Ο Μπιλ Σάνκλι και η Λίβερπουλ, είναι δύο έννοιες που δεν μπορούν να διαχωριστούν η μία από την άλλη. Ο πιο διάσημος Σκωτσέζος της Λίβερπουλ, είναι ο άνθρωπος που της έδωσε ένα κομμάτι από τη σημερινή της δόξα και που από τη δεύτερη κατηγορία μετέτρεψε την ομάδα σε ένα ορόσημο για κάθε φαν απανταχού στον πλανήτη. Όσοι στηρίζουν τους Κόκκινους το ξέρουν. Η Λίβερπουλ είναι ο Σάνκλι και ο Σάνκλι, μαζί με τον κόσμο, είναι η Λίβερπουλ.
Τι θα έλεγε όμως αν ζούσε σήμερα; όχι μόνο για το ξεκίνημα της ομάδας στις μέχρι τώρα αγωνιστικές αλλά και για όλα όσα έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες αλλά και την περσινή χρονιά. Για τους παίκτες, τη διοίκηση, τα στιγμιότυπα και φυσικά για τον Κλοπ. Επιστρατεύσαμε λίγο τη φαντασία μας και γράψαμε τις ατάκες του με τον τρόπο που μόνο ο Σάνκλι θα απαντούσε.
«Καλά έχουμε ξεκινήσει αλλά ας μην το ματιάσω. Αυτή η ομάδα δεν έχει και δεν είχε ποτέ λογική. Φέρνει τα πάνω κάτω και τα κάτω πάνω. Όσες φορές και αν προσπάθησα να βρω μια σταθερά δεν τα κατάφερα ποτέ. Ίσως όμως αυτή είναι η μαγεία της».
«Τον συμπαθώ τον Γερμανό. Δουλεύει με ό,τι έχει. Σίγουρα έχει πάρει λάθος αποφάσεις, αλλά ποιος δεν έχει πάρει σε αυτή τη δουλειά. Τα λάθη τα δέχομαι. Πάντα τα δεχόμουν. Αυτό που δεν δέχομαι είναι να σου κουνιέται ο ανταγωνισμός κρατώντας ένα γεμάτο πορτοφόλι. Εκεί δεν υπάρχει σύγκριση υπάρχουν απλά περισσότερα χρήματα».
«Από την εποχή που ήμουν προπονητής εγώ είχαμε πρόβλημα στην άμυνα και στο κέντρο. Φαίνεται πως αυτή η κατάρα συνεχίζεται μέχρι σήμερα απ' ότι βλέπω. Ίσως την σπάσουν αθλητές σαν τον Χράφενμπερχ».
«Δεν σας το κρύβω ότι χαίρομαι που ξεφορτωθήκαμε τον Χέντερσον. Το ότι κάποιοι τον είχατε ονομάσει νέο Τζέραρντ με ξεπερνά. Αν κάθε φορά που το λέγατε ακούγατε χάχανα από το πουθενά, Ήμουν εγώ στο υπερπέραν που κυλιόμουν στο πάτωμα από το γέλιο».
«Ο κόσμος πρέπει να σταματήσει τη φρενίτιδα με τα πρόσωπα. Ένας Σαλάχ μόνος του δεν ευθύνεται για τις νίκες όπως και ένας Φαν Ντάικ δεν ευθύνεται για τις ήττες. Οι νίκες και οι ήττες είναι ομαδικά αποτελέσματα».
Διάβασε επίσης: Πώς είναι να μεγαλώνεις στο Άνφιλντ
«Δεν περίμενα τίποτα καλύτερο από τους αμερικανούς. Προβληματική φάρα που δεν θέλει και δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβει το ποδόσφαιρο. Ήλπιζα ότι μετά από τόσα χρόνια θα έχουν εμπεδώσει και πάει να πει Πρέμιερ Λιγκ. Σκατά στα μούτρα τους, να ξεκουμπιστούν χθες».
«Τι εννοείς τι θα έκανα; θα είχα μπει μέσα στο γραφείο τους και θα ούρλιαζαν ότι χρειαζόμαστε τουλάχιστον τέσσερις μεταγραφές. Αν δεν ήθελαν θα έφευγα. Η Λίβερπουλ είναι πολύ μεγάλη ομάδα για να τη διοικεί μια αμερικανική φατρία που δεν καταλαβαίνει τις ανάγκες της και το You'll Never Walk Alone».
«Από τους παίκτες που έφυγαν θα μου λείψει πολύ ο Μίλνερ. Για εμένα αυτός ήταν ο αρχηγός που ίδρωνε τη φανέλα».
«Από τα μαγικά ματς θα κρατήσω την ανατροπή με την Μπαρτσελόνα. Όταν οι παλιοί λέγαμε πως το ποδόσφαιρο είναι κάτι μαγικό, είχαμε στο μυαλό μας κάτι τέτοια παιχνίδια. Όσες φορές και αν χάσει η Λίβερπουλ από την Μπαρτσελόνα, κανένας δεν πρόκειται να ξεχάσει αυτή την ανατροπή της Λίβερπουλ».
«Όχι δεν θα ήθελα να κοουτσάρω για μια ημέρα. Θα ήθελα όμως να τραγουδήσω σε μια κερκίδα παρέα με τους φίλους της ομάδας».
«Ο Τσιμίκας ε; μακάρι να συνεχίζουν να υπάρχουν πάντα παίκτες που αισθάνονται τιμή και δέος να φορούν τη φανέλα της Λίβερπουλ. Ο Κώστας είναι αναμφισβήτητα ένας από αυτούς και για αυτό έχει το σεβασμό μου».
«Τι μου λείπει πέρα από την μπάλα; Σίγουρα ένα καλό ουίσκι».
* Το παρόν κείμενο είναι χιουμοριστικό.
