Τρίτη και 13 σημαίνει γρουσουζιά. Για όλους; Σίγουρα όχι. Υπάρχουν εκείνοι που σήμερα θα κυκλοφορούν με λαγοπόδαρα στις τσέπες και άλλοι που θα σπάνε επίτηδες καθρέφτες και θα περνούν κάτω από σκάλες. Εδώ έχουμε δύο συντάκτες. Έναν προληπτικό και έναν που οδηγεί βέσπα. Όχι πως το δεύτερο έχει κάποια σημασία, αλλά τουλάχιστον ακούγεται πιο φυσιολογικό από τις προλήψεις του πρώτου. Και τους βάλαμε να κονταροχτυπηθούν.
Προληπτικός από (σκωτσέζικη) κούνια ο Κώστας Χρήστου
Κάποια πράγματα στη ζωή, που ούτως ή άλλως δεν έχουν λογική, δεν ξέρεις πως έχεις μπλέξει και τα πιστεύεις. Για τον μπαμπούλα που κατοικεί κάτω από κρεβάτι σου, για τους καλικάντζαρους που κλέβουν γλυκά, για τους καθρέφτες που σπάνε και σου κοστίζουν 7 χρόνια γρουσουζιά. Λαογραφία λέγεται και αυτή είναι η μαγεία της. Όποιος νομίζει πως ο κόσμος που δεν πιστεύει σε συγκεκριμένα πράγματα έχει να κάνει με το μορφωτικό του επίπεδο, πλανάται οικτρά. Από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα, υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που αποδέχονται την τεχνολογία και την λογική των ημερών, αλλά μέσα στα γονίδια τους κουβαλούν αυτές τις φοβίες που μας μάθαιναν οι γιαγιάδες – λογικό αν σκεφτείς πως ο Σκωτσέζος παππούς μου πίστευε σε νεράιδες και ξωτικά.
Κάπως έτσι συμβαίνει και με το ότι κατέληξα προληπτικός. Κατάλοιπα βλέπεις. Άλλο ένα μελανό σημείο μέσα στα τόσα που έχω. Δεν περνάω ποτέ κάτω από σκάλες. Φοράω ακόμη ένα φυλαχτό που μου έδωσε ο παππούς μου όταν ήμουν 12 για την κακή ενέργεια. Δεν έχω σπάσει καθρέφτη, αλλά λογικά αν σπάσω ποτέ θα κρυφτώ σε μία σπηλιά. Δεν αφήνω ποτέ σκουπόξυλα πίσω από την πόρτα και δεν ανοίγω ομπρέλες σε κλειστούς χώρους. Μια φορά ένας γελοίος πήγε να το κάνει στο αεροδρόμιο πριν πετάξουμε και λίγο έλειψε να τον πετάξω εγώ έξω. Οι φίλοι μου γελάνε που είμαι προληπτικός, με κοροϊδεύουν που είμαι προληπτικός και καλά κάνουν γιατί πράγματι είμαι. Είναι σαν ναρκωτικό. Θες να ξεφύγεις αλλά δεν μπορείς. Η Τρίτη και 13 δεν είναι ίσως ό,τι χειρότερο γιατί ξέρω το backstory πίσω από την όλη διαδικασία – Κωνσταντινούπολη, Οθωμανοί, Παλαιολόγος κλπ. Αν ήταν Παρασκευή, ίσως να τρωγόμουν περισσότερο σκεπτόμενος τις μαρτυρίες των ιερέων ότι όταν καιγόντουσαν ζωντανοί οι Ναΐτες Ιππότες γελούσαν σατανικά. Το γράφω και με πιάνει σύγκρυο. Τι κάνω τέτοια μέρα; Είμαι πάρα πολύ προσεχτικός για το τι κάνω, σε ποιον μιλάω και τι ακριβώς θα μου πει. Ένας τέτοιος είναι και ο Κουρουμιχάκης που στη Σκωτία τους λέμε Droch Fhortan, μάντηδες κακών γεγονότων που έρχονται να μας διαφθείρουν με την λογική τους.
Εσείς καλά κάνετε και τον διαβάζετε, αλλά εγώ σήμερα ούτε καλημέρα δεν θα του πω. Ουστ.
