Ο ψυχολόγος-ερευνητής Greg Murray με άρθρο του στο The Conversation εξήγησε τι μας συμβαίνει εκεί γύρω στις 3:00 με 4:00 το πρωί. Εκείνη την ώρα δηλαδή που θα έπρεπε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου για να είμαστε έτοιμοι για τη δύσκολη μέρα που ξημερώνει σε λίγες ώρες.
Αντιθέτως, είναι σαν να μας ξυπνάει ένα βιολογικό ξυπνητήρι και σαν να μην έφτανε αυτό που μας κόβει τον ύπνο στη μέση, το μυαλό μας βρίσκεται σε υπερδιέγερση. Μέχρι να πέσουμε και πάλι στη γλυκιά αγκαλιά του Μορφέα, σκεφτόμαστε πόσος μήνας απομένει μετά το τέλος του μισθού, τη Μαρία από το δημοτικό που δεν ήθελε να γίνει το κορίτσι μας, τι θα γινόταν αν δεν έπεφτε σε καταιγίδα η Ισπανική Αρμάδα το 1588 και άλλα τέτοια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.
Ο Murray εξηγεί πως εκείνη την ώρα ο οργανισμός μας πραγματοποιεί έναν πλήρη κύκλο ύπνου. Η θερμοκρασία του σώματός μας έχει ανέβει, η ανάγκη του οργανισμού για ύπνο έχει ικανοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, η έκκριση μελατονίνης έχει κορυφωθεί και η κορτιζόλη, η οποία σχετίζεται με το stress, έχει ανέβει σε υψηλά επίπεδα. Όλες αυτές οι διεργασίες είναι απολύτως φυσιολογικές στο πλαίσιο της σταδιακής προετοιμασίας του οργανισμού μας για την επόμενη μέρα.
Μάλιστα αυτές οι διεργασίες είναι ανεξάρτητες από το περιβάλλον. Δεν έχει σημασία το φως, η θερμοκρασία και ή ώρα που πέσαμε για ύπνο. Η φύση έχει ορίσει ένα φυσικό ξυπνητήρι με την ανατολή του ήλιου και εκείνη η ώρα πέφτει ακριβώς στη μέση του ύπνου όπως τον έχει ορίσει η φύση μας.
Στην πραγματικότητα από τις 3:00-4:00 και μετά, ο ύπνος μας είναι πάρα πολύ ελαφρύς και δρα επικουρικά στην ανάγκη μας για ύπνο. Το να ξυπνάμε ακόμα και πάνω από μία φορές για λίγο δεν είναι αφύσικο. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν υπάρχει ήδη άγχος στη ζωή μας.
Αυτό κάνει πιο εύκολο το ξύπνημα και φυσικά πιο δύσκολο το να ξανακοιμηθούμε. Μέσα στο σκοτάδι το μυαλό μας δεν έχει τα εξωτερικά ερεθίσματα για να σκεφτεί κάτι άλλο εκτός από αυτά που έχει ήδη στον «σκληρό δίσκο» του ανατρέχοντας στο παρελθόν. Υποσυνείδητα το μυαλό μας νομίζει ότι στην απόλυτη ησυχία και το σκοτάδι, χωρίς να μας αποσπά κάτι την προσοχή, είναι η χρυσή ευκαιρία για να λύσουμε ότι ανεπίλυτο έχουμε μαζέψει εδώ και χρόνια.
Φυσικά αυτό δεν πρόκειται να λύσει τίποτα και το μόνο πράγμα που θα χάσουμε είναι πολύτιμες ώρες ύπνου. Η λύση για να περάσει όσο πιο γρήγορα αυτή η δυσάρεστη κατάσταση είναι να κάνουμε ένα είδος διαλογισμού. Μπορούμε να επικεντρωθούμε στον ήχο της αναπνοής μας, ένα ζευγάρι ωτοασπίδες θα βοηθήσουν να τον ακούμε καλύτερα, και να τον αφήσουμε να μας νανουρίσει. Λογικά σε 15 λεπτά το πολύ θα έχουμε ξανακοιμηθεί. Αν δεν τα καταφέρουμε ίσως έχουμε κάποια διαταραχή ύπνου που πρέπει να προσέξουμε.
