Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Σταματήστε να παίρνετε φτηνά κρασιά για τις επισκέψεις που κάνετε στα σπίτια. Πρώτον, είναι κάτι που μπορούν να το πάρουν ανά πάσα στιγμή και, δεύτερον, δεν πρόκειται να ανοίξουν τα κρασιά για να τα πιείτε – εκτός και αν το κρασί είναι καλό. Με το γλυκό, τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά. Αρχικά όλοι θέλουν να φάνε και έπειτα, αν πραγματικά έχεις κάτι καλό στο νου, κάνεις χάρη και στον εαυτό σου.
Γιατί ο σωστός ο επισκέπτης σκέφτεται στρατηγικά. Δεν πα’ να σου έχουν πει ότι τους αρέσουν οι καρυδόπιτες και τα ποντικάκια; Να πάνε να τα πάρουν μόνοι τους αν θέλουν. Το γλυκό παιδιά -και να το θυμάστε- πρέπει πάντα να είναι πιο γκράντε από το φαγητό. Δεν γίνεται να έχεις φάει αρνίσιο παϊδάκι και κοντοσούβλι και να σε ξεπετάξουν με παγωτίνια. Να τα φάνε τα μούλικα που τα μεγαλώνουν. Εδώ θέλουμε υπερπαραγωγή. Προφιτερόλ και τιραμισού. Cheesecake και lemon pie.
Αν όμως θέλετε να το παίξουμε σωστά το έργο, τότε παίρνεις αυτό που αρέσει σε σένα. Πάντα. Έτσι και αλλιώς ξέρεις πως όλοι θα φάνε ό,τι και αν φέρεις – εκτός και αν είναι τίποτα αμυγδαλωτά που φέρνουν οι γιαγιάδες. Ό,τι και να πάρεις, δεν θα μείνει τίποτα μέχρι την επόμενη μέρα. Γιατί λοιπόν να μην το ευχαριστηθείς κατάλληλα; Αγαπάς το προφιτερόλ; Πάρε τους το πιο μεγάλο προφιτερόλ που υπάρχει. Και αν είναι τόσο ανάγωγοι που γυρίσουν και σου πουν με σνομπ ύφος «α ξέρεις δεν το τρώμε εδώ το προφιτερόλ», μην διστάσεις καθόλου να τους πεις «κανένα πρόβλημα, τρώω εγώ».
Και ποτέ κανείς δεν έχασε όταν του προσέφεραν δεύτερο κομμάτι. Ή τουλάχιστον δεν είχε πρόβλημα να πει από μόνος του «αυτό το μικρό που έκοψες κράτα το εσύ». Να είστε ειλικρινείς με το φαγητό. Επειδή ακριβώς είναι ευχαρίστηση και η ζωή είναι μικρή, μην καταπιέζεστε. Γιατί διαφορετικά, φεύγεις την επόμενη μέρα και παίρνεις μία ολόκληρη τούρτα και την τσακίζεις, ακριβώς επειδή δεν βγάζεις το γλυκό από το μυαλό σου. Φάε λοιπόν και ας σκεφτούν ό,τι θέλουν. Εσύ το καθήκον σου το έκανες και πήγες με τα χέρια γεμάτα.
Και προς Θεού, όχι τούρτες παγωτό. Αυτό δεν πάει ποτέ καλά.
