Είναι εύκολο στις μέρες μας να μπορέσουμε να φανταστούμε το κομμάτι της επιστημονικής φαντασίας. Άλλωστε κάποια πράγματα, αν πριν εκατό χρόνια έμοιαζαν πραγματικά αποκύημα της φαντασίας, η τεχνολογία και η επιστήμη των ανθρώπων τα έφεραν ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματικότητα. Ξέρουμε πως το φεγγάρι δεν είναι από τυρί, πως καμία χελώνα δεν μας κουβαλάει στην πλάτη της κολυμπώντας στο διάστημα και πως οι πολιτισμοί σε άλλους πλανήτες -όπως πρόσφατα μάθαμε από ντοκουμέντα- ίσως και να είναι κάτι το φυσιολογικό μέσα στα επόμενα χρόνια.
Μέσα σε αυτόν τον πυρετό της διαστημικής εξερεύνησης που πλέον επεκτείνεται πολύ πιο πέρα από τα προγράμματα Apollo, με τηλεσκόπια που κοιτούν σε μακρινούς γαλαξίες και ρομπότ-δορυφόρους που εξερευνούν κομήτες και μηχανήματα που ανιχνεύουν ραδιενέργεια από εκρήξεις εκατομμύρια χρόνια πριν, είμαστε μάλλον σε καλό δρόμο να απαντήσουμε κάποια από τα μυστικά του διαστήματος. Ο Kip Thorne, ο άνθρωπος που στους περισσότερους έγινε γνωστός ως η δημιουργική επιστημονική ματιά μέσα από το Interstellar, ξέρει καλά όλα τα παραπάνω και ξέρει ποιο είναι το άβατο της σημερινής μας επιστημονικής φαντασίας. Αν αυτό παραμείνει επιστημονική. Τα ταξίδια στο χρόνο.
Ο Thorne είχε γοητευτεί από την πρώτη φορά που διάβασε την Μηχανή του Χρόνου του H.G. Wells. Ο χρονοταξιδιώτης και πρωταγωνιστής του βιβλίου οδήγησε πολλούς αναγνώστες στο να φανταστούν πώς θα ήταν ένα ταξίδι στο χρόνο. Αν μπορούσαν να διορθώσουν παλιά τους λάθη, να μάθουν το μέλλον για να γίνουν πλούσιοι στο παρελθόν ή και ακόμη να βρουν την τεχνολογία για να γίνουν αθάνατοι. Ο Kip Thorne ωστόσο σκέφτηκε πέρα από την ανθρώπινη εγωιστική σκέψη. Δεν τον ενδιέφερε μόνο το ‘‘αν’’ αλλά και το ‘‘πώς’’. Ποια η δομή της ύλης στην περίπτωση ενός ταξιδιού στο χρόνο και ποιοι οι νόμοι που πρέπει να ακολουθήσουμε; Το σύμπαν δεν συγχωρεί και δεν είναι φιλόξενο. Βοηθάει μόνο όσους παίζουν με τους δικούς του κανόνες για να αρχίσει σιγά-σιγά να αποκαλύπτει τα φύλλα του. Διαφορετικά μας αφήνει στο σκοτάδι που βλέπουμε.
Το 1988 δημοσίευσε μια διατριβή με τίτλο «Wormholes: Μηχανές του Χρόνου και η αδύναμη ενεργειακή συνθήκη τους» μαζί με τους Michael Morris και Ulvi Yurtsever. Το 1994 δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο «Black Holes and Time Warps: Einstein's Outrageous Legacy», το οποίο μεταφράστηκε σε έξι γλώσσες. Εμείς έχουμε να θυμόμαστε όμως την συμβολή του στο Interstellar και τη γενική θεωρία της σχετικότητας του 1915, την οποία ο Einstein επεξεργάστηκε ενώ δίδασκε στο Caltech στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Ο Thorne, ο οποίος βοηθά στη διεξαγωγή του Einstein Papers Project, πιστεύει ότι οι ιδέες του Einstein ενθάρρυναν τις πρόσφατες, δυνητικά επαναστατικές προόδους στην κβαντική φυσική. «Το πώς γεννήθηκε το σύμπαν θα απαντηθεί οριστικά από αυτούς τους νέους νόμους. Ό,τι συμβαίνει στον πυρήνα μιας μαύρης τρύπας θα απαντηθεί οριστικά. Όλα τα μεγάλα μυστήρια της φυσικής και της κοσμολογίας είναι πιθανό να απαντηθούν από αυτούς τους νόμους».
Χάρη στον Thorne έχουμε σήμερα το Ligo (Laser Interferometer Gravitational Wave Observatory). Ο Thorne, μαζί με τους συναδέλφους Ronald Drever και Rainer Weiss, έπεισαν το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών να ξοδέψει 365 εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή ενός ζεύγους μοναδικών παρατηρητηρίων στη Λουϊζιάνα και την Ουάσιγκτον το 2002. Χάρη στο Ligo, με τη σειρά του, καταφέραμε να ανιχνεύσουμε τα βαρυτικά κύματα από μία κοσμοϊστορικά συμπαντική και τεράστια μαύρη τρύπα που κατάπιε μια άλλη και μας έδωσε, ακόμα και εξασθενημένα, την απόδειξη ότι κάποια στιγμή μοιράστηκε αυτό το σύμπαν μαζί μας. Χάρη σε αυτά τα κύματα μπορούμε να αποδείξουμε όχι μόνο την ύπαρξή τους, αλλά και πώς επηρεάζουν τον χωροχρόνο. Η προσεκτική μελέτη τους και μια μελλοντικά λεπτομερή έρευνα στο εσωτερικό μίας μαύρης τρύπας, θα είναι ένα παράθυρο σε πράγματα που δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε. Ίσως και για τα ταξίδια στο χρόνο. Όσο περισσότερα θα μαθαίνουμε τόσο πιο τρομαχτικό θα φαίνεται αυτό το κουτί της Πανδώρας, αλλά η απάντηση ήταν πάντα η ίδια: από πού ξεκινήσαμε, πού πηγαίνουμε και τι έχει να μας διδάξει αυτός ο κόσμος. Ο Kip Thorne ξέρει καλά πως το μέλλον μας για να βρούμε το φως, είναι να κοιτάξουμε βαθιά στο σκοτάδι.
Ίσως σε μερικά χρόνια από τώρα να μπορέσουν αρκετά σενάρια επιστημονικής φαντασίας να γίνουν πραγματικότητα, αλλά δεν θα είναι χάρη σε ταινίες και μυθιστορήματα. Θα είναι χάρη σε ανθρώπους σαν τον Kip Thorne, τον Stephen Hawking και τον Albert Einstein που κατάφεραν να σκεφτούν έξω από αυτόν τον κόσμο και στην καρδιά ενός άλλου που δεν βλέπουμε, γεμάτο κουάρκς και ανθρώπινη περιέργεια γεμάτη μαθηματικούς τύπους.
Και δείχνει τόσο τρομακτικά πανέμορφη που σε τραβάει κοντά της, ακριβώς σαν την βαρύτητα μιας μαύρης τρύπας, γεμάτη σκοτεινά μυστικά.
