Πρέπει να το παραδεχτώ. Δεν είμαι πολύ του έξω. Ούτε καν το Σάββατο. Οπότε στην πρόσκληση «δεν αράζουμε να δούμε Eurovision να γελάσουμε;» είπα ναι. Είχε πίτσα και ποτά, η απάντηση με κατάφαση ήταν μονόδρομος.
Τέσσερις ώρες μετά, δυο πίτσες, και 4 βότκες ΣΚΕΤΕΣ, απόρησα με όλα όσα είδα. Όχι από πλευράς θεάματος. Ξέρω τι είναι η Eurovision και στα 32 δεν θα γίνω σοφότερος σαν τον Τροντ Σόλιντ μετά το ματς Λεβαδειακός - Ολυμπιακός 3-2. Προσπάθησα να μαζέψω τα κομμάτια μου από τον καναπέ και τις σκέψεις μου από το show της EBU και θα τα αναφέρω.
ΚΑΙ ΑΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΤΗΝ EUROVISION ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ SPOILER.
# Η ελληνική συμμετοχή
Πρέπει να έχεις κάποιο ταλέντο για να επιλέξεις ένα τέτοιο κιτς σκηνικό. Πραγματικά μπράβο σε όποιον σκέφτηκε να ντύσει την δύσμοιρη τραγουδίστριά μας έτσι. Οχι, μπράβο του. Η μπάλα πήρε (εκτός από 4-5 θεατές που την έφαγαν κατακέφαλα από το μπαλέτο) και τις χορεύτριες, που τις ένυσαν με ροζ τουτου, με ψεύτικα ξίφη, μια πανδαισία όλο. Ωραία φωνή είχε η εκπρόσωπός μας, το πρόσωπό της δεν το είδε ποτέ κανείς γιατί για έναν άγνωστο λόγο το έκρυβε (ιλαρά;) και η 21η θέση είναι τιμητική.
Επίσης όλο το βράδυ έσπαγα το κεφάλι μου να σκεφτώ ποιον μου θύμιζε. Θυμήθηκα:
Την επόμενη φορά ίσως να στείλουμε τον Χρήστο Κάβουρα του Ratpack.
# Οι κριτικές επιτροπές
Ευτυχώς, δηλαδή ΕΥΤΥΧΩΣ, που ήταν μια κατάφορη αδικία η παλιά ψηφοφορία με το televoting και διαμάντια χάνονταν επειδή τους έφαγαν τα κυκλώματα. Έξαλλοι ήταν όλοι. Και τι έκανε η ΕΒU; Έβαλε ανθρώπους με γνώση από μουσική να φτιάξουν επιτροπές σε κάθε χώρα και να ψηφίζουν με μουσικά κριτήρια. Δικαιοσύνη για όλους. Μουσική Δικαιοσύνη. Τα αποτελέσματα; Ποιο αστεία και από τον Σταύρο Παράβα όταν υποδυόταν την Κατερίνα Ντούσκα.
Με έναν μαγικό τρόπο η Ολλανδία που είχε το κορυφαίο μουσικά κομμάτι βρέθηκε στην τρίτη θέση, η Σκοπιανή εκπρόσωπος τέτοια έκπληξη πρέπει να ένιωσε όταν ανακοινώθηκε το ανέκδοτο των Πρεσπών, οι αδέκαστοι Μολδαβοί κριτές ψήφισαν αδέκαστα τους γείτονες Ρουμάνους (για ντου είμαστε τώρα;) στον ημιτελικό, οι αδέκαστοι Σκανδιναβοί ξαφνικά μαγεύτηκαν από τον Σουηδό, το ίδιο και οι αδέκαστοι Βαλκάνιοι κριτές, το ίδιο και οι δικοί μας με τους Κύπριους και τούμπαλιν. ΟΛΟΙ ΑΔΕΚΑΣΤΟΙ. Γιατί είναι άνθρωποι που κρίνουν ΜΟΝΟ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΑ κριτήρια. ΟΛΟΙ. ΑΔΕΚΑΣΤΟΙ.
Δηλαδή αυτό μουσικά...
... πέρασε αυτό...
# Τα γιουχαρίσματα
Τι ζόρια τραβάνε όσοι βρέθηκαν στο Τελ Αβίβ και βρίσκονται γενικά σε κάθε διοργάνωση και γιουχάρουν όποτε παίρνει η Ελλάδα 12 από την Κύπρο και το αντίστροφο. Οταν οι Σκανδιναβοί αλλάζουν 12άρια σαν χαρτάκι διπλό Καραπιάλη, κιχ. Όταν η Ρωσία κάνει bullying στους γείτονές της για να πάρει 12, τσιμουδιά. Η Ελλάδα με την Κύπρο ας πούμε είναι το πρόβλημα τους. Για αυτό λοιπόν θα πληρώνετε χωριάτικη σαλάτα 15 ευρώ και θα λέτε και ευχαριστώ. Χωρίς απόδειξη.
