Ο περισσότερος κόσμος όταν ακούει το όνομα του Casanova του έρχεται στο μυαλό μία μίξη από αιώνιες αμαρτίες και θανάσιμα πάθη. Πάνω κάτω αυτή είναι η αλήθεια, μόνο που ο Ιταλός τυχοδιώκτης ήταν διαφορετικός από όλους εκείνους που είχαν στο μυαλό τους το χρήμα και τη δόξα. Ο Casanova είχε από πάντα το μικρόβιο του συγγραφέα και αυτό ήταν που τον έσωσε και τον έκανε να μείνει στην ιστορία.
Σε αυτόν και μόνο χρωστάνε την ύπαρξή τους οι πιο διάσημοι «καζανόβες» της ελληνικής TV.
Ο Casanova γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1725. Οι γονείς του ήταν ηθοποιοί ο ίδιος όμως ονειρευόταν να γίνει γιατρός. Η γιαγιά του ήταν αυτή που χρηματοδότησε τις σπουδές του στη Νομική και τη Θεολογία. Σε αυτό όμως που έμεινε αιώνια πιστός ήταν στον... ποδόγυρο. Η αλήθεια αυτή είναι και φυσικά γι’ αυτό έμεινε το όνομα του μέσα στους αιώνες.
Γιατί ο Casanova είναι διαφορετικός από τους άλλους τυχοδιώκτες;
Μέσα από τις ιστορίες του ξεδιπλώνεται το σθένος μιας συναρπαστικής αφήγησης που δεν υποτάχτηκε ούτε στιγμή στην απελπισία και τον ζόφο παρά αποσκοπούσε στο να αφήνει μονίμως τον αναγνώστη να δει, όπως χαρακτηριστικά ο ίδιος έλεγε, «εκείνο το φως που μπορεί να παραμένει ζωντανό στον ανοιχτό ορίζοντα».
Το ταλέντο του Casanova εκτός του να ρίχνει γυναίκες με τα λόγια του, βρισκόταν στο να γράφει όλα αυτά που ζούσε με εκπληκτικό τρόπο.
Ίσως γι' αυτό ακριβώς τις μέρες που η απελπισία δείχνει ενίοτε να υπερισχύει της χαράς το ελεύθερο και σαρωτικό πνεύμα του Casanova μπορεί να παραμείνει ο οδηγός μιας ζωής που πάντα αντιστέκεται.
Μήπως τελικά ανήκεις σε αυτούς τους τύπους που αποφεύγουν όλες οι γυναίκες;
Πέρα από την όλη φάση του με τις γυναίκες, ο Casanova ήταν ένας άνθρωπος που στην ουσία αντιστεκόταν στα ήθη της εποχής του. Ένας επαναστάτης.
Αισθαντικός, επιβλητικός και κυρίως περιπετειώδης, ήταν αυτός που δεν το έβαλε κάτω, ακόμα και όταν στερήθηκε όλες τις δόξες, ακόμα και όταν έμεινε έγκλειστος ‒συνέβη πάνω από τρεις φορές στη ζωή του‒ σε κάποια ανήλιαγη φυλακή.
Τι ήταν όμως αυτό που εξόργιζε τις αρχές τις εποχής του;
Το 1753 επέστρεψε στη Βενετία κι αμέσως κίνησε την προσοχή των αρχών της Δημοκρατίας με τις αποκρυφιστικές του διδασκαλίες που, κατά τους ανακριτές, σκοπό είχαν την απομύζηση διαφόρων θυμάτων. Επί πλέον έγινε ύποπτος ελευθεροφροσύνης.
Η Lizeta Lovett, ιστορικός Ιατρικής και ψυχίατρος, δήλωσε ότι ο Casanova διατηρούσε αμείωτο το ενδιαφέρον του για την Ιατρική καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του και συνέχισε να διαβάζει ιατρικά εγχειρίδια. Αυτός ήταν κι ένας λόγος που οι αρχές τον είχαν βάλει στο μάτι. Παρίστανε τον γιατρό σε γυναίκες για να τις κατακτά.
Οι γυναίκες ζητούσαν τη συμβουλή του Casanova ακόμα και για προβλήματα όπως σπυράκια και ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. O Casanova ενημέρωνε τις γυναίκες και για την αντισύλληψη.
Η Lizeta Lovett υποστηρίζει ότι ο Casanova με την ευγένειά του είχε καταφέρει να πείσει μία Γαλλίδα δούκισσα να δεχτεί τις συμβουλές του για την περιποίηση του δέρματός της όπως το να κόψει ορισμένα τρόφιμα και ποτά, με τον ισχυρισμό ότι πίστευε στην απόκρυφη παράδοση των Εβραίων, τη Καμπάλα.
Αυτά είναι μερικά από τα πολλά του παράδοξα κατορθώματα που πλέον μπορεί να φαίνονται χαριτωμένα, τότε όμως ο ίδιος δαιμονοποιήθηκε σε ακραίο βαθμό. Έτσι όμως κατάφερε να μείνει στην ιστορία σαν ο απόλυτος καρδιοκατακτητής και τυχοδιώκτης των σύγχρονων πόλεων.
Ωστόσο το ότι ήταν τυχοδιώκτης και γυναικάς δεν σημαίνει ότι δεν ερωτεύτηκε: ο μεγάλος του και μάλλον ανέφικτος έρωτας ήταν η Εριέττα, μια γυναίκα σπάνιας ευφυΐας, καλλιέργειας και ομορφιάς. Κι όμως εκείνη ήταν που θα τον κατέστρεφε γιατί ποτέ δεν του δώθηκε ολοκληρωτικά. Ήταν υπερβολικά έξυπνη.
4 πράγματα που κοιτάνε οι γυναίκες σε ένα one night stand
Όπως, άλλωστε, έλεγε: «Όλοι όσοι ισχυρίζονται ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να κάνει έναν άνδρα ευτυχισμένο 24ώρες το 24ωρο δεν έχουν γνωρίσει την Εριέττα. Η χαρά που με γεμίζει σαν της μιλάω την ημέρα είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν όταν την έχω στα χέρια μου τη νύχτα. Τα διαβάσματά της και τα φυσικά χαρίσματά της είναι που με κάνουν πλούσιο».
Ο Casanova πέθανε μόνος του και απόλυτα φτωχός, σαν βιβλιοθηκάριος σε έναν πύργο ενός ευγενή στη Βοημία. Τουλάχιστον όμως είχε βρει το χρόνο να γράψει τα αριστουργηματικά του απομνημονεύματα.
