Προς αποφυγή παρερμηνειών, παρεξηγήσεων, βεβιασμένων συμπερασμάτων και προκαταλήψεων λόγω τίτλου και για να μην μας την πέσουν από το «Ναι, είσαι μισογύνης», ξεκαθαρίζουμε ότι το παρακάτω κείμενο επ’ ουδενί δεν ενέχει φαλλοκρατικό ύφος ή περιερχόμενο.
Και για να μην νομίζετε ότι γίνεται διαχωρισμός ή έστω ότι αφήνει υπόνοιες για την οδηγική συμπεριφορά μεταξύ των δύο φύλων, θα ξεκινήσω με μία προσωπική άποψη: Οι γυναίκες οδηγοί είναι μακράν καλύτερες από τους άντρες. Και σίγουρα με τη μειωμένη ταχύτητα μειώνουν και τις πιθανότητες ατυχημάτων. Προσωπικά, προτιμώ χίλιες φορές να μπω στο αμάξι μιας φίλης η οποία πηγαίνει στη δεξιά λωρίδα της εθνικής οδού με 60, κι ας φτάσουμε στη Χαλκίδα (για παράδειγμα) μετά από τρεισήμισι ώρες, παρά να μπω στο αμάξι του φίλου μου όπου παθαίνω τενοντίτιδα στο δεξί χέρι από το ασταμάτητο σταυροκόπημα. Είναι πιο προσεκτικές, νομοταγείς, φορούν πάντα ζώνη, δεν τρέχουν, δεν έχουν νιτρομπούκαλο, δεν κάνουν drift, δεν κάνουν κόντρες.
Υπάρχει ωστόσο ένα άλλο θέμα, ή μάλλον μία άλλη θέση, λίγο πιο δεξιά, όπου εκεί, ναι, υστερούν, πάσχουν και μας εκνευρίζουν. Η θέση του συνοδηγού. Η οποία, σαν θέση, τους είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική, αλλά ο ρόλος της, τους είναι παντελώς αδιάφορος! Η λέξη συνοδηγός είναι σύνθετη: Συν και οδηγός. Το λέει και η λέξη. Δεν κάθεσαι απλά δίπλα από τον οδηγό και τον βλέπεις να οδηγεί. Τον βοηθάς κιόλας, τον συμβουλεύεις, τον καθοδηγείς μερικές φορές και σίγουρα δεν τον αποσυντονίζεις και δεν τον εκνευρίζεις.
Σας παραθέτω, λοιπόν, εξοργισμένος, ορισμένα από τα πράγματα που με εκνευρίζουν στις γυναίκες συνοδηγούς. Στα σχόλια μπορείτε ελεύθερα να μου πείτε αν με συμπονάτε ή όχι.
1. Είναι DJ και όχι συνοδηγοί
Δεν ασχολούνται, ούτε με το τιμόνι σου, ούτε με τον δρόμο, ούτε με την κίνηση, ούτε με το πού πρέπει να πάτε. Ασχολούνται μόνο με το ραδιόφωνο! Πολλές φορές μάλιστα δεν τους νοιάζει να ακούσουν μουσική, αλλά μόνο να αλλάξουν σταθμό. Σου δίνουν την εντύπωση ότι αυτό το μαραφέτι δεν υπάρχει εκεί για να ακούσεις κάτι, αλλά απλά για να πατάς τα κουμπάκια. Την ώρα που εσύ ψάχνεις τρελαμένος να δεις σε ποια έξοδο της εθνικής θα βγεις, αν πηγαίνεις σωστά, να αποφύγεις τους ραλίστες που περνάνε δίπλα σου, εκείνη καίγεται μόνο να βρει, ή τον συγκεκριμένο σταθμό ή το συγκεκριμένο τραγούδι. Μέχρι να βρεις εσύ το συγκεκριμένο τραγούδι εγώ θα έχω φτάσει Θεσσαλονίκη. Έχω ακούσει και το εξής τρελό: «Α, φτάσαμε;», με ξενερωμένο τόνο στη φωνή, «πάνω που έπαιξε Πάολα». Ναι, συγγνώμη που οδηγούσα τρεις ώρες για να πάμε εκδρομή, κάτσε να κάνω έναν κύκλο να το ακούσουμε και μετά κατεβαίνουμε. Πράγμα που αν της πεις, ειρωνικά φυσικά, παίζει και να σου απαντήσει «αχ μπράβο μωρό μου σε ευχαριστώ». Όσο για το πόσες φορές αλλάζετε σταθμό πάνω στο δικό μας αγαπημένο τραγούδι, αυτό ας μην το αναλύσουμε καλύτερα.
