Ο Elvis ήταν το είδωλο των «Σκαθαριών». Βέβαια, δεν ήταν οι μόνοι που ένιωθαν δέος στη σκέψη και μόνο πως κάποτε θα τον συναντήσουν από κοντά και θα ανταλλάξουν πολύτιμες απόψεις γύρω από τη μουσική. Μπορεί να είχαν τη δική τους μεγάλη και συνεχώς αυξανόμενη πορεία, όμως ποτέ δεν έπαψαν να θαυμάζουν ανθρώπους σαν τον «Βασιλιά», άτομα που έγραψαν τη δική τους ιστορία στο χώρο. Ο Elvis, άλλωστε, δεν ήταν ένας απλός τύπος με καλή φωνή και ακόμα καλύτερη κίνηση, ήταν ο Ένας. Σε μια συνέντευξή του στο Spin to 1975, o John Lennon μίλησε για την μία και μοναδική φορά που τα μέλη της μεγαλύτερης μπάντας όλων των εποχών, τον γνώρισαν από κοντά. Όπως ο ίδιος είπε, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Εμείς, με τη σειρά μας, θα συμφωνήσουμε απόλυτα.
«Ήμασταν όλοι τρομοκρατημένοι. Ήταν το είδωλό μας. Πήγαμε να τον συναντήσουμε, όλη η ομάδα ήταν εκεί εκείνη την μέρα. Πήγαμε και καθόταν μπροστά από μία τηλεόραση. Βρισκόμασταν στη μέση μιας περιοδείας, το 1965 ή κάτι τέτοιο. Είχε την τηλεόραση ανοιχτή, θυμάμαι και ένα μπάσο συνδεδεμένο σε έναν ενισχυτή. Έβλεπε τηλεόραση χωρίς ήχο και τραγουδούσε και έπαιζε. Τραγουδήσαμε και όλοι μαζί. Στην πραγματικότητα, όμως, απλά τον κοιτούσαμε. Πάντα το σκεφτόμουν από τη δική μας οπτική, από τη δική μας πλευρά, ποτέ δεν σκέφτηκα πώς ήταν για εκείνον. Μετά από χρόνια, άκουσα από έναν φίλο, που είναι γνωστός της πρώην γυναίκας του, πως ήταν και εκείνος τρομοκρατημένος. Πρώτον γιατί ήμασταν το καινούριο και δεύτερον, δεν ήξερε τι μπορούσε να γίνει. Πέρασε ώρα σκεπτόμενος τι θα μας πει πριν πάμε εκεί. Και εμείς τον λατρεύαμε».
«Είναι μια παράξενη ιστορία. Απλά τον θυμάμαι να κάθεται εκεί και να παίζει με το μπάσο. Και εγώ σκεφτόμουν: ‘Είναι ο Elvis, είναι ο Elvis’. Έδειχνε καλά τότε, δεν είχε πάνω του κιλά. Ήταν και κάπως ντροπαλός. Θα ήθελα να τον δω και στο Vegas γιατί εκεί υποτίθεται πως θα είναι σαν το σπίτι του. Αλλά θα ντρεπόμουν αν θα έλεγαν στη συναυλία πως: ‘Στο κοινό είναι και ο John Lennon. Θα το μισούσα αυτό».
Η εκτίμηση μεταξύ μεγάλων καλλιτεχνών, είναι αμοιβαία.
