Στον Προκρούστη των περιοριστικών μέτρων για την ανάσχεση της πανδημίας έχουν μπει πολλά, ωράρια, αποστάσεις, πυκνότητα κλπ. Ανάλογα με τα επιδημιολογικά δεδομένα τόσο οι επαγγελματίες, όσο και οι καταναλωτές προσαρμόζονται αγόγγυστα. Η αγορά μπαίνει σε ένα ιδιότυπο safe mode, αλλά ποτέ σε shut down. Δηλαδή ό,τι και να γίνει κάποια πράγματα θα συνεχίσουν και πρέπει να συνεχίσουν να λειτουργούν και ειδικά ό,τι έχει να κάνει με τη διατροφή μας.
Θα μπορούσε να πει κάποιος: «Ωραία μας τα λες, πήγαινε στο supermarket και πάρε δυο αυγά να τηγανίσεις, κανείς δεν στο απαγόρεψε αυτό». Πράγματι, προσωπικά μαγειρεύω σε σχεδόν καθημερινή βάση εν μέσω καραντίνας, με αυτόν τον τρόπο θαρρώ πως γεμίζω δημιουργικά τον χρόνο του εγκλεισμού για να μη μου στρίψει. Γενικά η καραντινική γαστρονομική δημιουργία είναι είναι ίσως η μεγαλύτερη μόδα της εποχής και μάρτυράς μας το Instagram με τα άπειρα banana breads που πέρασαν από το feed μας.
Όπως κάθε κανόνας έχει κι αυτός τις εξαιρέσεις του. Το delivery (ή τροφοδιανομή αν προτιμάτε) είναι ένα σημαντικό κομμάτι της πρότερης καθημερινότητας μας που θεωρούμε δεδομένο και τις ημέρες του lockdown. Για κάθε έναν από εμάς για διαφορετικούς λόγους. Αρχικά υπάρχουν κάποιοι που δεν μαγειρεύουν, δεν είναι απαραίτητα τεμπέληδες ή άχρηστοι όπως θέλει ο όψιμος κοινωνικός αυτοματισμός. Δεν μαγειρεύουν γιατί δεν μπορούν ή δεν έχουν χρόνο (είπαμε είμαστε σε safe mode, κάποιοι δουλεύουν κανονικά). Στην τελική υπάρχουν κι αυτοί που μέσα στο ζόφος του εγκλεισμού αναζητούν μια χαραμάδα κανονικότητας μέσω ενός μισάωρου debate με θέμα πίτσα ή σουβλάκια και μετά να λιώσουν με μια ταινία των Monty Python’s. Η τελευταία κατηγορία μπορεί σε κάποιους να φαίνεται αστεία, αλλά δεν είναι καθόλου. Στην πρώτη καραντίνα δοκιμάστηκαν τα όριά μας, στη δεύτερη, η οποία δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει και με την εορταστική περίοδο να πηγαίνει για φούντο, θα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Μικρές στιγμές κανονικότητας είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμες. Αν θελουμε να βγούμε στοιχειωδώς κοινωνικά λειτουργικοί όταν τελειώσει όλο αυτό δεν πρέπει να μας καταπιεί ο ιδρυματισμός του εγκλεισμού. Η βόλτα μέχρι το supermarket, το περπάτημα για ξεμούδιασμα και καθαρό αέρα δεν είναι πολυτέλειες. Το ίδιο ισχύει και με το delivery, είναι κάτι απολύτως ασφαλές για τη δημόσια υγεία. Τα apps αλλά και τα ίδια τα καταστήματα προσφέρουν όχι μόνο ανέπαφη συναλλαγή, αλλά και ανέπαφη παράδοση. Δηλαδή με αυτόν τον τρόπο είναι ασφαλέστερο κι από το να βγεις έξω να ψωνίσεις και να μαγειρέψεις.
Το ίδιο σημαντικό είναι και το κομμάτι που αφορά την οικονομία και ειδικά την επόμενη μέρα. Γνωρίζουμε ήδη από τους ανθρώπους της εστίασης ότι πολλά από τα στέκια μας δεν θα λειτουργήσουν ποτέ ξανά. Τα μέχρι τώρα μέτρα που έχουν εξαγγελθεί δεν φτάνουν ούτε για ζήτω και όσοι δεν παρέχουν υπηρεσίες delivery και take away είναι άγνωστο αν θα ανοίξουν και με ποιους όρους θα ανοίξουν και πάλι. Και η απρόσκοπτη λειτουργία όσων μπορούν να λειτουργήσουν έτσι δεν μειώνει μόνο το φάσμα των προβληματικά οικονομικών επιχειρήσεων.
Δίνει έσοδα στο κράτος μέσω της κατανάλωσης, του ΦΠΑ, των εργοδοτικών εισφορών κλπ. Έσοδα πολύ σημαντικά όχι μόνο για τη λειτουργία του κράτους αυτού καθαυτού, αλλά θα μπορούσε να είναι και ένα «μαξιλάρι» για μια στιβαρότερη στήριξη στους πληττόμενους από τις οικονομικές επιπτώσεις του lockdown.
Άρα λοιπόν ποιος ο λόγος για τα επικοινωνιακά παιχνίδια με τον περιορισμό του delivery και του takeaway; Από χτες το απόγευμα είχαμε ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων και διευκρινίσεις επί διορθώσεων. Αν η διανομή έτοιμου φαγητού ήταν επικίνδυνη για τη διάδοση του κορονοϊού να απαγορευόταν τελείως όχι από χτες, αλλά από την πρώτη μέρα του lockdown. Αν όμως κάποιοι πιστεύουν ότι με όρους βιοπολοτικής θα παίζουν σαδιστικά με τα τελευταία ψήγματα κανονικότητας που μας έχουν απομείνει, παίζουν ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι.
Οι αυθαίρετες απαγορεύσεις εκτός από κούφια επικοινωνιακά πυροτεχνήματα που δεν προσφέρουν τίποτα στην αντιμετώπιση της πανδημίας, υποσκάπτουν τα θεμέλια της λογικής των πραγματικά χρήσιμων περιοριστικών μέτρων. Αν αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ της λογικής στα μέτρα θα είναι βούτυρο στο ψωμί κάθε αρνητή, κάθε συνωμοσιολόγου και κάθε «ψεκασμένου» και τότε θα έχουμε πολύ μεγαλύτερο υγειονομικό και κοινωνικό θεμα.