2. Οδήγα εσύ, γκρινιάζω εγώ
Αν η γυναίκα συνοδηγός θέλει να τσακωθείτε, θα τσακωθείτε, κι ας υπάρχει και γκρεμός από κάτω. Αν τύχετε κιόλας σε κανά μποτιλιάρισμα, τότε της κάθεται κουτί. Με τη δική της λογική πάντα, οφείλεις να κλείσεις τη μηχανή, να κλείσεις τα παράθυρα για να μην ακούγεστε στους απέναντι (λες και είστε σπίτι ας πούμε), να βάλεις air condition όμως για να μη σκάσετε (ε, ξέρεις πρέπει να είναι ανοιχτή η μηχανή για να δουλέψει αυτό το πράγμα που νομίζεις ότι είναι αέρας κοπανιστός) και να κάτσεις να τσακωθείς μέχρι να ανοίξει ο δρόμος. Κι όταν ανοίξει ο δρόμος κι εσύ το πατήσεις λίγο παραπάνω από τα νεύρα σου να ακούσεις και το «πώς οδηγείς έτσι νευρικά» και «τι τρέχεις τώρα, να το παίξεις μάγκας;».
3. Κριτική για τα πάντα, χωρίς δίπλωμα
Μπορεί η συνοδηγός που βρίσκεται δίπλα σου να μην έχει δίπλωμα, αλλά έχει κάτι άλλο: Άποψη για τα πάντα. Από το πώς άλλαξες ταχύτητα μέχρι το πώς κρατάς το τιμόνι και γιατί βγάζεις δεξί φλας ενώ είσαι αριστερός. Έχουν άποψη και για τους απέναντι με εκφράσεις «πώς πάει έτσι αυτός» ή «κοίτα τι κάνει ο ηλίθιος», ενώ τη βλακεία την έχεις κάνει εσύ. Εδώ, θα μοιραστώ μαζί σας ένα προσωπικό βίωμα, με την καλύτερη ατάκα που έχω ακούσει από γυναίκα. Γκρίνιαζε, γκρίνιαζε, γκρίνιαζε και ξαφνικά έτυχε ένας που ερχόταν από το άλλο ρεύμα, να κάνει μία βλακεία και να κινδυνέψουμε με στούκα. Τσαντίστηκα μαζί του εγώ, «πρόσεχε» φώναξε εκείνη, και κάπου εκεί αποφάσισα να τεστάρω τις οδηγικές της γνώσεις ρωτώντας την ποιος πιστεύει ότι έφταιγε για αυτό που μόλις πήγε να γίνει. Η απάντησή της: «Εγώ που σου γκρίνιαζα». Τίμια μεν, λάθος απάντηση δε.
4. Αυτοκίνητα βλέπουμε, όχι θρίλερ
Αυτή σας τη μόνιμη φοβία μπορείτε να την κρατάτε για την πάρτη σας και να μην την μεταδίδετε και σε εμάς; Τι πράγμα είναι αυτό. «Πρόσεχε αυτόν!», «πήγαινε πιο σιγά!» (αν πάω πιο σιγά θα μου σβήσει), «κράτα το τιμόνι γερά», «μην κοιτάξεις αυτόν δίπλα έχει αγριόφατσα». Τι πράγμα είναι αυτό ρε παιδί μου; Δεν είμαι ο Φρέντι Κρούκερ κι αυτό που κρατάω δεν είναι πριόνι, τιμόνι είναι! Χαλάρωσε λίγο. Βόλτα πάμε, όχι να παίξουμε ξύλο.
