Προτιμώ τον Aldous Huxley από τον George Orwell. Αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν και ούτε με πίεσαν ποτέ να επιλέξω ανάμεσα στους δύο. Στην τελική γιατί πρέπει κανείς να διαλέξει έναν συγγραφέα έναντι του άλλου; Σε αυτή τη ζωή βέβαια όλα είναι θέμα οπτικής. Επιτρέψτε μου λοιπόν να θεωρώ τον Orwell εγκάθετο και να τον απορρίπτω μέχρι ένα βαθμό. Αυτό για ακόμη μια φορά δεν ενδιαφέρει κανέναν όμως θεώρησα σωστό να το αναφέρω πριν γράψω για την ασφάλεια και την ιδιωτικότητα που μας αφορά όλους.
Για τις ανάγκες του κειμένου, ωστόσο, θα χρειαστώ τη βοήθεια του δυστοπικού Orwell, όσο και αν αυτό με πονάει εσωτερικά. Στο βιβλίο 1984 κάνει την εμφάνισή του ο γνωστός σε όλους Μεγάλος Αδελφός. Σε πολλές χώρες, ο Μεγάλος Αδελφός ξεφεύγει από τις σελίδες ενός κιτρινισμένου από τα χρόνια βιβλίου και αποτελεί πλέον πραγματικότητα. Σύμφωνα με το Blooomberg, πολλά αφεντικά αγοράζουν κατασκοπευτικά προγράμματα για να γνωρίζουν τις κινήσεις όσων εργάζονται από το σπίτι. Αν δεν είναι αυτή παραβίαση της ιδιωτικότητας, τότε τι είναι;
Στην Κίνα και στο Χονγκ Κονγκ, εκτός από κάμερες οι οποίες μπορούν και μετρούν τη θερμοκρασία ενός ανθρώπινου σώματος, ίπτανται drones ώστε να διαλύονται οι όποιες κοινωνικές συναθροίσεις. Βλέπετε, απαγορεύονται καθώς είμαστε όλοι σε καραντίνα. Στις ΗΠΑ σκέφτονται σοβαρά να χρησιμοποιήσουν το location data του κάθε κινητού για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Και είναι αλήθεια, όλα αυτά τα μέτρα μπορούν να σώσουν ζωές.
Οι Αμερικανοί έχουν βεβαρημένο ιστορικό όσον αφορά τις παράνομες παρακολουθήσεις. Την ώρα που όλοι ασχολούνται με τον κορονοϊό, το FBI σου ζητά να κατεβάσεις την εφαρμογή γυμναστικής του για να δεις και εσύ πώς γυμνάζεται ένας αληθινός πράκτορας. Προφανώς και συλλέγει τις πληροφορίες σου. Μία άλλη εφαρμογή, το Zoom, έδινε μέχρι πρόσφατα διάφορα στοιχεία σου στο Facebook ακόμα και αν δεν έχεις ενεργοποιημένο λογαριασμό.
Ο Μεγάλος Αδελφός δε βρίσκεται πίσω από έναν πίνακα που από στιγμή σε στιγμή θα πέσει και θα αποκαλυφθεί. Ο Μεγάλος Αδελφός βρίσκεται στο κινητό σου, στον υπολογιστή σου και στους δρόμους που κάποτε θα περπατήσεις ξανά. Όπως πολύ σωστά αναφέρει η Kate Kaye στο Fast Company, αυτή η κατάσταση μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε «οργουελική».
Όσο τα μέτρα κατά της εξάπλωσης του κορονοϊού αυξάνονται τόσο θα αυξάνεται και η επιτήρησή μας. Τι θα συμβεί όμως όταν όλο αυτό τελειώσει και επιστρέψουμε και πάλι ελεύθεροι στην καθημερινότητά μας και πόσα από αυτά τα μέτρα θα διατηρηθούν; Στο Χονγκ Κονγκ, πάντως, απαιτούν από όσους εισέρχονται στη χώρα να φορούν μία συσκευή εντοπισμού στον καρπό τους. Ο George Orwell ίσως και να χαμογελούσε μετά από αυτή την εξέλιξη.
