Το Vikings Valhalla που ανανεώθηκε φέτος για την τρίτη σεζόν του και ακολουθεί τα ταξίδια του ιστορικού εξερευνητή Leif Erikson, τα πήγε πολύ καλύτερα από ότι περίμενε η παραγωγή που σε κάποια φάση, ενδεχομένως και να πίστεψε ότι κούρασε με τους γενειοφόρους Βίκινγκ- ακόμη και αν αυτό το spin off θα καταλήξει στη μάχη του Hastings που όρισε την Αγγλία όπως την γνωρίζουμε.
Ωστόσο κοιτώντας πίσω στο χρόνο και όταν το καναδικό History έκανε το πρώτο του βήμα με μόλις εννέα επεισόδια, κανείς δεν περίμενε πως ένας σκανδιναβικός μύθος και ένας, γενικά, άσημος ηθοποιός, θα αποτελούσαν την συνταγή της επιτυχίας για μία ανέλπιστα πετυχημένη τηλεοπτική συνταγή. Ο Travis Fimmel που δεν είχε μεσάνυχτα από την κινηματογραφική βιομηχανία, είχε κάνει μία μικρή επιτυχία στο πλευρό του Patrick Swayze με το The Beast, όπου υποδυόταν ένα νέο πράκτορα του FBI. Νωρίτερα, είχε πάρει διθυραμβικές κριτικές για την indie ταινία Ivory, στο πλευρό των βετεράνων Martin Landau και Peter Stormare. Αλλά είναι πολύ πιθανόν, εκείνη την περίοδο, να μην είχε φανταστεί ούτε ο ίδιος τον εαυτό του να ενσαρκώνει τον Ragnar Lothbrok, τον ήρωα από τα σκανδιναβικά saga που έφτασε μέχρι την Αγγλία και υπήρξε ο εμπνευστής του Great Heathen Army που θα κατακτούσε αργότερα την Βρετανία.
Αλλά αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Όσοι δεν τα γνώριζαν, τα έμαθαν από τη σειρά ακόμη και αν αυτή είχε αρκετές ιστορικές ανακρίβειες. Όμως όσο και αν χαρήκαμε τα επεισόδια από το θάνατο του Ragnar και μετά, τίποτα και κανένας δεν κατάφερε να καλύψει το κενό του Travis Fimmel και ειδικά τα πρώτα καλογραμμένα επεισόδια του Michael Hirst. Το Vikings δεν μας έφερε μόνο κοντά σε έναν κορυφαίο τηλεοπτικό ήρωα, αλλά και σε ένα παλιό κόσμο μέσα από μία νέα ματιά. Δεν ήταν μόνο ότι ο Fimmel γονάτισε τον Ragnar σαν ερμηνεία, αλλά και ότι περιτριγυριζόταν και από ένα άσημο καστ -πέρα από τον Gabriel Byrne- το οποίο έδεσε μοναδικά με το ταξίδι του ήρωα προς τη δόξα. Πολλοί χαρακτήρες, πολλές ιστορίες και σκηνικά αναμεταξύ τους, αλλά παράλληλα τόσο καλογραμμένοι ρόλοι που ο καθένας άφησε το στίγμα του. Rollo, Floki, Lagertha, Bjorn, Ivar και η λίστα είναι ακόμα μεγάλη. Δεν παραβλέπεται σε καμία περίπτωση η μουσική, τόσο από το main score των Fever Ray, όσο και από τα norse folk τραγούδια των Wardruna.
Όμως και ο Ragnar σαν προσωπικότητα εκφράζει τον άνθρωπο που βλέπει πέρα από αυτά που του δίνει η ζωή. Αυτόν που θέλει περισσότερα. Κυρίως όμως εκείνον που βάζει την πρακτική σκέψη του να λειτουργήσει και δεν αφήνει τον θυμό και τη βία να υπερισχύσουν – χαρακτηριστικά που έχουν ορίσει τον κόσμο από τον οποίο προέρχεται. Αντιθέτως αντιμετωπίζει τους φίλους του με σύνεση, τους εχθρούς του με σεβασμό (όταν χρειάζεται) και αφήνει την οργή των θεών να χτυπήσει όταν πρέπει, αφού μεταμορφώνεται από σκεπτόμενο ον σε δαίμονα μέσα στη μάχη. Αυτός είναι ο Ragnar που αγαπήσαμε και αυτός είναι ο Ragnar που μας λείπει.
Δεν μπορούμε ωστόσο να κρύψουμε πως αυτή η Viking τηλεοπτική έκρηξη, ξετύλιξε ένα κουβάρι για να γίνουν και άλλες προσπάθειες που έβλεπαν στα early Middle Ages και έβρισκαν τρόπο να εντάξουν τους Βίκινγκ, όπως έκανε το Last Kingdom και ταινίες όπως το Northman. Σίγουρα θα δούμε κι άλλα, αλλά είναι καλό να θυμόμαστε πως το 2012 ξεκίνησαν όλα από τον Travis Fimmel. Και ο Ragnar λείπει πολύ από τις ζωές μας.
Μέχρι νεοτέρας, hail king Ragnar και σε ευχαριστούμε.
