Έζησε σαν να μην υπάρχει αύριο, η τέχνη του τον κρατούσε εν ζωή, κι όμως η ζωή του ήταν δύσκολη και γεμάτη κακουχίες, στερήσεις και παθιασμένους έρωτες. Ο ζωγράφος που έδωσε νόημα στην έννοια «οπτική ποίηση».
Ο μεγάλος ζωγράφος ήρθε στον κόσμο στις 12 Ιουλίου του 1884 στο ιταλικό λιμάνι του Λιβόρνο της Τοσκάνης και ήταν το τέταρτο παιδί μιας φτωχής εβραϊκής οικογένειας. Σε ηλικία μόλις 12 ετών ξεκίνησε να κάνει μαθήματα ζωγραφικής. Ήταν το μεγάλο του πάθος κι αυτό που θα τον συντρόφευε μία ζωή μέσα από τα μαύρα κύματα της μοίρας.
Η αγάπη του όμως για την τέχνη, ήταν μεγαλύτερη από τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε, έτσι ο Modigliani κατάφερε να ξεκινήσει τις σπουδές του στη Φλωρεντία και τη Βενετία. Εκεί ήρθε σε επαφή με το έργο των Γάλλων ιμπρεσιονιστών και του Roden και πήρε την απόφαση να πάει στο Παρίσι.
Yul Brynner: Ένας εξόριστος που στέφθηκε Βασιλιάς
Στο Παρίσι έζησε σαν παρίας, σαν γνήσιος καλλιτέχνης που σίγουρα δεν ήταν ικανός να ζήσει και να επιβιώσει από την τέχνη του.
Στη μεγάλη πρωτεύουσα ο Modigliani έζησε μποέμ ζωή κι έδωσε νόημα στον όρο. Όσο ήταν εν ζωή δεν ήταν πολύ διάσημος και πολύ δύσκολα τα έβγαζε πέρα.
Η υγεία του Modigliani ήταν εύθραυστη από τα παιδικά του χρόνια, καθώς είχε αρρωστήσει από φυματίωση. Το πρόβλημα αυτό τον ακολούθησε σε όλη του την σύντομα ζωή. Δεν μπόρεσε ποτέ να το ξεπεράσει και τελικά ήταν ο λόγος που καταστράφηκε.
Ο ίδιος προτιμούσε να δείχνει αλκοολικός και ναρκομανής έτσι ώστε να κρύβει τα σημάδια που άφηνε πάνω του η φυματίωση. Οι φυματικοί εκείνη την εποχή δεν γίνονταν δεχτοί από την κοινωνία και ήταν μία βαριά «σφραγίδα» να κουβαλάει κανείς.
Σύντομα όμως ο ζωγράφος θα βρει την πρώτη του ερωμένη κι εκεί θα ανακαλύψει τον παντοτινό έρωτα μέσα σε ένα Παρίσι που βράζει από τη φτώχεια αλλά την ίδια στιγμή από ζωή.
Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος ξεσπά και ο φιλάσθενος Modigliani δεν γίνεται δεκτός στο στρατό, παρά την επιθυμία του. Η ολοκληρωτική αφοσίωση στη ζωγραφική μοιάζει σχεδόν μονόδρομος και με τη βοήθεια ενός εμπόρου τέχνης, μετατρέπει τη σκοτεινή περίοδο του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, σε περίοδο δημιουργίας.
Οι πίνακες του όχι μόνο θα μείνουν στην ιστορία σαν ακριβά κομμάτια τέχνης αλλά και σαν παραδείγματα για νέους φιλόδοξους ζωγράφους. Το στυλ του είναι απαράμιλλο και μοναδικό, γνήσιο και σκοτεινό.
Σε διάστημα πέντε ετών (1915-1920) Modigliani ζωγράφισε πάνω από τριακοσίους πίνακες, πραγματοποιώντας παράλληλα την πρώτη – και τελευταία- του έκθεση το 1917.
Ο ίδιος σήμερα δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως τα έργα του θα πουλιούνταν για εκατομμύρια ευρώ, ενώ αυτός τότε τα πουλούσε για ένα πιάτο φαγητό. Μάλιστα την τελευταία εβδομάδα της ζωής του έτρωγε για οχτώ μέρες κονσέρβα σαρδέλας.
Ο φίλος του Ortis De Sarate, τον είχε μεταφέρει στο νοσοκομείο αφού τον είχε βρει σε άθλια κατάσταση στο σπίτι του, τσακισμένο από τη φυματίωση και τη μηνιγγίτιδα και εξαθλιωμένο κυριολεκτικά από ανέχεια και πείνα.
Τα τελευταία λόγια του Ιταλού ζωγράφου και γλύπτη ήταν: «Δε μου μένει παρά ένα μικρό κομματάκι μυαλού… Νιώθω πως ήρθε το τέλος… Φίλησα τη γυναίκα μου, μείναμε σύμφωνοι για μια αιώνια χαρά»
