατορθώματα» αυτού του τέρατος. Μπήκα λοιπόν στη Wikipedia κι άρχισα να διαβάζω τι ακριβώς είχε κάνει.
H.H. Holmes: Ο πρώτος serial killer της Αμερικής και το murder hotel του
Ο Dahmer βίασε και σκότωσε 17 νεαρούς άνδρες σε μία περίοδο σχεδόν 15 χρόνων, από το 1978 μέχρι και το 1991. Η ιστορία του όμως είναι πολύ πιο περίπλοκη μέσα στην φρίκη της. Οι πρακτικές του συμπεριλάμβαναν νεκροφιλία και κανιβαλισμό. Κι όμως ο ίδιος ήταν ένας πολύ γλυκός άνθρωπος ο οποίος δεν είχε ποτέ δώσει δικαιώματα. Ο αλκοολισμός του όμως ήταν αυτός που τον πρόδωσε. Η σειρά επικεντρώνεται στην ψυχολογική κατάσταση του Dahmer, η οποία από πάντα ήταν πολύ ασταθής και εύθραυστη. Το πρώτο επεισόδιο σε μπερδεύει μιας και ξεκινάει ουσιαστικά από το τέλος, δηλαδή από τη στιγμή που τον πιάνουν. Η σκηνοθεσία είναι πολύ σκοτεινή και χωρίς να βλέπουμε ουσιαστική βία στην οθόνη, η καρδιά χτυπάει από την αγωνία και την ένταση του κάθε πλάνου. Νομίζω σε αυτό πέτυχαν πολύ οι παραγωγοί της σειράς, «έπιασαν» σωστά την κλειστοφοβία ενός τόσο άρρωστου μυαλού σαν του Dahmer.
Jeffrey Dahmer’s first victim had been dead exactly a year when the “Milwaukee Cannibal” completed military training in San Antonio. https://t.co/iaUbgzqXNY
— MySA (@mySA) September 22, 2022
Οι εικόνες είναι τόσο δυνατές που ακόμη και οι οικογένειες των θυμάτων που την παρακολούθησαν δήλωσαν ενοχλημένοι γιατί τους θύμισε όλη αυτήν την κατάσταση που πέρασαν με τους αγαπημένους τους, εκείνη την εποχή όπου ο Dahmer δικαζόταν. Συγκεκριμένα ο Eric Perry, ξάδελφος του θύματος του Dahmer, Errol Lindsay, εξέφρασε τη δυσφορία του μέσω Twitter για την αναπαραγωγή της τρομερής αυτής ιστορίας. Δήλωσε μάλιστα πως η οικογένεια του είναι εξοργισμένη με την παραγωγή του Netflix. Η αλήθεια είναι πως συμπάσχουμε με τις οικογένειες. Η σειρά είναι δυνατή και προσπαθεί να έχει ένα βασικό point που ίσως είναι αυτό που ενόχλησε. Ο Dahmer δεν παρουσιάζεται ακριβώς σαν το τέρας που ήθελε να δείξει ο τύπος της εποχής, αλλά ουσιαστικά βλέπουμε τις αιτίες και την ψυχολογία ενός άρρωστου ανθρώπου που είναι κομμένος στα δύο από τα κόμπλεξ και την διπολική του διαταραχή.
Το βασικό στοιχείο που μας δίνει η σειρά είναι πως ο Dahmer ήταν ένας πολύ λυπημένος άνθρωπος, ένας άνθρωπος που πέρασε σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του μόνος, χωρίς την τρυφερότητα και την αγάπη του πατέρα ή της μητέρας του. Ο γάμος των γονιών του είχε πολλά προβλήματα και όταν ο Dahmer ολοκλήρωσε το σχολείο, ήρθε το διαζύγιο που ουσιαστικά τον διέλυσε. Ο πατέρας του ήταν ακόμη φοιτητής όταν παντρεύτηκε και μέχρι να τελειώσει το διδακτορικό του ήταν συχνά απών. Η μητέρα του περιγράφεται ως μια γυναίκα υποχόνδρια και παγωμένη, που αποζητούσε την προσοχή του άντρα της, εμφανίζοντας συχνά προβλήματα υγείας και δεν έδινε καμία σημασία στα παιδιά της. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα ο έφηβος Dahmer να μείνει μόνος του σε ένα τεράστιο σπίτι, με τον πατέρα να μένει σε ξενοδοχεία με τις ερωμένες του και την μητέρα να έχει φύγει από την πόλη μαζί με τον μικρό του αδερφό. Έτσι ο Dahmer καλλιέργησε μία απόκοσμη τάση να μιλάει μόνος του και να πίνει απίστευτες ποσότητες αλκοόλ. Το ένα οδήγησε στο άλλο και ο πρώτος φόνος δεν άργησε να συμβεί.
Οι 10 serial killers που δεν έφυγαν ποτέ από τα ραντάρ της Αστυνομίας
Η σειρά του Netflix έχει πετύχει τελικά ακριβώς αυτό: Να κάνει ένα τέρας διάφανο έτσι ώστε να δούμε μέσα του και να κατανοήσουμε πως μία ψυχολογική διαταραχή μπορεί να διογκωθεί τόσο που τελικά να οδηγήσει στο έγκλημα. Επίσης να μην ξεχάσουμε να πούμε πως η σειρά επικεντρώνεται επίσης πολύ πετυχημένα στην κοινωνική όψη της ιστορίας, μιας και η γυναίκα που ζούσε δίπλα από τον Dahmer και η οποία ήταν μαύρη, είχε προειδοποιήσει πολλές φορές την αστυνομία για θορύβους και ουρλιαχτά. Η ίδια υποστήριξε πως δεν της έδιναν σημασία επειδή προερχόταν από πολύ φτωχή γειτονιά.
Σαν κατακλείδα να πούμε πως αξίζει κανείς να δώσει μία ευκαιρία στη σειρά αν θέλει να δει την άλλη πλευρά του δολοφόνου, την πιο ανθρώπινη. Σίγουρα όμως και πάλι είναι μία σειρά που θα σου δημιουργήσει μεγάλη ένταση, το καλό είναι όμως πως σε βάζει να σκεφτείς.
