To 1972 οι Αμερικανοί είχαν ήδη γίνει συχνοί επισκέπτες στην επιφάνεια του μοναδικού φυσικού δορυφόρου της Γης, αυτή ήταν η 5η φορά και η δεύτερη μακράς διάρκειας παραμονή ανθρώπων στη Σελήνη. Σε λίγους μήνες μάλιστα επρόκειτο να γίνουν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μονάχου και αυτή ήταν η αφορμή για το πλήρωμα της αποστολής να κάνει του δικούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο διάστημα.
Η πρόκληση της μειωμένης βαρύτητας είναι ίσως η πιο γοητευτική διάσταση ενός ταξιδιού μακριά από τη Γη για εμάς τους κοινούς θνητούς. Αυτό ήταν ίσως και το μοναδικό πράγμα για το οποίο θα ένιωθαν νοσταλγία οι αστροναύτες και θέλησαν να παίξουν με την αίσθηση αυτή λίγο πριν αποσεληνωθούν, μια ιδέα που τελικά παραλίγο να τους βγει ξινή.
Πάνω στη Σελήνη, ακόμα και με την ογκώδη στολή, οι αστροναύτες δεν ζύγιζαν πάνω από 30 κιλά και ο Duke θέλησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις στο άλμα σε ύψος σε συνθήκες ⅙ της γήινης βαρύτητας στο πλαίσιο των αυτοσχέδιων Διαστημικών Ολυμπιακών Αγώνων. Χωρίς να μπορεί να υπολογίσει την αυξημένη «αλτικότητα» έχασε την ισορροπία του σώματός και άρχισε να κάνει διαδοχικές «κωλοτούμπες» προς τα πίσω.
Η στολή του αστροναύτη δεν είναι σχεδιασμένη για τέτοιου είδους ακροβατικά και θα μπορούσε πολύ εύκολα να καταλήξει σε μια τραγωδία προκαλώντας σοβαρό τραυματισμό στην πλάτη. Στα κρίσιμα δευτερόλεπτα που κράτησε η περιδίνησή του έπρεπε να κρατήσει την ψυχραιμία του, αλλά και τις αισθήσεις του.
Η αποφυγή του πανικού σε τέτοιες περιστάσεις μπορεί να επιτυγχάνεται με προσφυγή στην βασική εκπαίδευση του αστροναύτη, αλλά αυτό δεν είναι αυτονόητο σαν να ψάχνεις την κατάλληλη σελίδα σε κάποιο manual. Εστιάζοντας στο Speedmaster του κατάφερε να κρατήσει την επαφή με τον πραγματικό χρόνο και να μην χάσει την αίσθησή του. Αυτά τα πολύτιμα δευτερόλεπτα που κατάφερε να διατηρήσει τις αισθήσεις του έδωσαν τον απαιτούμενο χρόνο για να ελέγξει το σώμα του και να καταφέρει να σταματήσει την πορεία προς την καταστροφή.
Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο διάσημος χρονογράφος της Omega του έσωσε τη ζωή, αν και για να το πούμε μεγαλύτερη ακρίβεια, χωρίς την ακρίβεια του Speedmaster δεν θα μπορούσε να αποσωληνωθεί το Apollo 16 με ασφάλεια. Το σύστημα πυροδότησης των πυραύλων της σεληνακάτου απαιτούσε ακρίβεια δεκάτων του δευτερολέπτου για να μην εξελιχθεί σε τραγωδία και ο χρονογράφος ως πολύ πιο ακριβής από τα αναλογικά συστήματα της εποχής έδωσε απόλυτο έλεγχο στο πλήρωμα.
Λίγους μήνες μετά το πρόγραμμα Apollo θα περνούσε για πάντα στην αιωνιότητα και ο άνθρωπος δεν θα επέστρεφε ξανά στη Σελήνη, τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Όμως ο θρύλος του Speedmaster της Omega μόλις είχε ξεκινήσει και πλέον όλοι το γνώριζαν ως το Moonwatch, το ρολόι που φορέθηκε στη Σελήνη, αυτό που δεν γνώριζαν πολλοί είναι ότι τελικά ήταν και το ρολόι που έφερε πίσω στη Γη με ασφάλεια τους αστροναύτες.
