Τα ξημερώματα της 5ης Δεκεμβρίου του 1717, ένας άντρας φτάνει στην πύλη του κυβερνείου στον Άγιο Χριστόφορο της Καραϊβικής. Είναι εμφανέστατα ταλαιπωρημένος, με σκισίματα στα ρούχα του και μπαρουτιασμένος. Ζητάει να δει τον κυβερνήτη Walter Hamilton αναφέροντας στους φρουρούς πως έχει πληροφορίες για έναν αδίστακτο πειρατή που μοιάζει σαν να τον ξέβρασε η κόλαση. Οι φρουροί στην αρχή δυσκολεύονται να τον αναγνωρίσουν, αλλά στη συνέχεια αντιλαμβάνονται πως πρόκειται για τον καπετάνιο του εμπορικού πλοίου Margaret, Henry Bostock, με τον οποίο το Στέμμα έχει τακτική συνεργασία στις αποικίες του στον Νέο Κόσμο.
Λίγο πριν κάνει την γραπτή του αναφορά, ο κυβερνήτης Hamilton ζητάει μερικές γρήγορες πληροφορίες για εκείνον τον πειρατή. Ήδη από τις πρώτες περιγραφές, αναγνωρίζει πως πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που το Νοέμβριο επιτέθηκε σε δύο γαλλικά πλοία και σάλπαρε στη συνέχεια για την Μαρτινίκη. Ρωτάει το όνομα του πλοίου για να σιγουρευτεί και πράγματι ακούει αυτό που δεν ήθελε «Queen’s Anne Revenge».
36 κανόνια και περίπου 300 μανιασμένοι πειρατές, ορμούν στο Margaret. Ο Bostock μιλάει για έναν ψηλό άντρα, αμίλητο και τρομαχτικό στην όψη, με μακριά μαύρα ανακατεμένα μαλλιά και μεγάλο γένι. Στις άκρες έχει κάνει πλεξούδες τις οποίες έχει ανάψει με μπαρούτι και κανείς άντρας δεν τον πλησιάζει γιατί πιστεύει πως είναι δαίμονας. Η μάχη τελειώνει πριν καλά-καλά αρχίσει και ο Bostock με το πλήρωμα μένουν όμηροι για 8 ώρες. Ο καπετάνιος λέει στον άντρα με τα μαύρα γένια πως ο βασιλιάς προσφέρει χάρη στους πειρατές, για να πάρει την αποστομωτική απάντηση πως στοχεύει να σαλπάρει για την Ισπανιόλα διαλύοντας την ισπανική αρμάδα που μεταφέρει τους μισθούς των στρατιωτών. Νομίζει πως άκουσε να τον λένε Teach ή Thatch αλλά δεν είναι σίγουρος, οπότε αναφέρεται σε αυτόν -για πρώτη φορά καταγεγραμμένα ιστορικά- με ένα παρατσούκλι που θα αντηχήσει στα πέρατα της ιστορίας. Blackbeard.
Ο άνθρωπος πίσω από τον δαίμονα
Αν και πέρασε από τις τάξεις του Βασιλικού Ναυτικού, ο Edward Teach ή Thatch κάποια στιγμή δούλεψε ως μισθοφόρος σε πολεμικά πλοία. Σε ένα από τα ταξίδια του γνώρισε τον κυβερνήτη Benjamin Hornigold ο οποίος του είπε την περίφημη φράση «Every man for himself». Οι δύο τους ξεκίνησαν να οργώνουν τις θάλασσες του New Providence όταν έπεσαν σε έναν άλλο πρώην αξιωματικό και νυν πειρατή ονόματι Stede Bonnet. Λίγο καιρό αργότερα ο Hornigold δέχτηκε την χάρη του βασιλιά και από πειρατής μετετράπηκε σε κυνηγό πειρατών.
Ο Teach αντιλήφθηκε πως ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσεις ένα καλά οργανωμένο στόλο, είναι να δημιουργήσεις τον δικό σου. Το Nassau είχε μόλις χάσει τον Άγγλο κυβερνήτη του και είχε μετατραπεί σε ένα καλό σταθμό ανεφοδιασμού για πειρατές όπως ο Jack Rackham και ο Charles Vane. Ήταν σε μία από εκείνες τις συναντήσεις που ο Teach πρότεινε να δημιουργηθεί μία συμμαχία ανεξάρτητων, ελεύθερων ανθρώπων του Νέου Κόσμου, που θα κρατούσαν την μαύρη σημαία της αντίθεσης τους με το Στέμμα ψηλά στο κατάρτι. Και με τα χιαστί οστά και τις νεκροκεφαλές, να θυμίζουν ότι είναι έτοιμοι να μπήξουν το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο αν χρειαζόταν. Αυτός ήταν ο Teach. Ένας ηγέτης εκεί που χρειάστηκε. Ήρεμος, μυαλωμένος, ψύχραιμος και ο πιο μορφωμένος από τους πειρατές μαζί με τον Stede Bonnet. Όταν όμως χρειαζόταν στη μάχη, μετατρεπόταν σε κινητή απειλή.
