Πες ό,τι θες για το μποξ αλλά δεν είναι μόνο οι γροθιές που κάνουν τη διαφορά. Το μεγάλο στοίχημα για τους αθλητές, είναι και ο μαραθώνιος αντοχής που πρέπει να αντέξουν. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα χέρια κατεβαίνουν από την κούραση και τότε βρίσκει χώρο ο μαχητής για να χτυπήσει. Όσο περισσότεροι οι γύροι τόση μεγαλύτερη και η κούραση. Και όμως υπήρξε ένας αγώνας που κράτησε 110 γύρους.
Είναι Απρίλιος του 1893 και ο Jack Burke αντιμετωπίζει τον Andy Bowen στη Νέα Ορλεάνη. Κανείς από τους δύο δεν περίμενε πως ο αγώνας αυτός που ξεκίνησε στις 9 το βράδυ, θα τελείωνε περίπου στις 4 τα ξημερώματα, με πολλούς από τους παρευρισκόμενους να πέφτουν ξεροί από την κούραση. Όχι όμως οι μαχητές. Περίπου.
Οι δύο μαχητές, που αγωνιζόντουσαν τότε τόσο για το πρωτάθλημα ελαφρών βαρών όσο και για το έπαθλο των 2.500 δολαρίων (αρκετά σεβαστό ποσό για την εποχή), θα ζούσαν ένα διαφορετικό είδος κόλασης από κάθε σύγχρονο πυγμάχο. Οι αναφορές ποικίλλουν, αλλά ο αγώνας λέγεται ότι ήταν μια συναρπαστική υπόθεση. Για περίπου 30 γύρους ο αγώνας στη Royal Street βρήκε και τους δύο άντρες να πέφτουν στο ρινγκ, αλλά να σηκώνονται αμέσως για να συνεχίσουν. Ο Burke έκανε ένα σοβαρό κόψιμο στο μάτι του Bowen, με τον δεύτερο να είναι πιο έμπειρος μαχητής από τον αντίπαλό του – μάλιστα λέγεται ότι σε μεγάλο βαθμό ήταν αυτοδίδακτος στις κινήσεις του.
Ο κόσμος, που είχε πληρώσει εισιτήριο από 1 έως 3 δολάρια, απαριθμούσε περίπου 11.000 άτομα – κοινό για ρεκόρ. Μέχρι τον 30ο γύρο, με τον ρυθμό του αγώνα να επιβραδύνεται αναπόφευκτα, οι οπαδοί έγιναν ανήσυχοι. Σύντομα, οι μόνοι τρεις άνθρωποι που ενδιαφέρθηκαν για τον αγώνα φάνηκαν να είναι οι δύο μαχητές και ο διαιτητής. Ο Burke λίγο έλειψε να βγει νοκ-άουτ στον γύρο 48. Οι αναφορές λένε ότι είχε κατάγματα και στα δύο χέρια ενώ το ένα κόκκαλο της φάλαγγας του χεριού εξείχε από το κρέας που είχε φαγωθεί από τα χτυπήματα. Ο αγώνας συνεχίστηκε πάραυτα, με τον Burke να αρνείται να εγκαταλείψει ακόμα και μετά από παρότρυνση του διαιτητή ο οποίος εγκατέλειψε -να εγκατέλειψε- στον 93ο γύρο από την κούραση και χρειάστηκε να έρθει άλλος στη θέση του.
Στον γύρο 105, ο Bowen έπεσε αφού αστόχησε η γροθιά του και η ορμή τον έστειλε κατευθείαν πάνω στον αγκώνα του αντιπάλου του. Παρότι έπεσε φαρδύς πλατύς, ο Bowen ξανασηκώθηκε! Ο αγώνας τελικά θα σταματούσε στον γύρο 110 με τους παρευρισκόμενους να μην μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους. Ο αγώνας σημείωσε ισοπαλία. Οι αναφορές λένε πως και οι δύο χρειάστηκαν βοήθεια για να φτάσουν σπίτι, ενώ ο Burke είχε ακόμα δύναμη να φωνάξει και να διαμαρτυρηθεί πως του έκλεψαν τον τίτλο.
Ο Bowen θα πέθαινε μετά από χτύπημα στο κεφάλι ένα χρόνο αργότερα, ενώ ο Burke πέθανε από καρδιακή προσβολή το 1913. Και οι δύο άντρες που αρνήθηκαν να παραιτηθούν, θα έμεναν στην ιστορία του μποξ γιατί πολύ σπουδαιότερο από ένα τίτλο ελαφρών βαρών. Για το ανίκητο πείσμα τους.
