Αλήθεια τι συμβαίνει το τελευταίο διάστημα με τους βιασμούς και τις σεξουαλικές επιθέσεις; Υπήρχε πάντα αυτή η κακοποίηση και απλώς πλέον έρχονται πιο εύκολα στην επιφάνεια ή είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο της εποχής που έχει γιγαντωθεί; Στο αστυνομικό Δελτίο Τύπου κάθε μέρα θα βρεις περισσότερες από μία περιπτώσεις από καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση. Είτε αυτό έχει να κάνει με θύματα ανήλικα άτομα είτε ενήλικα. Πρόκειται για μία μάστιγα, έναν εφιάλτη που δεν έχει τέλος. Πώς μπορούμε να προφυλάξουμε τα παιδιά μας, τις συντρόφους μας, τους φίλους μας και γενικότερα την κοινωνία από τους κακοποιητές; 

Ένας από τους τρόπους που μπορεί να υιοθετήσει η κοινωνία είναι να μη σταματήσει να μιλάει. Να μην δείχνει αδιαφορία σε τέτοιες περιπτώσεις, ειδικά όταν συμβαίνουν μπροστά στα μάτια της. Όπως συνέβη στην περίπτωση της νεαρής κοπέλας στο Παλαιό Φάληρο. 

Εκεί μια κοπέλα 16 ετών δέχθηκε σεξουαλική επίθεση από έναν νεαρό μπροστά στα μάτια των επιβατών. Ούρλιαξε, ζήτησε βοήθεια και άπαντες έστρεψαν το βλέμμα τους έξω από το παράθυρο για να μη χάσουν τη θέα. Συγκεκριμένα το κορίτσι γυρνούσε από το σχολείο και κατευθυνόταν προς το σπίτι της. Απέναντι της κάθισε ο νεαρός, ο οποίος άρχισε να χαϊδεύει τα γεννητικά του όργανα. Από ένστικτο τον κατέγραψε με το κινητό της. Μετά από λίγο, ο νεαρός κάθισε δίπλα της.

Πόσο άντρας νομίζεις ότι είσαι όταν ο βιασμός σου φαίνεται αστείο;

«Με άγγιξε στα οπίσθια και κατεύθυνε μετά τα χέρια του στο δικό μου σώμα με ανώμαλο τρόπο. Την ώρα που τραβάω το χέρι και πάω να φύγω αρχίζει να με χουφτώνει και αρχίζω να φωνάζω», αναφέρει χαρακτηριστικά η 16χρονη για να προσθέσει εν συνεχεία:  «Κατευθύνθηκα προς τον οδηγό να του πω τι συνέβη και αυτός μου είπε "δεν μπορώ να κάνω τίποτα" για αυτό πήρα το θάρρος και κάλεσα μόνη μου την αστυνομία». 

Σεπόλια: Το καπάκι του υπονόμου άνοιξε και δεν πρέπει να κλείσει

Πολλά λόγια, λίγα έργα

Η κοινωνία αρέσκεται στο να ζητάει κρεμάλες σε βιαστές, χημικούς ευνουχισμούς και άλλες τέτοιες ομορφιές. Όλα βέβαια από απόσταση και πίσω από το πληκτρολόγιο. Όταν έρχεται η ώρα να δράσει, τότε κλείνει τα μάτια της. Δεν επιθυμεί να “μπλέξει” γιατί “πού ξέρεις τι γίνεται;”. Η κοινή γνώμη αρέσκεται στο να κρίνει και να καταδικάζει. Ζητάει απεγνωσμένα τη λίστα με τα 213 άτομα που επικοινώνησαν με την 12χρονη στα Σεπόλια ώστε να τους βγάλει στα μανταλάκια. Θέλει να μάθει ποιοι είναι εκείνοι που θα πλήρωναν για να βιάσουν ένα κορίτσι. Αλλά όταν η σεξουαλική επίθεση γίνεται μπροστά στα μάτια τους, όταν βλέπουν τον θύτη κατά πρόσωπο, τότε είναι απλώς… Τρίτη. Είναι η “συνήθεια που έγινε λατρεία”. Η κοινωνία νίπτει τας χείρας της με στιλ… υποκριτικό. Και κάπως έτσι η κατάσταση θα συνεχίσει να χειροτερεύει και οι θύτες θα βρίσκουν ελεύθερο το έδαφος για να κάνουν τα δικά τους.