Ο Αύγουστος του 1940 και ειδικότερα ολόκληρη η χρονιά, δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν σε καμία περίπτωση μια εποχή επιστημονικής φαντασίας. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει με την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία, οι πρώτες στρατιωτικές επιχειρήσεις έχουν ξεκινήσει εξίσου στην κεντρική Ευρώπη και σε 2 μήνες η χώρα μας θα έμπαινε σε πόλεμο.
Κι όμως όλα αυτά δεν είναι αρκετά για να σταματήσουν το όραμα και την έμπνευση κάποιων ανθρώπων. Η περίπτωση του Ισαάκ Ασίμωφ είναι ξεκάθαρα μία από αυτές. Ο καθηγητής Ασίμωφ διδάσκει βιοχημεία σε μια εποχή που ο άνθρωπος δεν έχει πατήσει καν στο φεγγάρι και δεν έχει βρεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη. Το διάστημα δεν είναι απλά μια terra incognita, αλλά ένα άγραφο χαρτί που άνθρωποι όπως ο Άρθουρ Κλαρκ, ο Ρόμπερτ Χάινλαϊν και άλλοι λιγότεροι γνωστοί, το διακοσμούν με σκέψεις και ιστορίες που δεν γνωρίζουν αν θα απαντηθούν ποτέ ή θα μπορέσουν έστω να κάνουν μία μαντεψιά για το μέλλον που δεν έχει έρθει ακόμα.
Ο Ισαάκ Ασίμωφ γίνεται ένας συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, όταν το είδος δεν είχε ακόμα τίτλο. Ήταν απλά σκόρπιες σκέψεις φαντασίας, με αφορμή την επιστήμη του διαστήματος της εποχής. Μηδαμινή δηλαδή, ως ανύπαρκτη. Ο Ασίμωφ την γεμίζει σκέψεις και εικόνες. Ζωγραφίζει το απέραντο μαύρο σαν να είναι καμβάς. Το «Εγώ, το Ρομπότ», είναι μια πρώτη σκέψη για το μέλλον της ανθρωπότητας, πολύ πριν βγει το Matrix και το Automata. Μια απλή ιστορία με ρομπότ, ξεκινώντας από τον περίφημο Ρόμπι και φτάνοντας μέχρι του Τρεις Ρομποτικούς Νόμους, γίνεται ανάρπαστη. Οι εκδότες των περιοδικών επιστημονικής φαντασίας που στέλνει τα κείμενα του ο Ασίμωφ, αποκτούν τέτοια μανία με την έμπνευσή του, που αρχίζουν να πιστεύουν ότι είναι κάποιος χρονοταξιδιώτης από το μέλλον ο οποίος δεν τα έχει σκεφτεί όλα αυτά αλλά τα έχει ζήσει. Ποιος ξέρει, αν διαβάζαμε τις ιστορίες του τη δεκαετία του 50, πολύ πιθανόν να πιστεύαμε το ίδιο.
Όμως ο καθηγητής βιοχημικής δεν σταμάτησε εκεί. Όλες οι ιστορίες γύρω από ρομπότ είναι μόνο η αρχή . Στις Σπηλιές από Ατσάλι, αναφέρει διαγαλαξιακά ταξίδια πολύ πριν ξεκινήσει το Star Trek. Με τη σειρά Foundation θέτει τις πρώτες βάσεις για την οργανωμένη συγγραφή επιστημονικής φαντασίας, που μέχρι τότε ήταν σκόρπιες νουβέλες. Ακολουθεί η σειρά της Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας πολύ πριν τα Star Wars. Με αποικήσεις πλανητών, μεταλλαγμένους και το μέλλον της Γης ως μια σφαίρα, ακατοίκητη γεμάτη ραδιενέργεια. Το τελευταίο, εξίσου πολύ νωρίτερα πριν ξεκινήσει το είδος των post-apocalyptic διηγημάτων.
Κάπως έτσι, ο καθηγητής συνεχίζει. Αυτό που ξεκινάει ως μια απλή έμπνευση, γίνεται ένα αξιοζήλευτο κομμάτι για κάθε συγγραφέα. Και αυτό γιατί αυτή τη στιγμή σε αριθμούς καταλόγων, ο Ισαάκ Ασίμωφ έχει αφήσει πίσω του ένα πλούσιο έργο 500 βιβλίων, από μυθιστορήματα και αυτοτελείς ιστορίες. Είναι Ένας τρομακτικός αριθμός όχι μόνο για το κομμάτι της συγγραφής αυτής καθαυτής, αλλά κυρίως για το γεγονός ότι η πληθώρα αυτών αφορά ένα είδος μυθοπλασίας που στην εποχή του ήταν κάτι το άγνωστο. Ο Ασίμωφ είναι πράγματι ένας πιονέρος του είδους, αλλά πολύ περισσότερο ένας τιμητής της ανθρώπινης φαντασίας.
Μπορεί να συνηθίζουμε να μιλάμε για την Οδύσσεια του Διαστήματος και πως αυτή επηρέασε μια σειρά από ταινίες και βιβλία όπως τα γνωρίζουμε σήμερα, αλλά η αλήθεια είναι ότι σχεδόν όλοι οι σκηνοθέτες και οι σεναριογράφοι επιστημονικής φαντασίας που ξεκίνησαν τη δεκαετία του 70 μέχρι σήμερα, έχουν πάρει την έμπνευσή τους από ένα βιβλίο του Ασίμωφ. Όταν όλοι απορούσαν τι υπάρχει πέρα από το απόλυτο σκοτάδι αλλά δεν βρήκαν ποτέ τις λέξεις -ή τις τόσο εμπνευσμένες λέξεις- για να το περιγράψουν όπως φαντάστηκαν, ένας καθηγητής βιοχημικής το έκανε τόσο πετυχημένα, που γέμισε ένα άδειο μέχρι τότε σύμπαν.
Και παρότι σήμερα γνωρίζουμε πολλά περισσότερα από τη γενιά του 40, το σύμπαν του Ισαάκ Ασίμωφ, δείχνει πιο ενδιαφέρον από ό,τι έχουμε δει μέχρι τώρα.
