Από την ώρα και τη στιγμή που ακούστηκε το σενάριο ότι η Τουρκία μετά το Αιγαίο διεκδικεί και το κοκορέτσι άναψε μέσα μας «κόκκινο» λαμπάκι. Ένα «Ως εδώ» ακούστηκε από το υποσυνείδητο, σαν ένα δεύτερο μεγάλο «ΟΧΙ» από εκείνο του Ιωάννη Μεταξά το 1940.
«Μετά τον μπακλαβἀ, το τζατζίκι και το ιμάμ μπαϊλντί, η Ελλάδα τώρα διεκδικεί και το κοκορέτσι! Είναι το πιο παραδοσιακό τούρκικο φαγητό» λένε Τούρκοι πολίτες και μάλιστα μας προκαλούν σε διαγωνισμό.
Πάντως οι άτιμοι φτιάχνουν ωραία κοκορέτσια.
«Όποιος φάει περισσότερο τότε είναι δικό του» αναφέρει άλλος Τούρκος πολίτης, λες και εμείς στην Ελλάδα είμαστε στη γράμμωση και δεν θα φάμε ολόκληρη τη σούβλα άμα χρειαστεί.
Γιατί όμως τόσο σκύλιασμα για το κοκορέτσι από την πλευρά της γειτονικής χώρας; Τι ισχύει πίσω από την όλη διαμάχη;
Ποιανού είναι τελικά το κοκορέτσι ρε παιδιά;
Ψάξαμε λίγο και εμείς την προέλευσή του και πραγματικά μπερδευόμαστε με αυτά που διαβάζουμε. Σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται ο αγαπημένος μας γλωσσολόγος και φιλόλογος Γιώργος Μπαμπινιώτης, η λέξη κοκορέτσι προέρχεται από την αλβανική kukurec. Το ντόμινο όμως της προέλευσης δεν σταματάει εκεί καθώς το kukurec προέρχεται από το σερβο-κροατικό και βουλγαρικό kukuruza. Βγάζεις άκρη;
Στην Ελλάδα πάντως στηριζόμαστε στην μαρτυρία Τούρκου συγγραφέα, Ömer Seyfettin ο οποίος θεωρεί ότι η τούρκικη λέξη kokoreç του παρουσιάστηκε ως σπεσιαλιτέ ενός Αθηναίου που εργαζόταν σε εστιατόριο της Κωνσταντινούπολης το 1920. Αυτά ξέρει όμως η πλευρά η δική μας. Από την απέναντι ωστόσο τι ισχυρίζονται οι Τούρκοι; Φανταζόμαστε κάτι κοντινό στο ότι κάποιος Έλληνας το 1919 δοκίμασε σε πασχαλινό κάλεσμα στη Λιβαβειά ένα έδεσμα που λεγόταν κοκορέτσι όταν ένας Τούρκος καλεσμένος, τους πρότεινε να ψήσουν εντόσθια ζώων επειδή τους είχε τελειώσει το αρνί. Γενικά βράσε ρύζι, ενδεχομένως να μην μάθουμε ποτέ 100% ποιανού ιδέα είναι το κοκορέτσι. Μπορεί εν τέλει να είναι δικό μας αλλά η ονομασία του να είναι τουρκικης προέλευσης.
Εσύ τι πιστεύεις;
