Κανείς δεν εκτιμά τίποτα στη χώρα του παραλόγου. Το ξέραμε χρόνια πολλά αλλά χθες το βράδυ το επιβεβαιώσαμε πλήρως μετά την αποχώρηση της ποιας; Της Σάρας της Εσκενάζυ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ ΣΟΥ! Φεύγουν οι Σάρες και μας αφήνουν με τους μισθοφόρους και τους σπαλιάρες, δηλαδή έλεος κάπου.
Η αλήθεια είναι πως ένα θεματάκι το έχουμε οι νεοέλληνες με την ψήφο. Μας τη δίνουν κι αγχωνόμαστε, δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε τη δόλια. Μόνο έτσι δικαιολογείται το «μαύρο» που έριξαν στην παίκτρια των Μαχητών, στον κορίτσαρο που χαμογελούσε και φώτιζε η πλάση από τον Άγιο Δομίνικο ως τον Άγιο Δημήτριο στο Μπραχάμι. Τι τα θες; Άβυσσος η ψυχούλα μας.
Δεν μπορούσαμε να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Η βούλησή μας ένιωσε τόσο βιασμένη μετά την αποχώρηση της Σάρας που θεωρήσαμε ότι το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να επικοινωνήσουμε μαζί της στον Άγιο Δομίνικο για να μας πει μια-δυο κουβέντες να ξαλαφρώσει το κορίτσι. Την πετύχαμε στο ξενοδοχείο που ξεκουραζόταν μετά την αποχώρηση, στο ίδιο που είχε δώσει το αλησμόνητο σόου με το καραόκε...
Δεν μπορούσαμε να την ακούσουμε καλά μιας και κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας διάφοροι ξενοδοχοϋπάλληλοι που βρίσκονταν πάνω από την ξαπλώστρα της στην πισίνα φώναζαν σε σπαστά ελληνικά «φίγκε! φίγκε!» και σε άπταιστα αγγλικάνικα «We cant even sleep since the last time you came here to sing! We have nightmares, bitch!». Την ίδια στιγμή ακούγαμε και τη Σάρα -που δεν ξέρει αγγλικά- να τους απαντάει «θεγκγιου, θεγκγιου!» και καταλάβαμε πως τα πράγματα ήταν ζόρικα.
Η σύνδεση διακόπηκε βίαια και στείλαμε sms στη γλυκύτατη ηθοποιό.
Αποδείχτηκε συνεπέστατη και μετά από λίγο έσκασαν στο ίμποξ μας αυτά:
