Βλέπεις ταινία και αναρωτιέσαι τι θα δεις. Μόλις όμως συνειδητοποιήσεις ότι σκηνοθετεί Αυτός, το κεφάλι σου μένει ήσυχο. Ο Christopher Nolan δεν είναι μια συνηθισμένη σκηνοθετική φιγούρα. Είναι κάτι το πρωτότυπο. Είναι ο Stanley Cubrick και ο Tim Burton μαζί. Ένα φαινόμενο που όμοιό του δεν βρίσκεις στις μέρες μας..
Πώς αλλιώς να αποκαλέσεις άλλωστε έναν τύπο που σε έκανε να νιώθεις ότι ο Μπάτμαν ενδεχομένως και να είναι ένα πλάσμα της πραγματικής ζωής; Ή έστω να καταφέρει να κάνει τον κόσμο να παραμιλά για μια ταινία που μιλάει για τα… όνειρα; Μόνο εκείνος. Όπως ετοιμάζεται να κάνει και στην νέα του ταινία με τίτλο «Tenet».
Ο Nolan ωστόσο πέραν από τη μοναδική ατμόσφαιρα που προσφέρει και τις καινοτόμες ιδέες του, έχει καταφέρει να αναδείξει και έναν άλλο παράγοντα. Αυτόν του δεύτερου ρόλου. Το «δεκανίκι» του πρωταγωνιστή. Του παγκίτη ο οποίος μάχεται για λίγη δόξα αλλά που ποτέ του δεν θα τη λάβει. Πολύ απλά γιατί είναι ο starter μπροστά του.
Ο Βρετανός σκηνοθέτης ωστόσο άλλαξε πλέον καθεστώς και δεδομένα, δίνοντας έξτρα βάθος στον «αναπληρωματικό». Το ξεκίνησε στο «Batman Begins» με τον Liam Neeson, το απογείωσε στα «Prestige» και «Dark Knight» με τους Christian Bale και Heath Ledger και τελικά το «θεοποίησε» στο «Inception». Εκεί που χάσαμε πραγματικά τη μπάλα με την παρέα του πρωταγωνιστή Don Cobb.
Mπορεί βασικός πρωταγωνιστής να ήταν ο Leonardo Di Caprio, την παράσταση ωστόσο έκλεψε η υποστηρικτική Dream Team των Ken Watanabe, Joseph Gordon-Levitt, Marion Cotillard, Ellen Page, Tom Hardy (άντε και ο Cillian Murphy). Για αυτό λοιπόν στο Ratpack θυμόμαστε όλους εκείνους τους τύπους που στα χαρτιά έμοιαζαν παγκίτες, αλλά ο Nolan κατάφερε να τους εξισώσει με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές.
1. Ra’s Al Ghul (Batman Begins)
Δείχνει σκληρός και πειθαρχημένος αλλά πάνω από όλα φαντάζει συμπαθητικός με μία συναισθηματική πινελιά. Μόνο και μόνο το ότι εκπαίδευσε τον Batman, σου αρκεί για να τον βάλεις στη λίστα με τους καλούληδες, τουλάχιστον μισή ώρα πριν το τέλος. Εκεί είναι που από συμπαθής Neily Doucard επανασυστήνεται ως κεφαλή του δαίμονα για να κάψει το Wayne Manor και να αφήσει τον Christian Bale ημίνεκρο.
Ο Ra’s Al Ghul του Liam Neeson δεν είναι απλά ένας κακός αλλά ο αφανής ήρωας της ταινίας. O τύπος που της δίνει έξτρα ώθηση στην ούτως ή άλλως δυνατή της πλοκή. Το πρώτο σοβαρό τεστ για τον ήρωά μας. Ο απόλυτος κακός που έχει τη μαγική ιδιότητα να τον μισείς αλλά πάνω από όλα να τον σέβεσαι.
2. Alfred Borden (The Prestige)
Το φιλμ ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος μια παραπλάνηση. Προσποίηση στην προσποίηση. Κάτι σαν τον Alfred Borden παρέα με τον έμπιστο φίλο του Fallon ένα πράγμα. Κάτι είχαμε μυριστεί για τον τύπο που κατέστρεψε τα όνειρα του Hugh Jackman, που ήταν διαρκώς ένα βήμα πιο μπροστά από τον βασικό πρωταγωνιστή. Τον μέγα γκουρού που μάγεψε μέχρι και τη Scarlett Johansson αλλά κατέληξε μέσα σε λίγη ώρα να διαλύσει ό,τι είχε αποκτήσει με τόσο κόπο. Η απάντηση ήταν τελικά πολύ απλή, αλλά καθόλου ξενέρωτη.
Διότι ναι, ο Fallon δεν ήταν τελικά μια αμελητέα ποσότητα, αλλά η κόπια του Borden. Ανατριχίλα πραγματική. Για τα δυο αδέρφια που αποφάσισαν να μοιράζονται δύο ζωές προκειμένου κανείς να μην καταλάβει τα κόλπα τους. Ένα μακρόσυρτο «ωωω», άλλο ένα «ουάου» και πολλά χειροκροτήματα για αυτόν τον Bale, κύριε Nolan.