Σταυροφόρος της ορθολογικότητας ο Βασίλης Κουρουμιχάκης
Κάθε καλός μύθος για να στηριχθεί χρειάζεται ένα τόσο δα ψήγμα αλήθειας. Γι’αυτό θα μπω μπράβο στον Κώστα που δεν περνάει κάτω από σκάλες και σκαλωσιές όχι γιατί παραμονεύει κάποιος καλικάντζαρος που θα του κάνει κακό, αυτό το έχει πάθει ήδη, αλλά γιατί όντως είναι επικίνδυνο και μπορεί να βρεθείς με κάνα καρούμπαλο στο κεφάλι για σουβενίρ ή με κάνα κουβά ντουκόχρωμα αντί για καπέλο και άλλα χαριτωμένα που έχει πάθει το δύστυχο το κογιότ στην προσπάθειά του να πιάσει το μπιπ-μπιπ. Κάπου εκεί σταματάει και οποιαδήποτε δικαιολόγηση των δεινών που μπορεί να φέρει μια μαύρη γάτα, μια τυχαία ημερομηνία ή το σπάσιμο ενός καθρέφτη, εκτός κι αν ήταν πανάκριβος και τον είχες πάρει με δόσεις που δεν έχεις εξοφλήσει ακόμα. Κατανοώ ότι τις περισσότερες από αυτές τις δεισιδαιμονίες τις έχουμε κληρονομήσει από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας σαν μέσα στο πλέγμα των ηθών και των εθίμων που μας έχουν διαμορφώσει ως λαό. Όμως ήρθε η ώρα να ξεχωρίσουμε τι από όλα αυτά είναι πραγματικά χρήσιμα.
Η μειωμένη αντίληψη για τους κανόνες της φύσης είναι απολύτως λογικό να φόρτωνε στην τύχη ό,τι δεν καταλάβαινε ο άνθρωπος. Τα μαντεία, οι χρησμοί, οι οιωνοί είναι ευχάριστα αναγνώσματα της πατριδογνωσίας μας. Τότε επίσης πίστευαν ότι αν πας λίγο παραέξω από το Γιβραλτάρ, Ηράκλειες Στήλες για τους πολύ παλιότερους, θα δεις το τέλος του κόσμου. Οκ κάποιοι το πιστεύουν ακόμα και έχουν λίγη περισσότερη πλάκα από όσους τρίβουν το λαγοπόδαρο για να κερδίσουν στον ιππόδρομο. Αν ο Κώστας μας πει πως δεν θέλει να έρθει για ποτό μαζί μας την μια Παρασκευή και 13 μετά τη δουλειά γιατί φοβάται τι μπορεί να του συμβεί, το πολύ πολύ να έχουμε συνεννοηθεί και να εξαφανιστούμε λίγο πριν έρθει ο λογαριασμός. Θα τον κοροϊδέψουμε λίγο περισσότερο από όσο θα έπρεπε και θα πάμε παρακάτω. Το πρόβλημα είναι όταν ορισμένοι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις προλήψεις για να κρύψουν άλλα προβλήματα.
Οδηγώ μηχανή τα τελευταία 20 χρόνια και έχουν δει πολλά τα μάτια μου καθώς παρατηρώ τους υπόλοιπους οδηγούς στους δρόμους. Έχω βαρεθεί να βλέπω ανθρώπους να φτύνουν τον κόρφο τους, να χτυπάνε ξύλο, να έχουν μπλε ματόχαντρα στον καθρέφτη ή πορσελάνινο σκόρδο αν είναι προληπτικοί level 9000, να ψάχνουν κάτι κόκκινο να ακουμπήσουν ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, ενώ ταυτόχρονα οδηγούν με το κινητό στο χέρι, το άλλο χέρι να κάνει ανασκαφές στη μύτη, χωρίς ζώνη ή κράνος.
Με αυτό το μικρό παράδειγμα από τη δύσκολη μου καθημερινότητα θα ήθελα να πως στους αγαπημένους μου συμπολίτες που πιστεύουν ακόμα σε τέτοια πράγματα να σταματήσουν να το κάνουν. Αν σας συμβαίνουν κακά πράγματα, αυτά συμβαίνουν είτε γιατί περιστοιχίζεστε από ηλίθιους ή δυστυχώς είστε οι ίδιοι ηλίθιοι. Κανένα λαγοπόδαρο και κανένα κοκαλάκι νυχτερίδας δεν θα σας σώσει, αφήστε που είναι αηδία να κυκλοφορείτε με διαμελισμένα πτώματα ζώων στην τσέπη.
Έλα Κώστα πάμε για ποτό, δεν θα σε πειράξουμε, ούτε θα εξαφανιστούμε τη στιγμή του λογαριασμού. Εντάξει για την ομπρέλα στο γραφείο έχεις δίκιο, μπορεί να βγάλουμε κάνα μάτι.
