Οτιδήποτε αφορούσε τους εξωγήινους τη δεκαετία του 60 στο σινεμά, ήταν τουλάχιστον κιτς. Δεν μπορώ να βρω άλλη λέξη για να το ορίσω. Άλλωστε εκείνη την περίοδο οι Αμερικάνοι φοβόντουσαν συγκεκριμένα ότι θα έρθουν οι Αρειανοί να τους κάψουν τον εγκέφαλο και να κατακτήσουν τη γη, με αποτέλεσμα να γεννηθεί ένα science fiction σινεμά που κανείς δεν περίμενε. Οι εξωγήινοι δεν ήταν της μόδας ούτε τη δεκαετία του 70, ούτε του 80, με κάποιες μικρές παρεμβάσεις του Steven Spielberg. Και πάλι ωστόσο, το πλαίσιο γύρω από τα ανεξήγητα φαινόμενα και τους εξωγήινους, έμοιαζε περισσότερο παραμυθάκι.
Τα X-files αναμφισβήτητα καθόρισαν την δεκαετία του ’90. Ήταν αν όχι η πιο επιτυχημένη, σίγουρα από τις επιτυχημένες σειρές και έδωσαν στο genre την χαμένη ατμόσφαιρα που του έλειπε. Αυτή του θρίλερ. Γιατί αν κάποιος βιαστεί να βάλει μια ταμπέλα X-Files και να τα χαρακτηρίσει επιστημονική φαντασία, θα συνειδητοποιήσει σήμερα πως ήταν ένα αγνό αστυνομικό θρίλερ. Και τόσο ατμοσφαιρικό που του έδινε ακριβώς τον τρόπο που χρειαζόταν. Μέχρι και εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε θεωρίες συνωμοσίας που να μιλούν για απόκρυψη αποδείξεων ότι έχουν επισκεφθεί εξωγήινοι τον πλανήτη μας. Τουλάχιστον δεν το είχαμε σε μια διάσημη σειρά που στόχευε στο mainstream κοινό. Οπότε μπορεί να πει κανείς πως το X-Files έκανε την αρχή στο να εξερευνήσει αυτές τις πιθανότητες, που για τον κόσμο ήταν τότε κάτι ασύλληπτο.
Όλα αυτά φυσικά όπως σε κάθε τηλεοπτική σειρά ή ταινία, δεν θα είχαν γίνει χωρίς τους κατάλληλους πρωταγωνιστές. O David Duchovny και η Gillian Anderson ουσιαστικά απέδειξαν ότι δεν είναι ανάγκη να είσαι superhero για να δείχνεις ήρωας. Το παίρνω πίσω το τελευταίο. Ούτε καν ήρωες. Τραγικά πρόσωπα θα τους έλεγες, αλλά σε μία διαρκή μάχη για την αποκάλυψη της αλήθειας. Μέχρι να γνωρίσουμε τον Fox Mulder Το πιο πιθανό είναι ότι δεν γνωρίζαμε και τόσα πολλά για το FBI. Δεν γνωρίζαμε τι πάει να πει να είσαι πράκτορας, να δουλεύεις για το ομοσπονδιακό γραφείο, ποια η διαφορά με τη CIA και σε γενικές γραμμές γιατί ένας τέτοιος οργανισμός ασχολείται με παραφυσικά φαινόμενα. Ξαφνικά όμως το κουστούμι και το ταγέρ έγιναν σέξι.
Ο David Duchovny, πολύ πριν υποδυθεί τον μπουκοφσκικό συγγραφέα στο Californication, ήταν το μαύρο πρόβατο του FBI. Ένας ψυχολόγος εκπαιδευμένος στο Κουάντικο της Βιρτζίνια ως ειδικός πράκτορας, που ψάχνοντας απαντήσεις σε αλλόκοτα φαινόμενα, ήλπιζε να βρει απαντήσεις για την αδερφή του που απήχθη από εξωγήινους. Το ωραιότερο στοιχείο όμως αυτής της σειράς είναι πως ο Duchovny δεν κυνηγούσε πράσινα ανθρωπάκια με ένα όπλο στο χέρι. Η σειρά είχε να κάνει με συνωμοσίες, με ανθρώπους που προσπαθούσαν να κουκουλώσουν καταστάσεις, με άλλους που έβγαιναν γενναία μπροστά για να μιλήσουν με κίνδυνο της ζωής τους και με κάποια φαινόμενα και πρωταγωνιστές τους που σε έπειθαν ότι δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν. Αυτό ήταν το ωραιότερο χαρακτηριστικό αυτής της σειράς.
Ο Mulder συμβόλιζε και συμβολίζει τον άνθρωπο που πιστεύει σε κάτι μέχρι τέλους. Που είναι τόσο πιστός στην αλήθεια του που είναι ικανός να δώσει και τη ζωή του για αυτή. Που μέσα από αυτή την ειλικρίνεια των όσων πιστεύει, καταφέρνει να πάρει και το μέρος του ακόμα και τους πιο σκεπτικιστές και τους πιο κυνικούς, όπως την Gillian Anderson στο ρόλο της γιατρού Dana Scully. Αν η τελευταία συμβόλιζε την ψυχρή λογική, o Mulder ήταν αυτή η φωνή μέσα μας που μας καλούσε Να σκεφτούμε έξω από το πλαίσιο. Όλη η φιγούρα του είχε την κατάλληλη «νταρκίλα» της δεκαετίας του ’90. Μιλούσε αργά, δεν έπαιζε τον καουμπόη με το όπλο και βασιζόταν στις πηγές του και στα στοιχεία. Ο Mulder είναι ίσως ο διασημότερος τηλεοπτικός ερευνητής της γενιάς μας. Το γεγονός ότι έψαχνε για δείγματα εξωγήινης ζωής, είναι κάτι που αν τότε ακουγόταν περίεργο και οδηγούσε τους ανθρώπους στο να λένε «εντάξει αυτά δεν γίνονται», είναι πλέον μια ακόμη μεγαλύτερη πιθανότητα και ειδικά μετά τις μαρτυρίες φέτος στο Κογκρέσο. Θα μπορούσε να πει κανείς πως όλα όσα γίνονται σήμερα είναι και μια μικρή δικαίωση για τον Mulder και τον κάθε Mulder.
Χάρη όμως στον David Duchovny καταφέραμε και κοιτάξαμε πέρα από τα άστρα. Φανταστήκαμε επαφές με άλλους πολιτισμούς, αναρωτηθήκαμε για ακόμη μια φορά για το ποιόν των κυβερνήσεων και υιοθετήσαμε τη μεγάλη του ατάκα ότι η αλήθεια είναι εκεί έξω. Όσα χρόνια και αν περάσουν, όσους ρόλους κι αν πάρει, ο Duchovny θα είναι για πάντα ο Mulder της καρδιάς μας και θα συμβολίζει όλους εκείνους που διαλέγουν να σκεφτούν έξω από το πλαίσιο και δεν παίρνουν τίποτα δεδομένο.
Και μας έδωσε ωραίες στιγμές σαν αυτές εδώ.
Χρόνια σου πολλά Mulder.
