Μπορεί σήμερα να μην μπορούμε να φανταστούμε κάποιον άλλο στο ρόλο του Paulie πέρα από τον Paul Sorvino, αλλά πίσω στο μακρινό -πλέον- 1990, παραλίγο να μην τον δούμε καθόλου στο Goodfellas του Martin Scorsese. Ο Paul Sorvino συνήθιζε να παίζει αρκετά πολυεπίπεδους ρόλους και στο πρώτο ανάγνωσμα, ως ένας ιταλοαμερικανός μαφιόζος από το Queens, ο χαρακτήρας του του φάνηκε τελείως αδιάφορος.
«Πάρε με από δω γιατί θα κατεστράψω την ταινία αυτού του σπουδαίου ανθρώπου« έλεγε σύμφωνα με ρεπορτάζ στον μάνατζερ που είχε εκείνη την εποχή, φοβούμενος όχι μόνο μην δημιουργήσει κάποια ρήξη στις σχέσεις του με τον Scorsese, αλλά και να μην έχει στο βιογραφικό του ένα ρόλο, που θα μπορούσε να ήταν η καταστροφή του. Ο Sorvino έμεινε στο καστ, παρότι φίλοι και γνωστοί του έλεγαν να μην υποδυθεί τον μαφιόζο. Ο ίδιος, έψαχνε να βρει τον τρόπο που έπρεπε να προσεγγίσει ένα τέτοιο ρόλο και το ύφος που θα έπρεπε να έχει ο χαρακτήρας του. Θα το έβρισκε στον καθρέφτη κοιτώντας τον εαυτό του και θα τηλεφωνούσε στον ατζέντη του λέγοντας του απλά «Το βρήκα».
Ο Paulie ήταν ο Tony Soprano πριν τον Tony Soprano. Όσοι είδαν τη σειρά, μπορούσαν εύκολα να φανταστούν τον Pau Sorvino στη θέση του James Gandolfini. Αλλά μερικά πράγματα δεν είναι για να κάνεις συγκρίσεις. Όπως o Tony ήταν κάτι το ξεχωριστό, το ίδιο ήταν και ο Paulie. Στην προκειμένη περίπτωση δεν είχες έναν χαρακτήρα οξύθυμο και εκτός ελέγχου όπως ο Tony. Ο Paulie αντιθέτως, είναι μία σπάνια περίπτωση κινηματογραφικού χαρακτήρα που πλησιάζει στα επίπεδα του Godfather. Να το εξηγήσω λίγο καλύτερα. Δεν λέει κανείς ότι ο Paulie είχε σαν χαρακτήρας την αρχοντιά και το class που έβλεπε κανείς στον Don Corleone. Εν συγκρίσει όμως με το αληταριό και τους άμυαλους που είχε τριγύρω του, ο Paulie ήταν ιδιαίτερα ευφυής, μεθοδικός και κυρίως τυπικός. Ήταν ένας ηγέτης που οι νόμοι και οι κανόνες του ίσχυαν για όλους. Ακόμη και αν είχε αδυναμία στον λάθος άνθρωπο – τον Tommy.
Στην ταινία έβλεπε κανείς και τις μεγάλες αγάπες του ηθοποιού, που σιγά-σιγά περνούσαν στο ρόλο του. Ο Paulie αγαπούσε την καλή μουσική, με τον Sorvino να έχει βρεθεί στα σκαλοπάτια της όπερα ως τενόρος. Κάτι το οποίο, αρκετά μετά το Goodfellas, ο ίδιος θα μετάνιωνε που δεν κυνήγησε περισσότερο στη ζωή του. Η ιταλική κουλτούρα και η φινέτσα του, φαινόταν τόσο από το ντύσιμο όσο και από τη μαγειρική. Είναι ο λόγος που στο σενάριο είδαμε τον Paulie να αναλαμβάνει ένα εστιατόριο ως βιτρίνα, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει -αυτό αφήνεται να εννοηθεί- η κρυφή αγάπη που έτρεφε για την μαγειρική. Τελικά θα βλέπαμε τα πιάτα του Paulie στη μεγάλη οθόνη, με τέτοια επιτυχία που μέχρι και ο αληθινός Henry Hill, θα κυκλοφορούσε βιβλίο μαγειρικής σχετικά με τους Goodfellas.
O Paul Sorvino τόσο σαν άνθρωπος όσο και σαν ηθοποιός, ήταν πάντα η ήρεμη δύναμη. Ίσως η μεγαλύτερη καταξίωση να ήταν εκείνη του πατέρα, μιας και μεγάλωσε τρία παιδιά, με την κόρη του Mira να κερδίζει το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στο Mighty Aphrodite – και να δακρύζει μπροστά στις κάμερες. Άφησε το δικό του αποτύπωμα σε ερμηνείες για την μικρή και την μεγάλη οθόνη και η οικογένεια του σίγουρα ένιωσε μία πικρία όταν τον ξέχασε η Ακαδημία στα memento mori της.
Για μας, θα είναι πάντα το μεγάλο κεφάλι των Goodfellas. Και μια υπενθύμιση ότι η καταξίωση, έρχεται πολλές φορές από πράγματα που ποτέ δεν περίμενες.
