Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όσο μεγαλώνουμε τόσο θέλουμε οι διακοπές μας να μην έχουν παρατράγουδα. Κυρίως όμως να μην έχουν γκρίνιες. Έχουμε δηλαδή κάθε μέρα γκρίνια στη δουλειά, στο δρόμο, με το σόι μας. Αν είναι να έχουμε και γκρίνια στις διακοπές, καλύτερα να το κλείσουμε το μαγαζί και να μείνουμε σπίτι. Μέσα σε όλη τη μιζέρια που μπορεί να πιάσει κάποιον την περίοδο των διακοπών, μία από αυτές είναι και το διατροφικό του πρόγραμμα. Αυτό που έχει βάλει στόχο να γίνει κομμάτια όταν θα βγεις στην παραλία και που τίποτα και κανένας δεν πρόκειται να το χαλάσει. Κυρίως όσον αφορά τις διατροφικές συνήθειες όχι μόνο τις δικές του αλλά και των υπολοίπων. Εδώ λοιπόν υπάρχει προβληματάκι.
Για σένα λοιπόν που το διαβάζεις και είσαι σε αυτή την κατηγορία, θα στο πούμε σαν να ήσουν δικός μας φίλος. Χεστήκαμε που κάνεις διατροφή. Καλά κάνεις, μαζί σου, ευχόμαστε να γίνει ο επόμενος Mister Olympia αν αυτό θες, αλλά δεν μπορείς να κουνάς το δάχτυλο στους υπόλοιπους αν θέλουν να φάνε ένα κιλό παϊδάκια ο καθένας και μετά να πιούν ένα μπουκάλι τσίπουρο. Για να είμαστε ειλικρινείς οι περισσότεροι δεν έχουν τέτοια διάθεση και μάλιστα είναι αυτοί οι οποίοι κρατούν και το πρόγραμμά τους. Αλλά αυτό που πραγματικά μας τη βαράει στο δόξα πατρί, είναι αυτοί οι τύποι που γκρινιάζουν γιατί πήραμε τηγανητές πατάτες -και τον προκαλούμε δηλαδή να ξεστρατίσει- ή που μας κράζει επειδή θέλουμε να φάμε σουβλάκια μετά την παραλία ή που κάθεται ο ίδιος σαν διατροφολόγος να μας θυμίσει πόσες θερμίδες έχει το κάθε ποτό που πίνουμε. Ρε φίλε δεν μας ενδιαφέρει. Διακοπές είμαστε. Θα φάμε και θα πιούμε τα πάντα. Αν δεν θέλεις μην ακολουθείς. Δες μέσα στο κλαμπ και άρχισε να φωνάζεις μόνος σου «κάνω διατροφή», «κάνω διατροφή». Αλλά δηλαδή έχει και η υπομονή τα όριά της.
«Πάλι πατάτες θα πάρουμε;»
Προσωπικά βέβαια οφείλω να πω ότι το αισθητικό κομμάτι μου τη βαράει στα νεύρα όσο τίποτε άλλο. Από την άλλη δεν θα έκανα παρέα και ποτέ με έναν τέτοιο τύπο. Αλλά επειδή όλοι έχουμε βρεθεί λίγο πολύ σε κάτι διακοπές που έχουν σκάσει και κάτι άκυροι φίλοι φίλων, που απλά επειδή βρίσκονται στο νησί πρέπει να κάνουμε όλοι μαζί μπάνιο λες και είναι κάποια εθιμοτυπία ας το πούμε, τους βλέπεις και τους λυπάσαι. Παίρνουμε μπύρα, εκείνος παίρνει χυμό. Παίρνουμε κλαμπ σάντουιτς εκείνος μας κοιτάει στραβά γιατί έχει πάρει φρουτοσαλάτα. Παίρνουμε τηγανητό καλαμαράκι, εκείνος ξενερώνει γιατί το μαγαζί δεν έχει σολομό. Μήπως να φωνάξουμε και τον Σταύρο Βαρθαλίτη να σου μαγειρέψει ρε φίλε; Που όπως τον έχουμε κόψει είναι ο πρώτος που θα σου έριχνε μούντζες.
Είναι ωραίο και αξιοθαύμαστο να έχεις στόχους και μάλιστα να μην παρεκκλίνεις από αυτούς ακόμα και όταν διασκεδάζεις, αλλά δεν μπορείς να φορτώνεις σε όλους τους υπόλοιπους την ενοχικότητα επειδή δεν ακολουθούν εσένα. Διακοπές είναι δεν έχουμε πάει σε crossfit camp. Σιγά μη σηκωνόμαστε 06:00 το πρωί να κάνουμε και γιόγκα.
«Πήγαινε τρέχα εσύ»
Και επειδή τέλος πάντων όλοι μας έχουμε ένα μουρλό με τη γυμναστική που τη βάζει πάνω από όλους και όλα, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να πετάξετε το εισιτήριο τους στο λιμάνι και να πείτε ότι το χάσατε. Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι για να τους παίρνεις στις διακοπές. Ας κάνει διακοπές στο γυμναστήριο.
Σιχτίρ.
