Να γελάσεις με τις Κυριακάτικες συγκεντρώσεις κατά της χρήσης μάσκας σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας; Να κλάψεις; Να προβληματιστείς; Να αδιαφορήσεις; Να ανησυχήσεις που κανείς τους - προφανώς… - δεν κράτησε αποστάσεις και δεν τήρησε κανένα μέτρο; Να στενοχωρηθείς για τα παιδιά αυτών των ανθρώπων, που τους κλήρωσε να έχουν ΑΥΤΟΥΣ τους γονείς; Να κοιτάξεις ότι ήταν λιγοστοί και να πας παρακάτω ή να λυπηθείς που αυτοί οι άνθρωποι, γονείς κατά τα άλλα που νοιάζονται για το καλό των παιδιών τους, ζουν ανάμεσά μας;
Ξεκινάω από τα βασικά: προφανώς και ο καθένας έχει το δικαίωμά να εκφράσει την αντίθεσή του, τη διαμαρτυρία του, την ένστασή του, τον προβληματισμό του σε κάτι με το οποίο δεν συμφωνεί. Δημοκρατία έχουμε άλλωστε. Αλλά η έννοια της Δημοκρατίας, δεν λειτουργεί αλά καρτ, ούτε όπως και όποτε μας βολεύει. Οπότε, πάμε πάλι: η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, πήρε κάποια μέτρα για την μη-εξάπλωση του κορωνοϊού, σε συνεργασία με την επιστημονική κοινότητα, τους λοιμωξιολόγους, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Κι όσο κι αν κάποιοι συνάνθρωποί μας μέσα τους βαθιά πιστεύουν ότι γνωρίζουν καλύτερα από τους επιστήμονες, στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει. Κι όσο κι αν ξυπνάει μέσα τους ο «Επαναστάτης Ποπολάρος», ό,τι κόμμα και να ψηφίζουν και ό,τι και να πιστεύουν για τη χρήση της μάσκας, οφείλουν να πειθαρχήσουν και να σεβαστούν την απόφαση της Πολιτείας, που μιλάει ξεκάθαρα για άνοιγμα των σχολείων με υποχρεωτική χρήση μάσκας από τους μαθητές.
Πάμε και λίγο παρακάτω: αν η ένσταση των διαδηλωτών αφορούσε αποκλειστικά στη χρήση μάσκα από τους μαθητές, θα μιλούσαμε για ένα πράγμα πολύ συγκεκριμένο και θα μπορούσαμε να παραθέσουμε τις απόψεις των ειδικών που λένε ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος υποξίας ή υπερβολικού διοξειδίου του άνθρακα που εισπνέουμε φορώντας μάσκα ή κανένας κίνδυνος ασφυξίας ή λιποθυμίας. Θα μπορούσαμε ακόμα και να κάνουμε κουβέντα με αυτούς τους ανθρώπους και να ακούσουμε τα επιχειρήματά τους για τη δυσάρεστη αίσθηση που προκαλεί η μάσκα μετά από ώρες χρήσης, για τη δυσφορία, για το πόσο μπορεί να ζεσταίνονται ή να ταλαιπωρούνται τα παιδιά. Επειδή όμως τα πανό και τα συνθήματα δεν μιλούσαν μόνο για τη μάσκα, αλλά έλεγαν επίσης «κάτω τα χέρια από τα παιδιά μας. Όχι στα υποχρεωτικά εμβόλια, μάσκες και μαζικά τεστ», μπορούμε να καταλάβουμε εύκολα ότι τα «επίπεδα ψεκασμού» αυτών των ανθρώπων είναι πολύ υψηλά, τόσο που καμία προσπάθεια επικοινωνίας δεν θα είχε ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Για το πως αντιδρά ο κόσμος στα εμβόλια το έχουμε ξαναπεί.
Διότι όπως καταλαβαίνει εύκολα κανείς, το σύνολο ή η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων, λογικά αντιτίθεται γενικά στα εμβόλια - τα οποία θυμίζω είναι υποχρεωτικά. Και αντιλαμβάνομαι πως κάποιοι απ' αυτούς προσκομίζουν πλαστά πιστοποιητικά που λένε ότι τα παιδιά τους έχουν κάνει τα υποχρεωτικά εμβόλια, διότι σε διαφορετική περίπτωση τα παιδιά τους δεν θα μπορούσαν να πάνε στο σχολείο. Κι επειδή όλο αυτό δεν έχει καθόλου πλάκα, οι άνθρωποι οι οποίοι έπαιζαν με την υγεία των υπόλοιπων παιδιών και των συγγενών τους, πλαστογραφώντας χαρτιά και επιθυμούν να συνεχίσουν να παίζουν με την υγεία ανθρώπων ζητώντας να μην βάζουν μάσκα τα παιδιά τους στο σχολείο, δεν είναι απλά αντικοινωνικοί τύποι ή γραφικοί ή «ψεκασμένοι». Είναι εν δυνάμει εγκληματίες και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπιστούν από τη Δικαιοσύνη.
Διότι ακόμα και ένας άνθρωπος να χάσει τη ζωή του από τη δική του στάση, από την απόφαση που πήραν «για το καλό των παιδιών τους και για να μην υποφέρουν τα καημένα φορώντας μάσκα τόσες ώρες», πρέπει να λογοδοτήσουν. Όχι στα τηλεοπτικά παράθυρα ή το Facebook, αλλά στο αρμόδιο Εισαγγελέα. Διότι πολλές μπούρδες και μπαρούφες έχουμε ακούσει και ανεχτεί τόσο καιρό, τις έχουμε προσπεράσει, κάναμε τα στραβά μάτια και δεν θέλαμε ούτε να αντιδικήσουμε, ούτε να τσακωθούμε. Ούτε αυτή τη φορά προφανώς χρειάζεται να τσακωθούμε - το μόνο που πρέπει να γίνει, είναι να κάνει τη δουλειά της η Δικαιοσύνη. Ίσως και η Κοινωνική Πρόνοια, αν κρίνουν οι αρμόδιοι ότι τα παιδιά αυτών των ανθρώπων, διατρέχουν κίνδυνο από τη στάση και τη συμπεριφορά των γονιών τους.
Και όχι, δεν θα μπω στον πειρασμό να σχολιάσω τη γελοιότητα με το κάψιμο και το ποδοπάτημα των μασκών, λες και ήταν κανένα πανηγύρι στη γιορτή του Άη - Γιάννη. Ούτε τις ελληνικές σημαίες που κυμάτιζαν περήφανα και τα υβριστικά συνθήματα κατά του Μητσοτάκη, του Χαρδαλιά και άλλων. Ο καθένας κρίνεται άλλωστε από τις πράξεις του και η δύναμη της εικόνας, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν πολύ ξεκάθαρη της πνευματικής κατάστασης αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι καίγοντας και ποδοπατώντας μάσκες, θεωρούν - οι καημένοι - ότι δυναμωσαν την επιχειρηματολογία τους...