3. Joker (Dark Knight)
Ποτέ άλλοτε δεύτερος ρόλος δεν επισκίασε τόσο πολύ τον βασικό πρωταγωνιστή. Και όχι οποιονδήποτε ήρωα αλλά τον Batman του Christian Bale. Ο Σκοτεινός Ιππότης, ας το παραδεχτούμε, ήταν εξαιρετικός, ο αντίπαλός του όμως ήταν από άλλο πλανήτη. Καμία επαφή με τα κόμικς και τον τρελό ρόλο που είχε αναδείξει ο Jack Nicholson το 1989. Ένας κακός χωρίς νόημα και αιτία. Ένας τρελάρας που έβλεπε τον κόσμο από τη δική του σκοπιά, κατεστραμμένος από κάθε άποψη με μία και μόνο προοπτική: Να δει τον κόσμο να καίγεται.
Ο Heath Ledger πήρε μια κατεύθυνση από τον Nolan, έβαλε το makeup και… χάθηκε. Το χάος του χαρακτήρα του ήταν τόσο ζωντανό που σαν μαύρη τρύπα ρούφηξε ακόμα και τον ίδιο τον ηθοποιό. Aκόμα και αν ο Joaquin Phoenix έδωσε την ερμηνεία της ζωής του στο «Joker» του 2019, το κοινό ακόμα και σήμερα δεν πιστεύει ότι θα βγει καλύτερος κακός από αυτόν.
4. Arthur (Inception)
Στη θέση αυτή ίσως έπρεπε να είναι ο Eames (Tom Hardy) αλλά λόγω «Dark Knight Rises» έπρεπε να δώσουμε και σε κάποιον άλλον την ευκαιρία να αναδειχτεί. Επομένως ο κλήρος πέφτει στο δεξί χέρι του Dom Cobb. Του τύπου που κάνει όλο το σκάουτινγκ των αποστολών, που παίρνει δύσκολες αποφάσεις στις κρίσιμες στιγμές και που είναι πάντα εκεί για να δώσει το ένα τσικ παραπάνω που αδυνατεί το αφεντικό του.
Ο Arthur είναι αποκάλυψη μέσα σε ένα σύνολο άλλων αποκαλύψεων και μόνο και μόνο που μας χάρισε την απόλυτη σκηνή της ταινίας μας αρκεί. Και ας κάνει ακόμα σβούρες το μπιχλιμπίδι του Cobb.
5. Bane (The Dark Knight Rises)
Η τριλογία έπρεπε να κλείσει με τον πιο ηχηρό τρόπο. Οι Ra’s Al Ghul και Joker είχαν ανεβάσει κατακόρυφα τον πήχη και αυτό από μόνο του ανάγκαζε τον Nolan να βρει έναν villain που θα σπρώξει τον Batman στην άβυσσο της απόγνωσης. Στο σημείο εκείνο που ακόμα και το βασικό του ατού, το ξυλίκι, δεν μπορεί να τον σώσει.
Ο Tom Hardy ξύρισε μαλλί, πήρε καμιά 30αριά κιλά μυϊκή δύναμη και μετατράπηκε στον απόλυτο όλεθρο. Στον Bane μπορεί να μην έβλεπες εκφράσεις αλλά και μόνο η γεμάτη μίσος ματιά του και το τρομακτικό παρουσιαστικό ήταν αρκετά για να σπείρουν ανατριχίλα. Τον θηριώδη villain δεν τον ένοιαζε απλά να κάψει την Gotham, αλλά να τη διαλύσει. Διότι είναι όλα όσα δεν είναι ο Joker και ο Ra’s Al Ghul για τον Batman. Αμφότεροι τον έφεραν σε κατάσταση απόγνωσης, μόνο ο Bane όμως τον τσάκισε. Κυριολεκτικά.
6. Dr. Mann (Interstellar)
Eίναι αυτό που ονομάζουμε «απροσδόκητο». Το «από το πουθενά». Διότι ούτε ένα χαρακτήρα που ήθελε να βλάψει τον Matthew McConaughey περιμέναμε, ούτε να τον υποδύεται ο Matt Damon. Ίσως και να αποτελεί υπερβολή ένας τιποτένιος σαν τον Dr. Mann να κλέβει τη δόξα από τον Cooper, ωστόσο για τη μία αυτή στιγμή που ο Damon επιχείρησε να κλέψει τη δόξα, το έργο απέκτησε μια νέα τροπή από το πουθενά.
Δύο σε ένα ήταν αυτές οι σκηνές του alter ego του Jason Bourne. Από την ανατριχίλα που νιώθεις όταν συνειδητοποιείς ότι ένα μεγάλο όνομα όπως ο Damon συμμετέχει στην ταινία, όσο και στο ότι ένας κατά τα φαινόμενα βασικός πυλώνας για την πορεία της ιστορίας έχει χάσει τον προσανατολισμό του. Και στον κόσμο του Nolan αυτό θα πει χάσιμο.
Για τον Dr. Mann πάντως και άλλους 4 μισητούς ρόλους του Matt Damon τα 'χουμε ξαναπεί.
