Όχι δεν είναι κάτι αστείο. Εδώ μιλάμε για πρόβλημα. Όλη μέρα είσαι στο γραφείο και λιώνω μπροστά στον υπολογιστή με μοναδικό σκοπό να γυρίσω μετά στο σπίτι και να λιώσω και πάλι στον δικό μου υπολογιστή αυτή τη φορά. Όχι αυτή δεν είναι ζωή, αυτό είναι ένα meta βάσανο φίλοι μου. Σίγουρα το έχετε κάνει και σίγουρα ξέρετε για τι πράγμα μιλάω.
Το λιώσιμο στην οθόνη είναι οκ, το άλλο όμως…
Και πες οκ, τουλάχιστον αν ήταν μόνο το λιώσιμο μπροστά από την οθόνη δεν πειράζει, όλοι με κάτι λιώνουμε μπροστά από κάποιο γυαλί, το θέμα είναι πως για να κάτσω εγώ να δω όλο εκείνο το οπτικό σκουπίδι του Netflix πρέπει (κατά τη διάρκεια) να κατεβάσω ένα κιλό κανονικά σκουπίδια, δηλαδή τρόφιμα. Τι τρόφιμα όμως; Μα πολύ απλά, ό,τι χειρότερο κυκλοφορεί στην αγορά.
Όλα τα όμορφα…σκουπίδια
Έτσι κάθε απόγευμα που σχολάω το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να πάω μέχρι το κοντινότερο σούπερ μάρκετ και να προμηθευτώ τα χειρότερα τρόφιμα που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Πατατάκια όλων των ειδών, ντορίτος, γαριδάκια, πακοτίνια, δρακουλίνια, σοκολάτες, γκοφρέτες, νουτέλες, καραμέλες βουτύρου και η λίστα πηγαίνει μέχρι το άπειρο.
Ποιος ο λόγος για τόσο σκουπίδι;
Και ερχόμαστε στο βασικό ερώτημα; Γιατί τόσο σκουπίδι; Και οπτικό αλλά και τροφικό; Η απάντηση είναι απλή: Πρέπει κανείς κάπου να ξεσπάει. Γιατί; Δεν υπάρχει γιατί, κάθε μέρα είναι ένα βάσανο και ένα αγχωτικό roller coaster μέσα στην ψυχή σου. Γραφείο, stress, τρέξιμο, τρένο, λογαριασμοί, φίλοι, σχέση και η λίστα είναι επίσης ατελείωτη. Οπότε θέλεις κάπου να ξεσπάσεις, να χαλαρώσεις. Ο καθένας έχει τον τρόπο του να ξεσπάει. Εγώ πρέπει να φάω ένα κιλό σκουπίδια και να δω έναν τόνο πεταμένες σειρές που δεν έχουν καμία ουσία.
Ποιος είναι ο μαγικός αυτός συνδυασμός που μπορεί να γιατρέψει;
Για μένα ο μαγικός συνδυασμός είναι ένας: Κούραση, επιστροφή στο σπίτι, καυτό μπάνιο, πατατάκια ξύδι και κόκα κόλα. Και φυσικά προσγείωση στην πολυθρόνα. Μετά υπάρχει μόνο το χάος και το Netflix. Αυτό είναι φυσικά το καθημερινό μενού της «διατροφής» μου, τώρα τα ΣΚ έχουμε πιο σπέσιαλ πράγματα: Πιτόγυρα (2) ή πίτσα. Και ναι αυτή είναι η ζωή μου και είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να με χαλαρώσει πραγματικά. Μπορεί κάποιος να σκέφτεται πως είμαι κάπως αξιολύπητος αλλά σίγουρα υπάρχουν πολλοί αξιολύπητοι εκεί έξω που είναι σαν κι εμένα.
Τελικά αξίζει;
Δεν ξέρω. Σίγουρα το να καταναλώνω τόσα σκουπίδια δεν κάνει καλό στην σωματική μου υγεία, από τη άλλη σκέφτομαι και τι άλλο να κάνω; Να ξεκινήσω το πλέξιμο η να πέσω στα σκληρά; Ίσως να βρίσκομαι κάπου στη μέση, οπότε λέω, σίγουρα υπάρχουν και καλύτερα πράγματα (κεραμική-αϊκίντο-κονσέρτα κλασσικής μουσικής στο Μέγαρο) από αυτό αλλά σίγουρα υπάρχουν και χειρότερα (οικοδομή-κλαρίνα-ελληνική τηλεόραση).
