Υπάρχουν διαφόρων ειδών άντρες σε αυτή τη χώρα. Σε αυτόν τον κόσμο. Άλλοι γεννήθηκαν «γύπες», άλλοι σχεσάκηδες με μια καθημερινότητα μέσα στο σιρόπι και το ροζ, άλλοι πάλι σχεσάκηδες που ακόμα ψάχνουν το άλλο τους μισό αλλά η αναζήτηση δεν δείχνει να τελειώνει με τίποτα και άλλοι που κάτι ψάχνουν αλλά δεν το βρίσκουν ποτέ. Σε ελεύθερη μετάφραση, οι τελευταίοι είναι οι λεγόμενοι μπάκουροι που μας έμαθαν οι πατεράδες μας, που τους έχουμε στο μυαλό για κάτι εντελώς αρνητικό, καθώς σκοπός της ζωής δεν είναι να είσαι μόνος αλλά να κάνεις οικογένεια.
Το να είσαι μπακούρι για μια ολόκληρη ζωή ενδεχομένως να μην είναι η κατάλληξη που θα ήθελαν όλοι για σένα, από την άλλη βέβαια το να είσαι για κάποια στιγμή ή για πολλές στιγμές στη ζωή σου δεν καθόλου αρνητική κατάσταση. Αφού παντρεύτηκε ο Jim Levenstein, τότε όλοι οι μπάκουροι του κόσμου έχουν ελπίδα.
Και τι έγινε που είσαι μπακούρι;
Αρχικά δεν είσαι μπακούρι, αλλά εργένης. Και κατά δεύτερον, γιατί ρε παιδί μου να μην το απολαύσεις; Γιατί να στερήσεις από τον εαυτό σου τα καλά του να είσαι μόνος; Σου είπε κανείς ότι δεν έχει καλά; Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να το δεις με άλλη ματιά. Σταμάτα να μιζεριάζεις που είσαι μόνος. Δεν είσαι μόνος. Έχεις τον καλό σου εαυτό.
Σε πειράζει που έρχονται οι γιορτές; Θα στενοχωριέσαι που αντί για αγκαλιά με πεθερικά και το κορίτσι την ώρα που κάποιος κολλητός θα είναι με τη γυναίκα στο σπίτι και θα κάνει χριστουγεννιάτικο σεξ; Μην δίνεις σημασία σε αυτά. Βγες από τη μελαγχολία. Δεν έχεις καμία υποχρέωση σε κανέναν. Σε τίποτα, παρά μόνο στη δουλειά σου και κυρίως απέναντι στον εαυτό σου. Είσαι σαν τη Formula 1 και κάνεις pit stop πριν ετοιμαστείς να ξαναβγείς στη μάχη. Όχι απλά για να βρεις το κατάλληλο θηλυκό, αλλά για να ανακαλύψεις καλύτερα τον εαυτό σου.
Για σένα που λες ότι είναι ωραίο να είσαι σε σχέση
Πρώτον, δεν έχεις καμία πάνω απ’ το κεφάλι σου. Είσαι αφεντικό του εαυτό σου. Κάνεις ό,τι σου γουστάρει, πας όπου σου καπνίσει, ό,τι ώρα θες και δεν δίνεις αναφορά πουθενά και σε κανέναν. Εσύ, όμως, που δεν έχεις καμία, εσύ που είσαι μόνος σε αυτή τη ζωή, σκέψου πόσο αυτόνομος είσαι πλέον. Ούτε ζήλειες, ούτε ανακρίσεις, ούτε «πού θα πας και με ποιους».
Δεύτερον, μπορείς να βγαίνεις με όποιον θες, με όποια θες, ό,τι ώρα θες. Ούτε δεσμεύσεις, ούτε μονογαμικά κολλήματα, ούτε υποσχέσεις. Θες να μιλάς κάθε μέρα με άλλη; Μπορείς. Και θα χαρείς ακόμα και τις χυλόπιτες. Μπορείς να βγαίνεις κάθε βράδυ με φίλους σου, να ξεφτιλίζεσαι, να πίνεις, να την πέφτεις σε όποια θες και το κινητό σου μπορείς να το ‘χεις και κλειστό αν γουστάρεις. Δεν χρειάζεται ούτε μηνύματα να στέλνεις, ούτε να δίνεις και αναφορά κάθε τρεις και λίγο. Και κυρίως δεν έχεις να ξοδεύεις τίποτα για κανέναν άλλον πέρα από σένα.
Ούτε κεράσματα, ούτε δώρα, ούτε λογαριασμούς άλλων. Όλα για πάρτη σου.
Σκέψου πόσα πράγματα μπορείς να χαρείς -και- μόνος, με φίλους, φίλες, συγγενείς. Δεν είσαι υποχρεωμένος Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Απόκριες, Πάσχα, καλοκαίρι, φθινόπωρο, σε όλες τις ειδικές περιστάσεις να τις περάσεις με το ίδιο πρόσωπο. Σκέψου τα κι αυτά. Πλέον είσαι ελεύθερος να νευριάζεις, να μην θες να δεις κανέναν, να θες να δεις τους πάντες, να θες να μη μιλήσεις στο τηλέφωνο, να θες να μείνεις μόνος και φυσικά να μην τρως το ίδιο φαγητό κάθε μέρα.
Ακόμη κι αν είσαι αυτό που λέμε «πιο μπακούρι πεθαίνεις», ακόμη κι αν έχεις ξεχάσει τι σημαίνουν οι λέξεις ραντεβού, σεξ, φλερτ, διασκέδασέ το. Μην περιμένεις πότε θα γυρίσει ο τροχός και ξέρεις τέλος πάντων τι θα κάνει και ο φτωχός. Σκέψου ότι μπορείς να εξαντλήσεις όλα τα αυστηρώς αντρικά ενδιαφέροντα χωρίς κανένα «πρέπει». Κοίτα να το χαρείς, γιατί όταν θα δεσμευτείς δεν θα μπορείς.
