Μια πρόσφατη έρευνα του LSE η οποία δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Harvard Business Review αποκαλύπτει ότι δεν κάνουμε μεγάλη χάρη στο περιβάλλον με το να μην παίρνουμε το αμάξι για τη δουλειά και οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό έχει να κάνει με την ίδια τη φύση της τηλεργασίας.
Κατα τη διάρκεια των lockdown η κίνηση στους δρόμους έπεσε κατακόρυφα. Ακόμα και στις πιο πολύβουες πόλεις η κίνηση έπεσε τουλάχιστον κατά ένα πέμπτο με την οικονομία να συνεχίζει να λειτουργεί από το σπίτι. Η μείωση της κίνησης εκφράζεται σε μια ανάλογη μείωση στην κατανάλωση καυσίμων, άρα είναι απολύτως λογικό να πιστέψουμε ότι η τηλεργασία μπορεί να δώσει μια σοβαρή βοήθεια στη μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα. Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια σύμφωνα με την έρευνα που είδε το φως της δημοσιότητας.
Πολύ πριν από την πανδημία, οι μεγάλες εταιρείες έδωσαν βάση στον σχεδιασμό των κτιρίων έχοντας σαν γνώμονα τις αρχές της βιωσιμότητας και του μηδενικού αποτυπώματος άνθρακα. Αυτό σημαίνει ότι η παραμονή στους σύγχρονους χώρους εργασίας είναι πολύ φιλική στο περιβάλλον, κάτι που δεν ισχύει πάντα με την παραμονή στα σπίτια που πολλά από αυτά είναι τουλάχιστον ανεπαρκή με όρους ενεργειακής κλάσης.
Η θέρμανση και ο κλιματισμός είναι πιο αποδοτικός σε οικονομία κλίμακας σε ένα μεγάλο κτίριο με ενεργειακά κουφώματα κλπ, από ότι είναι ο κλιματισμός και οι συσκευές θέρμανσης που έχει κάθε διαμέρισμα ξεχωριστά. Ακόμα όμως κι αν είμαστε αρκετά τυχεροί και ζούμε σε ένα σπίτι που έχει υψηλά περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά, υπάρχουν άλλες συνήθειες της τηλεργασίας που υπονομεύουν το όποιο όφελος προκύπτει από τον περιορισμό του commuting.
Πλέον χρησιμοποιούμε τους υπολογιστές πολύ περισσότερο από ότι πριν την πανδημία και αν νομίζεις ότι κάνεις ακριβώς την ίδια χρήση σκέψου πόσα περισσότερα πράγματα κάνεις με τον υπολογιστή μέσα στις ίδιες ακριβώς ώρες που τον έχεις ανοιχτό. Για παράδειγμα τα zoom meetings που έχουν αντικαταστήσει τις διαζώσης συναντήσεις απαιτούν ενέργεια που δεν θα ξοδεύονταν με τη φυσική παρουσία των συμμετεχόντων στο γραφείο. Για παράδειγμα ένας εργαζόμενος παράγει κάθε χρόνο 135 κιλά διοξειδίου του άνθρακα μόνο για τις ανάγκες του επαγγελματικού του λογαριασμού email. Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, τόσο CO2 παράγει ένα συνηθισμένο αυτοκίνητο σε μια διαδρομή 320 χλμ.
Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν υπάρχει κανένα κέρδος από το ότι δεν παίρνουμε τόσο συχνά το αυτοκίνητο για να πάμε στη δουλειά. Το συμπέρασμα από αυτή την έρευνα είναι ότι οι μειώσεις των εκπομπών του CO2 και συνολικά η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι μια απλή εξίσωση από την οποία αφαιρούνται συντελεστές για να πετύχουμε τις μειώσεις που θα θέλαμε. Η αγορά είναι όπως η φύση που απεχθάνεται τα κενά και οι λύσεις αντικατάστασης μπορεί να μην είναι και τόσο αθώες όσο φαίνονται με την πρώτη ματιά.
Συνεπώς γίνεται για μια ακόμα φορά αντιληπτό ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι μια δύσκολη εξίσωση με πολλούς συντελεστές και κανένα μαγικό ραβδάκι δεν θα δώσει εύκολες λύσεις. Ο σχεδιασμός της επόμενης μέρας πρέπει να είναι πολύ πιο σοβαρός λαμβάνοντας υπόψη όλες τις πιθανές επιπτώσεις στο περιβάλλον, αν θέλουμε να υπάρξει επόμενη μέρα για τον πλανήτη.
