Σύμφωνα με το άρθρο του στο Scientific American, ο Loeb αναφέρει ότι το σύμπαν μας έχει μια επίπεδη γεωμετρία και μηδενική καθαρή ενέργεια. Αυτό σημαίνει ότι ένας ανώτερος από τον δικό μας πολιτισμός, με πρόσβαση σε εξελιγμένη κβαντική τεχνολογία θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να φτιάξει σε συνθήκες εργαστηρίου ένα σύμπαν σαν το δικό μας. Αυτή είναι μια θεωρία που πατάει πάνω σε δύο διαφορετικά σενάρια, σύμφωνα πάντα με τον Loeb.
Από τη μία είναι η κεντρική ιδέα της Δημιουργίας, αυτή που βρίσκεται πίσω από κάθε θρησκευτική ερμηνεία της καταγωγής του κόσμου που θέλει μια ανώτερη δύναμη να κινεί τα νήματα. Από την άλλη η κοσμική θεώρηση θέλει τη κβαντική βαρύτητα, αυτή που μας κάνει να ζούμε κολλημένοι πάνω στον πλανήτη μας. Οι δύο αυτές θεωρίες συναντιούνται κάπου στη μέση.
Ο συγκερασμός των δύο αυτών θεωριών θέλει έναν ανώτερο και πολύ πιο ανεπτυγμένο πολιτισμό να κατέχει σε βάθος τα μυστικά της κβαντομηχανικής, αλλά και του τρόπου που λειτουργεί η βαρύτητα. Με αυτά τα δύο εργαλεία είναι δυνατόν να δομηθεί, να αναλυθεί, να αποδομηθεί και τέλος, να ξαναφτιαχτεί κάθε πιθανό κομμάτι του σύμπαντός μας.
Η θεωρία του Loeb έρχεται να φέρει και μια νέα μέθοδο κατηγοριοποίησης των πολιτισμών με βάση το πόσο ανεπτυγμένοι είναι. Μέχρι τώρα το κυρίαρχο μοντέλο ήταν αυτό του Σοβιετικού Αστροφυσικού Nikolai Kardashev, το οποίο χώριζε τους πολιτισμούς με βάση το επίπεδο της ενέργειας που παράγει και καταναλώνει.
Οι τρεις κατηγορίες ξεκινούν από τον πλανήτη μας που αντλεί ενέργεια μόνο από το φως του Ήλιου, το πιο κοντινό του αστέρι. Στη δεύτερη κατηγορία είναι θεωρητικά οι πολιτισμοί που μπορούν να χρησιμοποιούν και την ενέργεια του κοντινού τους αστεριού και όχι μόνο το φως, ενώ στην τρίτη και πιο ανεπτυγμένη είναι οι πολιτισμοί που μπορούν να αξιοποιούν την ενέργεια ολόκληρου του γαλαξία τους.
Ο Loeb από τη σκοπιά του κατηγοριοποιεί τους πολιτισμούς με βάση την ικανότητά τους να αναπαράγουν αστροφυσικές συνθήκες. Αυτό σημαίνει ότι η Γη πέφτει στην τρίτη κατηγορία αυτή της χαμηλής τεχνολογικής προόδου. Κι αυτό γιατί αν ξαφνικά ο Ήλιος σβήσει, τότε θα πάψει αυτόματα και ο ανθρώπινος πολιτισμός. Υπό όρους θα μπορούσε να πέσει και στην τέταρτη κατηγορία λόγω του τρόπου με τον οποίο καταστρέφει ο άνθρωπος το περιβάλλον και κάνει σιγά-σιγά αβίωτο τον πλανήτη.
Πάνω από εμάς βρίσκονται οι πολιτισμοί τύπου Β, αυτοί οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να αναπαράγουν τις συνθήκες οι οποίες είναι απαραίτητες για να ζήσουν, ακόμα κι αν σβήσει ξαφνικά το άστρο τους. Ένας τέτοιος πολιτισμός, στο πλαίσιο εργαστηριακών πειραμάτων θα μπορούσε θεωρητικά να φτιάξει ένα μίνι σύμπαν με τη χρήση μεγάλων ποσοτήτων σκοτεινής ενέργειας, το είδος ενέργειας που ευθύνεται για την επιτάχυνση της διαστολής ενός σύμπαντος.
Προχωρώντας τη θεωρία της εξωγήινης προελευσής μας, ο Loeb υποστηρίζει ότι θα μπορούσαμε να είμαστε ένα πείραμα μέσα από το οποίο ένας ανώτερος πολιτισμός προσπαθεί να βρει τη λύση σε ένα σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης του ίδιου του είδους του. Το μοντέλο αυτό προϋποθέτει έναν και μόνο κυριάρχο πολιτισμό σε ένα ευρύτερο σύμπαν μιας και δεν θα μπορούσαν να συνυπάρξουν πολλά σύμπαντα σαν το δικό μας.
Όσο εξωφρενική κι αν ακούγεται η ιδέα του αστροφυσικού, το ότι είμαστε δηλαδή κάτι σαν ινδικά χοιρίδια για έναν ανώτερο πολιτισμό που δεν βλέπουμε καν, δημιουργεί έναν πολύ σοβαρό προβληματισμό. Τι είναι αυτό που τελικά κάνει έναν πολιτισμό ανεπτυγμένο; Είναι το επίπεδο της τεχνολογικής του εξέλιξης; Μήπως είναι η πλήρης αντίληψη του πώς λειτουργεί η φύση; Ή μήπως τελικά είναι η επίτευξη μιας ανώτερης ηθικής στην οποία δεν μπορεί η ανθρωπότητα να ομονοήσει;