# H Ισλανδία
Ρε φίλε, έχω δει και έχω δει σούργελα στη σκηνή της Eurovision. Να δω ακόμη ένα, ΟΚ. Τα παιδάκια από την Ισλανδία, ντεμέκ επαναστάτες, αποφάσισαν να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα για την Παλαιστίνη. Μάγκες, ωραίοι και μπράβο, στηρίζω. Αμα είχαν σκοπό να πάρουν 3 δευτερόλεπτα (τόσο πήραν, όχι παραπάνω) για δημοσιότητα και πήγαν μέχρι το Ισραήλ, τι να πω. Η κίνησή τους να βγάλουν κασκόλ της Παλαιστίνης ήταν άκυρη. Αφού τους ενοχλούσε τόσο πολύ το Παλαιστινιακό ζήτημα και ήθελαν να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα κατά του Ισραήλ, θα μπορούσαν απλά να ΜΠΟΪΚΟΤΑΡΟΥΝ την διοργάνωση. Τζάμπα μάγκες...
# Η Madonna
Την γυναίκα Μαραντόνα να φώναζαν, πιο ενδιαφέρον θα είχε. ΟΚ, είναι μεγάλη, ΟΚ είναι ντίβα. Εμένα προσωπικά δεν με πείραξε πολύ γιατί έτρωγα εκείνη την ώρα αφενός και αφετέρου ήταν μαζί της ο Quavo από τους Migos, τους οποίους λατρεύω. Ξαφνικά κάνετε όλοι λες και ανακαλύψατε την... Αυστραλία στην Ευρώπη. «Ήταν φάλτσα η Madonna». Γιατί 40 χρόνια ήταν αηδόνι και ξαφνικά δεν τραγούδησε καλά. Ή ήταν ο Παβαρότι σε γυναικείο και έχασα την αηδονολαλιά της απρόοπτα...
Το νέο της κομμάτι καλό είναι. Δεν με ενόχλησε. Έχω ακούσει και χειρότερα.
# Η Ισπανία
Ρε πραγματικά, τι ζόρια έχετε στην Ευρώπη με την Ισπανία; Τώρα ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά. Το μοναδικό τραγούδι που θα ακουστεί ευχάριστα δεν πήγε καλά. Όπως πολλά άλλα ισπανικά. Σας έχουν κάνει τίποτα οι Ίβηρες; Φταίει που το Casa de Papel σας πήρε τα μυαλά; Που είναι λίγο πιο αλέγκρο από τα κοιμίσια που σας αρέσουν; ΟΧΙ. Είμαστε Μεσόγειος. Είμαστε χαρούμενοι άνθρωποι. Όχι ρούχλες σαν εσάς.
# Η Αυστραλία
Την βάζω για ένα και μόνο λόγο. Τρία χρόνια παίρνει μέρος στην Eurovision. TΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ. ΤΡΙΑ. Και στα social media όλοι έχετε απορία γιατί; Τώρα σας ήρθε; Είναι κάποιου είδους μαύρη μαγεία; Έχετε lag; Τρία χρόνια. ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.
# Η Φουρέιρα και η κότα
Ειλικρινά έχει περάσει ένας χρόνος και ακόμη δεν έχω ξεπεράσει δυο γεγονότα: Πως μου ξέφυγε η άρση θανάτου στα 190 κιλά ενώ είχα ξεκολλήσει τα κιλά (μέσα στην χρονιά την έφερα πάντως) και πως η Φουρέιρα έχασε πέρσι από την τύπισσα που έκανε το κοτόπουλο. Παίζει να είναι η μοναδική δεύτερη στην ιστορία του διαγωνισμού που την αντιμετωπίζει η EBU σαν νικήτρια. Η Ελένη η Φουρέιρα είναι λες και έχουν βάλει έναν τόνο δυναμίτη σε ένα δωμάτιο με πυροτεχνήματα και μολις γίνει η έκρηξη γίνεται χαμός. Χορεύει, τραγουδάει, χαμογελάει, έχει ύφος σταρ. Είτε είσα fan της, είτε όχι, πρέπει να την παραδεχτείς. Είναι εκρηκτική πραγματικά.
Στο 4:50 βγαίνει η Ελένη, η Ελενίτσα, το Ελενάκι και σαρώνει τα πάντα:
#Η κότα που έγινε μπανάνα
Και συνεχίζω με το παραπάνω. Η εξέλιξή της σαν καλλιτέχνης, της Νέτας της Μπαρτσιλάι είναι ΑΠΙΘΑΝΑ ανόητη. Από εκεί που έκανε «μπακουμ μπακουμ μπακουμ μπακουμ μπόι» έφτασε φέτος να κάνει «να να να μπανάνα» σαν Τζαμαϊκανός σε παραλία που έχει καπνίσει όλη την παραγωγή και δεν του καίγεται καρφί αν θα διαλυθεί ο κόσμος. Bonus: Κάτι λυκόρναια πίσω που κάνουν κάτι θορύβους.
Τι φάση;
# Η Γερμανία...
