Είναι μία από τις πιο αξιομνημόνευτες σκηνές του Νονού. Είναι η μέρα που ο Vito Corleone γιορτάζει τον γάμο της κόρης του, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να λύσει ορισμένα προβλήματα που προκύπτουν σε ανθρώπους που ζητούν την συμβουλή του – και την οικογένειά του. O Johny Fontane είναι ένας από αυτούς, που θέλει σαν τρελός τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μία νέα ταινία. Και ακολουθεί ένα μικρό μάθημα συμπεριφοράς και νοοτροπίας από τον Don Corleone, που επεκτείνεται πολύ πιο πέρα από το κινηματογραφικό αίτημα του Fontaine.
Αρχικά, η σκηνή ξεκινάει με ένα ξέσπασμα και μία σφαλιάρα. Ο Don Vito θέλει να θυμίσει στον Fontaine ποιος είναι. Μία μικρή υπενθύμιση πως τα προβλήματα δεν λύνονται με τις κλάψες και την απόγνωση, αλλά με την δράση. Αυτή είναι η αλήθεια στον σκληρό κόσμο που ζούμε. Αν περιμένεις ότι η ζωή θα σε περιμένει μέχρι να μάθεις να κολυμπάς, έχεις ήδη πνιγεί και δεν το έχεις καταλάβει. Σαν επιδραστικός άντρας που συνηθίζει να λύνει τα προβλήματα, ο Vito Corleone αναλαμβάνει να λύσει και αυτό. Όχι όμως πριν του κάνει μία εξίσου σημαντική ερώτηση.
Σε ένα κόσμο που δείχνει να χάνει αξίες και ιδανικά, έτσι ακριβώς όπως τα μάθαμε και εμείς από τους γονείς μας, η οικογένεια είναι ένα θέμα που σήμερα περνάει κρίση. Γιατί; Γιατί όχι μόνο υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που δεν πιστεύουν σε αυτή, αλλά πολύ περισσότερο γιατί δεν αντιλαμβάνονται την σπουδαιότητά της. Οι γονείς μας δεν κράτησαν τους δεσμούς της οικογένειας επειδή απλά ήταν τυχεροί. Ούτε ακολούθησαν κάποιο εγχειρίδιο συμπεριφοράς για το πώς να φτιάξεις την ιδανική οικογένεια. Όχι. Το αντιλαμβανόντουσαν μέρα με τη μέρα, από τα πιο απλά, μέχρι τα πιο σύνθετα πράγματα.
Η οικογένεια είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας που θέλεις να βλέπεις. Όταν αγαπάς την γυναίκα σου και τα παιδιά σου, δεν υπάρχει κάτι που θα πηγαίνει στραβά σε αυτή. Η αγάπη είναι το πρώτο ζητούμενο και το δεύτερο είναι η ασχολία. Η οικογένεια θέλει δουλειά κάθε μέρα. Δεν είναι τυχαίο που οι ψυχολόγοι κρίνουν αναγκαίο το να τρώνε μαζί τα μέλη μιας οικογένειας, επειδή με αυτό τον τρόπο ισχυροποιούνται οι δεσμοί τους. Αυτό θα έπρεπε να είναι ο κανόνας, ασχέτως που κάποιοι δεν πιστεύουν σε αυτό. Σε μία οικογένεια όπου ο καθένας έχει τη ζωή του, είναι ύψιστης σημασίας να μην έχουν τα μέλη την επαφή το ένα με το άλλο. Όλα τα προβλήματα μπορούν να λυθούν σε μία ενωμένη οικογένεια, όλοι μπορούν να βρουν καταφύγιο όταν υπάρχει αγάπη. Ακόμα και στις μεγαλύτερες ηλικίες, μπορεί ο καθένας από εμάς να έχει τη ζωή του, αλλά υπάρχει πάντα χρόνος για φαγητό και δραστηριότητες με την οικογένειά μας. Έτσι έμαθε ο άνθρωπος να μεγαλώνει την οικογένειά του. Με τραπέζια και τα μέλη της οικογένειας, με πάρτι, με κοινές διακοπές, με Κυριακές με ψήσιμο. Δεν είναι αδυναμία, ούτε κάτι το ξεπερασμένο. Είναι κοινωνικός πολιτισμός.
Αυτή η ατάκα του Vito Corleone, είναι επίκαιρη γιατί ο καθένας από εμάς καταλαβαίνει την αναγκαιότητά της. Γιατί όσα και αν έχεις κάνει στη ζωή σου, πώς ακριβώς είσαι άντρας όταν δεν είσαι κοντά στην οικογένειά σου; Όταν δεν περνάς χρόνο μαζί τους, όταν δεν είσαι πάνω από τα προβλήματά τους; Αν μάθεις διαφορετικά, θα μάθουν και τα παιδιά σου διαφορετικά και σε μερικά χρόνια δεν θα έχουμε οικογένειες. Θα έχουμε ξένους. Οι συνθήκες δεν είναι πάντα ιδανικές ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, όμως η προσπάθεια και το ενδιαφέρον, γιατρεύουν από τις απλές μικροπαρεξηγήσεις μέχρι τους καβγάδες. Η οικογένεια είναι η υπενθύμιση μας πως δεν είμαστε σκόρπια φύλλα, αλλά έχουμε ρίζες και μπορούμε πάντα να επιστρέφουμε σε αυτές.
Σήμερα, ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας της Οικογένειας, ας αναλογιστούμε λίγο καλύτερα πόσο την χρειαζόμαστε και πόσο σημαντική είναι, όχι μόνο για εμάς, αλλά και για το μέλλον των παιδιών μας.
