Να ξέρετε πως όλοι εμείς της σύνταξης, ασχέτως που δεν ανήκουμε στο ενημερωτικό κομμάτι, νιώθουμε μία υπερηφάνεια παραπάνω για όλους εκείνους τους συναδέλφους μας τους ρεπόρτερ, που βρίσκονται αυτή την στιγμή έξω στους δρόμους. Δεν είναι μία εύκολη δουλειά, δεν ήταν ποτέ και τώρα με τον κορωνοϊό σίγουρα έχει γίνει δυσκολότερη. Κυκλοφορούν όλη μέρα με μία μάσκα και ένα μικρόφωνο και πρέπει να προσέχουν ώστε να μπορέσουν να γυρίσουν στις οικογένειές τους. Από όλους όμως, εμείς θα ξεχωρίσουμε αυτή την τεράστια μορφή του ΣΚΑΪ που ακούει στο όνομα Γιώργος Τσελίκας.
Τον Γιώργο τον συμπαθούμε γιατί είναι πάσας κατάστασης και παντός καιρού. Όσοι τον παρακολουθούν, θα το γνωρίζουν. Δεν υπάρχει μέρος που να μην έχει επισκεφθεί, δεν υπάρχει «ανδραγάθημα» που να μην έχει πραγματοποιήσει προκειμένου να βγει το ρεπορτάζ. Και μπράβο του γιατί έτσι κάνει ένας σωστός επαγγελματίας. Πέρα όμως από όλες τις κορυφαίες στιγμές που μας έχει προσφέρει και μας κάνει να χαμογελάμε λέγοντας «ρε τι τύπος απίστευτος είναι αυτός;», οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και κάτι το οποίο ναι μεν θεωρούμε δεδομένο, αλλά πολλές φορές δεν το βλέπεις συχνά και ειδικά στον δικό μας τομέα εργασίας.
Αυτές τις ημέρες ο Γιώργος Τσελίκας φροντίζει όσο ποτέ άλλοτε, να συμπεριλαμβάνει στα ρεπορτάζ του το προσωπικό σχόλιο. Έχει πάρει σβάρνα τα πάρκα που κάθονται οι ηλικιωμένοι, έχει μπει στα λεωφορεία για να παρακολουθήσει live τους αστυνομικούς ελέγχους, έχει κάτσει με την κάμερα έξω από τα ΑΤΜ των τραπεζών να απορεί γιατί ο κόσμος συνεχίζει να κάνει ουρά. Το τελευταίο αυτό κράτα το. Ο Γιώργος δεν διστάζει να κάνει σχόλιο όπου το χρίζει η κατάσταση και να μεταδίδει μηνύματα για το πόσο πρέπει να προσέχει ο κόσμος και την κοινωνική ευθύνη που έχει ο ένας απέναντι στον άλλο. Και πολύ το χαιρόμαστε, γιατί δεν είναι αυτός ο «κούφιος» ρεπόρτερ που θα βγει στον αέρα για να πει το ρεπορτάζ και στη συνέχεια θα αποσυρθεί μέχρι την επόμενη εκπομπή. Μας αρέσει το γεγονός ότι βάζει σε κάθε μετάδοση λίγη από την ανθρωπιά του, κάνοντας τον αυθορμητισμό του δικό μας. Γιατί θα λέγαμε ακριβώς τα ίδια στους παππούδες που αράζουν χωρίς μάσκες στα πάρκα, θα απορούσαμε και εμείς -και απορούμε εδώ που τα λέμε- γιατί ο κόσμος συνεχίζει να σχηματίζει ουρές και γιατί δηλώνει μετακίνηση νούμερο 6 από το Χαλάνδρι για να βρεθεί τελικά στην Γλυφάδα.
Ο Γιώργος είναι αυτός ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που θα μπορούσε να είναι ο κολλητός σου και να σου τραβάει το αυτί για όλα εκείνα που θα έπρεπε να κάνεις και δεν τα κάνεις. Αν όλο αυτό το «μάλωμα» έρχεται από έναν ρεπόρτερ που βιώνει περισσότερο από όλους την κατάσταση απ’ έξω, τότε κανένα πρόβλημα.
Γιώργο Τσελίκα συνέχισε έτσι και μην αλλάξεις ποτέ.
