Το τόπλες στην παραλία, είναι πλέον τόσο συνηθισμένο όσο και η ομπρέλα για τον ήλιο. Δεν είναι λίγα τα κορίτσια που έχουν ακολουθήσει το «άθλημα» και οφείλουμε να τις συγχαρούμε γι’ αυτή την απόφαση. Γιατί όπως και να το κάνεις, το τόπλες θέλει κότσια. Και χαίρεσαι να τις βλέπεις, μέχρι την στιγμή που έρχεται η ώρα της κοπέλας σου.
Ένα αποκαλυπτικό στόρι
Πριν μερικά χρόνια, με την τότε κοπέλα μου, επισκεφθήκαμε τις Σεϋχέλλες στην Ικαρία. Παρότι η παραλία δεν είναι και τόσο γνωστή για τον γυμνισμό της (σ.σ.: σε αντίθεση με εκείνη του Να για παράδειγμα), δεν ήταν λίγα τα ζευγάρια στήθη που λιαζόντουσαν ανέμελα και καμαρωτά κάτω από τον ήλιο του Βορειοανατολικού Αιγαίου. Ξέρεις πώς πάει σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις. Μπορεί το μάτι να πηγαίνει από μόνο του, αλλά προσπαθείς να κρατήσεις έναν χαρακτήρα. Δεν καρφώνεις πάνω τους το βλέμμα σου. Όλοι έχουμε εντυπωσιαστεί από ένα ζευγάρι μεγάλα στήθη που αποφάσισαν να μας αποκαλυφθούν, αλλά προσπαθούμε να είμαστε κόσμιοι – και πολλές φορές χρησιμοποιούμε τα γυαλιά ηλίου για να μας καλύψουν.
Όμως όλα τα παραπάνω δεν έχουν κανένα νόημα, όταν η κοπέλα σου γυρνά ατάραχη και σου λέει «Θα τα βγάλω και εγώ». Δεν ξέρω αν το έχετε βιώσει, αλλά η στιγμή που το κορδόνι της πλάτης λύνεται και ακολουθούν τα αποκαλυπτήρια, αν και κρατάει ένα δευτερόλεπτο μοιάζει με αιώνα. Περνούν δεκάδες πράγματα από το κεφάλι σου σε κλάσματα δεκάτων του δευτερολέπτου. Φαντάζεσαι τον χρόνο τριγύρω σου να σταματά λες και βρίσκεσαι στο Matrix. Όπου όλα τα αντρικά μάτια, αργά-αργά, γυρίζουν προς το μέρος σας για να καρφωθούν πάνω στο στήθος της. Ότι όλες οι αντροπαρέες μιλούν για εκείνη. Μέχρι να κυλήσει ο χρόνος κανονικά.
Τρέχα να τα μαζέψεις!
Η συνέχεια είναι δύσκολη. Το πιο πιθανό, είναι να παρατηρήσεις πως κανείς δεν ασχολείται με το στήθος της. Τουλάχιστον στα φανερά. Γιατί δεν ξέρεις τι ακριβώς μπορεί να συζητούν οι δύο τύποι που κάθονται παραπίσω. Θες να απλώσεις τα χέρια σου να τα καλύψεις (σ.σ.: εδώ που τα λέμε θες να τα απλώσεις όπως και να ‘χει). Αλλά κάνεις υπομονή και σκέφτεσαι πως δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία που το κάνει. Για την ακρίβεια, βλέπεις και αυτές τις 2-3 που υπάρχουν με τα στήθη έξω και λες ότι υπάρχει και μία μικρή υποστήριξη.
Αλλά δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες. Για παράδειγμα όταν η δικιά σου βγαίνει έξω από το νερό, με το στήθος να έχει σφίξει από το κρύο και τα νερά να τρέχουν πάνω της λες και πρωταγωνιστεί σε διαφήμιση παγωτού, δεν γίνεται να μην σκέφτεσαι το παρακάτω: ότι τουλάχιστον ένας άντρας στην παραλία, σκέφτεται ότι κρατάει στα χέρια του τα στήθη της δικιάς σου.
Και άμα είναι και...«πλούσια» τι γίνεται;
Και θέλει πραγματικά μεγάλη υπομονή να μπορέσεις να την παλέψεις μέχρι να τελειώσει το μπάνιο. Μέχρι να προσπαθήσεις να αποβάλλεις τις κακές σκέψεις και να προσπαθείς να την πείσεις να πέσει μπρούμυτα στην πετσέτα, δήθεν για να της βάλεις αντηλιακό. Ακόμα και όταν βάζει μόνη της το αντηλιακό στην κοιλιά, τον λαιμό και το στήθος, φαντάζεσαι αναρίθμητα αντρικά μαγιό να φουσκώνουν, δόντια να σφίγγουν και ιδρώτας να στάζει από το μέτωπο. Δεν σ’ αρέσει το όλο σκηνικό, σου έρχεται να τρελαθείς. Αλλά δεν πρέπει να δείξεις κόμπλεξ γιατί γίνονται και αυτά. Μόνη σου ελπίδα είναι να ξεκινήσεις κουβέντες για τις συνέπειες της ηλιακής ακτινοβολίας στο στήθος. Το έκανα αλλά κατάλαβε που το πήγαινα. Εσύ μπορεί να σταθείς πιο τυχερός.
Σε γενικές γραμμές, δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις. Θες να πεις ότι φταίει η μόδα; Θες ότι αισθάνεται άνετα; Ό,τι και αν είναι, καλείσαι να αντιμετωπίσεις το δικαίωμα και την απόφαση της να τα εκθέσει σε κοινή θέα. Καλείσαι λοιπόν να μην το θέσεις καν ως ζήτημα, να αντιδράσεις φυσιολογικά και, αν μπορείς, να δείχνεις και περήφανος για το ζευγάρι στήθη που έχεις δίπλα σου, σαν μία αλωμένη Βαστίλη που σου παραδόθηκε.
Το τι θα σκεφτούν όλοι οι υπόλοιποι άντρες της παραλίας λίγο πριν κοιμηθούν, είναι μία άλλη κουβέντα. Μία σκέψη που δεν θες να κάνεις.
Καλή υπομονή.
