Όταν μπήκαμε στη νέα καθημερινότητα της πανδημίας, όλα όσα αλλάξαμε μπήκαν σε μία λίστα την οποία έπρεπε να έχουμε νοητά στο μυαλό μας και να τικάρουμε κάθε φορά που τολμούσαμε να κάνουμε οποιαδήποτε κίνηση. Από τη χρήση του αντισηπτικού μέχρι το πως είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος να βάλουμε τη μάσκα αποκτήσαμε ένα σωρό νέες συνήθειες. Προσπαθώντας να διασκεδάσουμε τα όσα ζοφερά ζούσαμε τότε, ακούστηκε και το αστείο που έλεγε «μερικές από τις συνήθειες να τις κρατήσουμε και μετά την πανδημία, όπως το πλύσιμο των χεριών», ένα αστείο που συνδύαζε την προσμονή για το τέλος του εφιάλτη, αλλά και ταυτόχρονα ότι μπορεί και να μην ξεμπερδέψουμε και τόσο γρήγορα από αυτόν.
Τα νέα από τον εμβολιασμό είναι φυσικά χαρμόσυνα όμως συνοδεύονται από ένα μεγάλο αλλά. Σύμφωνα με αρκετούς επιστήμονες ο κορονοϊός και η covid-19 ήρθε για να μείνει και ο εμβολιασμός είναι πολύ πιθανό να γίνει ετήσιος όπως συμβαίνει και με τη γρίπη. Από τη στιγμή που πρόκειται να μάθουμε να ζούμε με τον κορονοϊό το ερώτημα είναι ποιες αλλαγές που κάναμε θα παγιωθούν, εκτός από το σχολαστικό πλύσιμο των χεριών που καλά θα κάνει να μείνει ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί.
Η τηλεργασία θα μείνει σίγουρα και αυτό δεν έχει να κάνει καθόλου με την εξέλιξη της πανδημίας. Εργοδότες και εργαζόμενοι συμφωνούν πως το γραφείο δεν είναι κάθε μέρα χρήσιμο. Δεν ισχύει το ίδιο όμως και για την χειραψία που κόπηκε μαχαίρι και το μέλλον της είναι εξαιρετικά αβέβαιο.
Ως διεθνής γλώσσα του σώματος ήταν και πιο μεγάλη επικοινωνιακά αλλαγή. Την είδαμε αρχικά ως νέο πρωτόκολλο μεταξύ ηγετών για να διαχυθεί ταχύτατα σε όλες τις κοινωνικές βαθμίδες. Ήταν σίγουρα και η πιο αμήχανη αλλαγή καθώς δεν ξέραμε τι να κάνουμε με τα χέρια μας. Με τους φίλους ήταν πιο εύκολο αφού μπορούσαμε να τους ρωτήσουμε πρώτα, όμως σε μια νέα γνωριμία ή μια πιο σοβαρή περίσταση η αμηχανία πολλές φορές συνοδεύτηκε από μια αστεία παντομίμα.
Ορισμένοι εκτιμούν ότι η χειραψία δεν πρόκειται να επανέλθει ποτέ ξανά στο status που κατείχε. Η παγκοσμιοποίηση και η διάχυση ανθρώπων και υπηρεσιών σε παγκόσμιο επίπεδο παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση πανδημιών και οι επιστήμονες είχαν προειδοποιήσει πως κάτι τέτοιο ήταν θέμα χρόνου. Όπως η πανδημία της Ισπανικής Γρίπης άφησε την κληρονομιά της μάσκας σε πολλές ασιατικές χώρες, έτσι και τώρα μπορεί η απώλεια της χειραψίας να είναι το ενθύμιο της δικής μας πανδημίας.
Σύμφωνα με κάποιους παλαιοντολόγους η χειραψία είναι τόσο παλιά που πλέον έχει χαραχθεί στο DNA μας και γι’αυτό θα είναι πολύ δύσκολο να αποβληθεί για πάντα από τον κώδικα συμπεριφοράς μας. Η χειραψία είναι μόνο ένα από τα πολλά αγγίγματα που εξέλιξε ο άνθρωπος ως κώδικα επικοινωνίας πολύ πριν την ομιλία και τη γραφή, ένας κώδικας επικοινωνίας που παραμένει ζωντανός ακόμα και σήμερα. Εκεί οφείλεται και η αμηχανία που νιώθαμε κάθε φορά που έπρεπε να αρνηθούμε μια χειραψία. Κάθε άρνηση να χαιρετήσουμε κάποιον ήταν ένα πάγωμα στην επικοινωνία και ο εγκέφαλός μας εκείνη τη στιγμή προσπαθούσε να «αναπρογραμματιστεί» ψάχνοντας λύση για την αποκατάσταση της επικοινωνίας.
Με βάση τα παραπάνω η χειραψία δεν θα εξαφανιστεί πλήρως. Είναι όμως πολύ πιθανό να δούμε μια σημαντική μείωση στη συχνότητά της. Στον μέλλον θα χαιρετάμε μόνο τους πολύ δικούς μας ανθρώπους και μπορεί η χειραψία να περιοριστεί μόνο σε κάποιες εθιμοτυπικές φωτογραφίες μεταξύ ηγετών που υπογράφουν μια συμφωνία.
