Όσον αφορά τα ψώνια που κάνουμε σαν άντρες, σίγουρα έχουν αλλάξει πολλά μέσα στα χρόνια. Τόσο στον τρόπο με τον οποίο ψωνίζουμε όσο και στα πράγματα που θεωρούμε ότι χρειαζόμαστε. Έχουμε περάσει όμως κατά πολλού την φάση που θα αγοράζαμε μόνο μαύρα ή άσπρα t-shirt και ένα jean για να βγάλουμε την χρονιά. Έχουμε ένα σωρό επιλογές που ξεκινούν από πουκάμισα και μπότες και φτάνουν μέχρι γιλέκα, σακάκια και oxford shoes. Ένας χαμός. Δηλαδή πάντα υπήρχαν αλλά πλέον η αντρική μόδα είναι τέτοια που έχει καταφέρει να εντάξει τα πάντα.
Ένα πράγμα όμως παραμένει αναλλοίωτο σε εμάς τους άντρες. Οι επιλογές μας
Το σκέφτεσαι και εσύ κάθε φορά που κοιτάζουν τις βιτρίνες. «Μα καλά πόση ώρα ακόμα;». «Ακόμη δεν βρήκε αυτό που θέλει;». «Πόσο ακόμη πρέπει να περπατήσουμε και πόσα μαγαζιά να δούμε;». Δεν είναι πως και εμείς δεν θα κοιτάξουμε κανά δυο μαγαζιά, αλλά με εμάς ίσχυαν πάντα αυτά τα δύο: ξέραμε πάντα τι ψάχνουμε και αν μας άρεσε κάτι δεν χρειαζόμασταν δεύτερη σκέψη. Ξέρω λίγους άντρες που βγαίνουν στη γύρα απλά για να βρουν κάτι που τους αρέσει. Οι περισσότεροι ξέρουμε τι μας λείπει. Παπούτσια. Σακάκι. Παλτό. Βγαίνουμε και ψάχνουμε αυτό έχοντας ήδη ένα-δύο μαγαζιά στο νου από τα οποία ψωνίζαμε ούτως ή άλλως.
Είναι αυτό που αναρωτιόμαστε και πάντα θα αναρωτιόμαστε όταν θα συνοδεύουμε το κορίτσι στα ψώνια προτού αράξουμε σε ένα καφέ για να χαλαρώσουμε. Ότι κάνουμε έναν απίστευτο ποδαρόδρομο στα μαγαζιά που κουράζει, όχι τόσο λόγω των αποστάσεων, όσο ότι δείχνει να μην έχει τέλος. Για να είμαστε πιο ακριβείς, δείχνει να μην έχει σχέδιο. Απλά βγαίνουμε μαζί της και όπου μας βγάλει. Και το γεγονός ότι μπορεί στο τέλος αυτής της βόλτας να καταλήξουμε με κάλους στα πόδια και πονεμένη μέση και εκείνη να μην έχει βρει τίποτα. Κάπως έτσι νιώθεις όταν τελειώνει μία κουραστική μέρα και σκέφτεσαι πως αν ήσουν με πέντε κολλητούς, θα είχατε τελειώσει και οι πέντε το λιγότερο σε μία ώρα. Ο καθένας θα είχε σταμπάρει και θα είχε βρει αυτό που θέλει ή κάτι παραπλήσιο που είχε στο μυαλό του.