Τα γεγονότα του Charles Town
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Βρετανού ιστορικού και συγγραφέα Charles Johnson, η επίθεση στην αποικία του Charles Town ήταν η ουσιαστική αφορμή για τον πόλεμο της Αγγλίας απέναντι στους εξεγερμένους του New Providence και του Nassau. Ο Τeach, που το 1717 είχε αναλάβει ανεπίσημα έναν βαθμό όμοιο με του Στόλαρχου, αποφάσισε να αποκλείσει το λιμάνι του Charles Town απαιτώντας φάρμακα και προμήθειες. Με 8 πλοία να είναι έτοιμα να αποβιβαστούν, τους ενημέρωσε πως έχουν δύο ημέρες καιρό να απαντήσουν στο αίτημά του, διαφορετικά θα έστελνε τα κεφάλια τους στον κυβερνήτη. Οι πανικόβλητοι πολίτες πίεσαν το Συμβούλιο της Νότιας Καρολίνας να δεχθεί τους όρους και ο Teach από την μεριά του κράτησε την υπόσχεση του και αποχώρησε.
Ήταν κάπου εκεί που ο Woodes Rogers ξεκινούσε από το Λονδίνο με 3 επανδρωμένα πολεμικά ιστιοφόρα για να πατάξει την πειρατεία στην Καραϊβική. Μέχρι τότε ωστόσο, ο Teach είχε πλάσει τον δικό του μύθο. Ήταν οραματιστής και καλοσυνάτος με τον απλό κόσμο που γύρευε να ξεφορτωθεί τους βασιλιάδες και τους φόρους τους και δυνάστης με όποιον αποφάσιζε να του κηρύξει πόλεμο. Σε 70 άντρες που έκαναν το λάθος στο Nassau να αλλάξουν πλευρά και να ταχθούν εναντίον των πειρατών, σκότωσε ο ίδιος τουλάχιστον 25 άτομα και κρέμασε τα κεφάλια τους για δύο εβδομάδες στην πλώρη.
Αυτός ήταν ο Edward Teach. Καταλάβαινε την αξία του παρουσιαστικού και πως αυτό κρατούσε τον θρύλο του ζωντανό. Αξιοσέβαστος από τους πιστούς και διάβολος για τους εχθρούς του. Δεν ήταν κάτι που απλά του έτυχε. Ήταν μία φήμη που μοχθούσε να αποκτήσει και ήταν ο λόγος για τον οποίο δεν γνωστοποίησε πότε σε κανέναν που έθαψε την περιουσία του.
Το τέλος
Ήταν ο νεαρός υποπλοίαρχος Maynard του Βασιλικού Πολεμικου Ναυτικού που στρίμωξε τον Teach στο νησί Ocracoke. Το πλοίο του, Jane, μαζί με έναν μικρό στόλο επιτέθηκε στη φρεγάτα Adventure στην οποία επιβιβάστηκε ο Teach για να γλιτώσει. Έκοψε γρήγορα την άγκυρα για να μην παγιδευτεί το πλοίο στο λιμάνι και εξαιτίας του ελαφρύτερου φορτίου του, πλαγιοκόπησε γρήγορα το Jane ρίχνοντας μία φοβερή ομοβροντία.
Ήταν τόση η καταστροφή που ο Maynard είχε χάσει ήδη το 1/3 των αξιωματικών του και είχε μια χούφτα άντρες κρυμμένους στα αμπάρια. Ο Teach επέλεξε να μην φύγει με το πλοίο, αλλά να επιβιβαστεί στο Jane και να ξεφορτωθεί μία και καλή τους στρατιωτικούς. Το κόλπο έπιασε. Οι πειρατές βρέθηκαν περικυκλωμένοι αλλά ο Teach αρνήθηκε να παραδοθεί. Όταν η μάχη τελείωσε, ο Manynard έγραψε στην αναφορά του πως ο «Μαυρογένης» είχε 20 πληγές από σπαθιά και είχε πυροβοληθεί τουλάχιστον 5 φορές. Με τον θάνατο του, τελειώνει και η μεγάλη αντίσταση των πειρατών στην Καραϊβική.
Η κληρονομιά
Σήμερα θεωρείται περισσότερο επαναστάτης παρά πειρατής. Ήταν ο άνθρωπος που πήγε κόντρα σε ένα ολόκληρο καθεστώς, σε ένα ρεύμα ελέγχου που τελικά οι Άγγλοι θα έχαναν με τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας των Αμερικανών. Παρότι δεν ήταν ο πιο πετυχημένος πειρατής (σ.σ.: ο Bartholomew Roberts αποσύρθηκε έχοντας τεράστια περιουσία) ήταν ο δικός του μύθος που επέζησε και έδωσε αφορμή σε βιβλία όπως το Treasure Island και σε ένα σωρό θρύλους για φαντάσματα και κρυμμένους θησαυρούς.
Όμως ο Teach δεν ήταν ένα αποκύημα φαντασίας. Το 2003 βρέθηκε ένα από τα κανόνια του πλοίου του ενώ 5 χρόνια πριν ανακαλύφθηκε σε ναυάγιο και το ξίφος του. Σήμερα βρίσκονται όλα σε μουσείο, για να θυμίσουν ότι ένας από τους μεγαλύτερους τιμωρούς των θαλασσών, δεν ήταν μία ιστορία φαντασίας ανάμεσα σε ναυτικούς. Αλλά ένας τύπος που απλά είχε τα κότσια να τα βάλει με την μεγαλύτερη δύναμη της εποχής, να κυνηγήσει τον δικό του μύθο και να τιμήσει επάξια την κουβέντα εκείνη του Benjamin Hornigold.
Every man for himself. Το μόνο ορίτζιναλ motto των πειρατών.
