Όλα όσα δεν έχω πει ακόμη στη μητέρα μου

Και που όταν της είπα κάποια από αυτά, δεν κατάφερε να τα ακούσει ποτέ.

Έχω φτάσει 37 χρονών και τελικά δεν έχω καταφέρει να μαγειρέψω καλύτερα από σένα. Μάλλον δεν θα μπορέσω ποτέ να βάλω την ίδια αγάπη που βάζεις εσύ στο φαγητό.

Από όλους τους ανθρώπους που υπάρχουν εκεί έξω, είσαι ο μοναδικός που ξέρει να με βγάλει έξω από τα ρούχα μου. Στην αρχή νόμιζα πως το έκανες επίτηδες. Τώρα ξέρω πως είναι η άμυνά σου επειδή πάντα φοβόσουν να μείνεις μόνη.

 

 

Σε ευχαριστώ για τα παιχνίδια που μου αγόραζες κρυφά όταν ήμουν παιδί. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως ειδικά αυτά, είναι κειμήλια αφοσίωσης.

Φωνάζεις πολύ. Φωνάζεις τόσο πολύ που χάνεις την επαφή με την λογική και την πραγματικότητα. Το χειρότερο όλων όμως, είναι ότι δεν δέχεσαι καμία βοήθεια.

Σε ευχαριστώ που ξενυχτούσες μαζί μου στους πυρετούς. Κοιμόμουν πάντα καλύτερα γνωρίζοντας ότι θα είσαι δίπλα.

Το σπίτι σου μυρίζει κάτι από παλιά παιδικά πάρτι και χαρούμενες αναμνήσεις. Κανένα αποσμητικό χώρο δεν πρόκειται να συναγωνιστεί ποτέ αυτή την μυρωδιά.

Γιατί δεν προσέχεις τον εαυτό σου; Γιατί δεν μπορείς απλά να καταλάβεις πόσο όσο και αν το θέλει η ψυχή δεν αντέχει το σώμα.

Το ξέρω πως βρίζω και θυμώνω συχνά, αλλά πρέπει να σου πω κάτι και να το καταλάβεις όσο καλύτερα μπορείς: Δεν έχω υποφέρει όσο εσύ, αλλά έχω περάσει και εγώ πολύ δύσκολα.

 

 

Γιατί δεν ζωγραφίζεις πια; Μου λες «παράτα με δεν έχω χρόνο», αλλά θυμάμαι ότι σε έκανε να χαμογελάς. 

Μου αρέσει που έχεις πάντα χρόνο να φτιάξεις γεμιστά. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει πάντα να γκρινιάζεις για τα τάπερ.

Μου λες ότι δεν θα μου λείψει ποτέ ο πατέρας μου όσο λείπει σε σένα. Δεν επέλεξα ποτέ να μετρήσω τα συναισθήματα σε ζυγαριά. Εσύ γιατί το κάνεις;

Ξέρω ότι κάθε φορά που μου έλεγες «Να σηκωθείς να φύγεις από το σπίτι μου» δεν το εννοούσες. Όμως κάθε φορά που μου έλεγες να γυρίσω, το σπίτι σου έδειχνε ολοένα και πιο ξένο.

Αν έπαιρνες στα νιάτα σου φαρμακευτική αγωγή όταν την χρειαζόσουν, η ζωή όλων μας θα ήταν καλύτερη. Αυτή είναι η αλήθεια.

 

 

Η ζωή είναι μικρή. Αν είχες λιγότερο εκνευρισμό και περισσότερη δεκτικότητα για να υποδεχτείς τα πράγματα όπως είναι, θα μπορούσαμε να ήμασταν όλοι πιο ευτυχισμένοι αυτή τη στιγμή.



©2016-2024 Ratpack.gr - All rights reserved