Όχι πως κόψαμε και ποτέ μας το σινεμά, αλλά η άφιξη των συνδρομητικών καναλιών τύπου Netflix, έκανε τα πράγματα λίγο πιο εύκολα. Στην περίπτωση που βαριέσαι να βγεις από το σπίτι σου ή βρέχει ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ανοίξεις το συνδρομητικό κανάλι της επιλογής σου και να κάτσεις στον καναπέ αγκαλιά με πατατάκια. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.
Όμως μια εποχή για την πλειοψηφία του κόσμου, η Κυριακάτικη έξοδος για σινεμά ήταν μία σταθερή αξία. Δεν είχε σημασία αν θα έβρεχε, αν θα γινόταν χαμός με το παρκάρισμα ή γενικότερα αν υπήρχε όρεξη. Ήταν το ίδιο απαραίτητο με το θέατρο τις Τετάρτες με τη λαϊκή ή τις Πέμπτες. Η αλήθεια είναι πως σαν λαός είμαστε σινεφίλ, αλλά το εκδηλώνουμε με πολύ διαφορετικό τρόπο ανάλογα τις γενιές. Μην ξεχνάμε ας πούμε ότι στα μαγικά 90s έπρεπε να βασιστούμε στις κριτικές που έγραφαν τα περιοδικά ή στα trailer που βλέπαμε στα «προσεχώς» πριν ξεκινήσει η ταινία. Δεν υπήρχε κάτι έντονο που θα σε είχε προκαταβάλλει θετικά ή αρνητικά. Έπαιρνες τα ρίσκα σου για να δεις την ταινία με τους φίλους ή την οικογένειά σου, ανεξαρτήτως το τι λέγανε οι πρώτες κριτικές των φεστιβάλ του εξωτερικού.
Η Κυριακή ωστόσο ήταν must. Αν το πρωί ξεκινούσε με καφέ ή βόλτα και το μεσημέρι με σπιτικό φαγητό σε συγγενείς, παρόλα τα χασμουρητά, τη νύστα ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, στο τέλος υπήρχε πάντα χρόνος για σινεμά. De facto. Ούτε προπληρωμές εισιτηρίων από ιστοσελίδες ούτε τίποτα. Σε έπαιρνε ένας από τους γονιούς των φίλων που εκτελούσε χρέη ταξιτζή, σας άφηνε στο σινεμά και μετά τέλος. Όλα όμως είχαν μια ομορφιά. Αν θα βρεις καλές θέσεις, ποια σειρά θα πετύχεις ελεύθερη και φυσικά με τα λεφτά στην τσέπη και να φτάσουν για να φας και κάτι μετά. «Ακόμη και τα ποπ κορν είχαν άλλη γεύση» λέει ένας φίλος μέχρι σήμερα.
Το σημαντικό είναι πως το σινεμά ήταν κάτι παραπάνω από απλή διασκέδαση. Ήταν αφορμή για οικογενειακή έξοδο και αυτός είναι και ο λόγος που μετά την άφιξη του Internet, ήταν πολλοί οι συνοικιακοί κινηματογράφοι που δεν επιβίωσαν. Είναι σίγουρα από τις συνήθειες που δεν πρέπει να χαθούν και από εκείνες που πρέπει να συνεχίσουμε είτε με τους φίλους, είτε πλέον με την δική μας οικογένεια.
Άλλωστε, πάντα υπάρχει χρόνος για να δεις μια ταινία. Είτε αν αυτή καταλήξει να είναι καλή, είτε όχι.
