The Revolution will not be televised τραγουδούσε ο Gil Scott-Heron, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η τηλεόραση δεν θα προσπαθήσει να το κάνει, ακόμα κι αν αυτό φέρει το τέλος της σαν μέσο όπως το ξέρουμε. Το ξύλο ανάμεσα σε αντίπαλες μουσικές κοινότητες, όσο ακατανόητο κι αν είναι, πάντα συνέβαινε. Εμείς οι γερομιλένιαλς που κοιτάμε με σηκωμένο φρύδι τα μπιφ μεταξύ των φατριών του trap κάνουμε σαν να μην έχουμε ζήσει την κόντρα low bap και hip hop. Οι λίγο πιο φρέσκοι πρόλαβαν τους emo με τους κάγκουρες να ανταλλάσσουν skateboards στα δόντια στα σκαλάκια της πλατείας Συντάγματος. Όσο για τους γονείς μας;
Κάποτε οι μεταλλάδες έβρισκαν αστείο το να πειράζουν τα μαλλιά των γκοθάδων και λίγο παλιότερα οι ροκάδες πήγαιναν στις ντίσκο και έσπαγαν καρέκλες στα κεφάλια των καμπανοφόρων θαμώνων χαρίζοντάς τους το προσωνύμιο «καρεκλάδες». Ιστορίες που αν τις δεις με τη σοφία που σου χαρίζει απλόχερα το πέρασμα του χρόνου σε κάνουν να λες από μέσα σου «Τι μαλακίες κάναμε Θεέ μου;»
Η αλήθεια είναι ότι οι έφηβοι, και λίγο μεγαλύτεροι, έχουν πολύ θυμό μέσα τους και καλά κάνουν. Όταν μεγαλώσουν και πήξει το μυαλό τους θα το καταλάβουν όπως το καταλάβαμε κι εμείς, δεν είναι κάτι αυτό. Ωστόσο στην κόντρα Snik, Light και Trannos υπάρχει και μια άλλη διάσταση, η εκμετάλλευση του θεάματος αυτού.
Το ότι οι αντίπαλοι τράπερς έκατσαν δίπλα-δίπλα μπορεί να είναι μια σατανική σύμπτωση, κάποιοι θα πουν ότι έγινε επίτηδες για να δούμε μια λογομαχία, ένα τζαρτζάρισμα σε στυλ trash talking συνέντευξης τύπου λίγο πριν από έναν αγώνα MMA. Ελάχιστη σημασία έχει σήμερα, το θέμα είναι ότι δεν έγινε από πριν ό,τι έπρεπε να γίνει για να μην έχουμε σε ζωντανή μετάδοση και παρουσία κοινού το ταβερνόξυλο που είδαμε όλοι στα social media.
Γιατί μπορεί κάποιοι που ασχολούνται ακόμα με τις τηλεοπτικές παραγωγές να ζουν ακόμα σε εποχές προ κρίσης και να νομίζουν ότι μια εκδήλωση που μαγνητοσκοπείται θα μονταριστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ένα στιλπνό και πολιτικά ορθό τηλεοπτικό προϊόν για οικογενειακή κατανάλωση σε prime time, αλλά οι live μεταδόσεις μέσα από τα social media είναι η σκληρή πραγματικότητα με την οποία θα πρέπει κάποια στιγμή να συμβιβαστούν.
Από το ξύλο που έπεσε χτες δεν πρόκειται να ζημιωθούν ούτε οι τράπερς, ούτε η τραπ, ούτε γενικά η μουσική. Οι κόντρες θα συνεχίσουν να υπάρχουν και στα επόμενα 50 χρόνια, όπως τις έχουμε ζήσει και τα τελευταία 50 χρόνια. Το μοναδικό πράγμα που κινδυνεύει είναι η τηλεόραση σαν μέσο, που όσο περισσότερο απαξιώνεται, τόσο περισσότερο αδυνατεί να προσαρμοστεί στα σύγχρονα δεδομένα.
