Στο μακρινό 1975, η Margaret Thatcher δεν πρέπει ούτε καν να γνώριζε τι είναι το πανκ σαν μουσική, πέρα από τους νέους της εποχής με το αλλόκοτο ντύσιμο που δήλωναν -σύμφωνα με εκείνη- την καταβολή τους από την εργατική τάξη. Η Thatcher δεν είχε γίνει ακόμη πρωθυπουργός. Είχε πάρει την αρχηγία στη Downing Street και την ενδιέφερε περισσότερο για το πως θα συγκρουόταν στη Βουλή με τους αντιπάλους της, παρά να εξετάσει το τι πήγαινε στραβά στη νεολαία της εποχής. Όμως δύο χρόνια πριν κυκλοφορήσει το Nevermind The Bollocks, Ηere’s The Sex Pistols, η Thatcher δεν φανταζόταν με τίποτε ότι θα έμπαινε στο στόχαστρο της δημοφιλούς μπάντας και πως η κυκλοφορία του δίσκου θα ανησυχούσε μέχρι και Ανάκτορα για το περιεχόμενο και τους στίχους.
H αλήθεια είναι πως παρότι η Thatcher δεν είχε καμία επικοινωνία τότε με την βασίλισσα Ελισάβετ, ως γνήσια ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος, αντιμετώπιζε με επιφυλακτικότητα οποιοδήποτε ρεύμα μουσικής ή τέχνης προκαλούσε την εξουσία. Στην αγγλική σκηνή υπήρχαν ήδη μπάντες που τα έβαζαν με το κατεστημένο, αλλά που ακόμη δεν είχαν κάνει αισθητή την παρουσία τους στη δισκογραφία, παρά μόνο με live εμφανίσεις σε pubs και underground μαγαζιά. Μπάντες όπως οι Clash και οι Damned, θα αποτελούσαν την έκρηξη του ρεύματος της βρετανικής πανκ με όλο και περισσότερους πιτσιρικάδες να τάσσονται με το μέρος τους. Ήταν η πρώτη «κρυάδα» που θα έτρωγε η Thatcher, αναφέροντας μάλιστα το 1976 στη Βουλή πως «αυτά τα δήθεν επαναστατικά συγκροτήματα που θέλουν να διαφθείρουν τους νέους και η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε για αυτά» - αν και η ίδια περίπου 11 χρόνια μετά, θα έκανε μία συνέντευξη σε περιοδικό μιλώντας για πανκ μπάντες προσπαθώντας να αυξήσει την δημοτικότητά της.
Το Nevermind the Bollocks των Sex Pistols, κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 28 Οκτωβρίου του 1977, δύο χρόνια πριν η Thatcher πάρει την εξουσία. Παρότι το 1978 ήταν μια χρονιά που τα οικονομικά της Μεγάλης Βρετανίας ξεκίνησαν να καλυτερεύουν και υπήρχε πτώση της ανεργίας, το 1977 ήταν μία ακόμη από εκείνες τις δύσκολες χρονιές. Όμως ο Johnny Rotten με τους Sex Pistols δεν είχαν βάλει στο στόχαστρο τον τότε πρωθυπουργό και ηγέτη των Εργατικών, James Callaghan, αλλά το βρετανικό κατεστημένο, την μοναρχία και φυσικά…την βασίλισσα Ελισάβετ. Παρότι ακόμη και σαν αρχηγός της αντιπολίτευσης η Thatcher είχε συγκεκριμένη άποψη για την βασιλική οικογένεια και την αποχή της από τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου, θεωρούσε πως αυτό ήταν ένα χτύπημα ενάντια στον βρετανικό τρόπο ζωής. Κάτι το οποίο ο Rotten απαξιώνει μέχρι και σήμερα, παρότι τελικά το Βrexit δεν του βγήκε όπως θα το φανταζόταν.
Οι πρώτες γκρίνιες ξεκίνησαν με το Anarchy in the UK που ήταν και το πρώτο single που κυκλοφόρησε. Σε μία από τις δημόσιες εμφανίσεις των Sex Pistols, μέλη του Συντηρητικού Κόμματος παραβρέθηκαν με πλακάτ ώστε να διαδηλώσουν και να παροτρύνουν τους νέους να μην παραστούν. Οι εφημερίδες που ήταν προσκείμενες στους Συντηρητικούς, ξεκίνησαν δημοσιεύματα με επικεφαλίδες «Τι λάθος συμβαίνει με τη νεολαία μας;», ενώ το παλάτι αδυνατούσε να καταλάβει το πως οι νέοι της εποχής μπορούσαν να φορούν πανωφόρια με καρφιά, να κάνουν piercings παντού και να βάφουν τα μαλλιά κουρεμένα σε μοϊκάνα. Σίγουρα, το γεγονός ότι ο Rotten έβγαινε και δήλωνε στους δύο πρώτους στίχους του Anarchy in the UK πως ήταν ο αντίχριστος, όχι μόνο δεν βοήθησε την κατάσταση και ειδικά όταν τα κανάλια έδειχναν τους πιτσιρικάδες στην Ολλανδία να τραγουδάνε τους στίχους στο δρόμο από ένα live τους το 1977. Το μεγάλο χτύπημα ωστόσο, ήταν το God Save the Queen. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Lydon έγιναν συστηματικές ενέργειες από το Συντηρητικό Κόμμα σε συνεργασία με το παλάτι να μην βγει πρώτο το single στα charts, παρότι στα ΝΜΕ έβγαινε ήδη νούμερο ένα. Σύμφωνα με τον Glen Matlock, ήταν ο μελλοντικός υπουργός Παιδείας, Mark Carlisle, που φρόντισε να…φτάσουν τα νέα για τη συναυλία των Pistols πάνω στον Τάμεση. Ειδικότερα, οι Pistols έφτασαν εκείνη την ημέρα να κατηγορηθούν ως υποκινητές εξέγερσης – παρότι το μόνο που έκαναν ήταν να πετάξουν κουτιά και μπουκάλια από μπίρες στο λιμενικό.
Για την ιστορία, όπως λίγο-πολύ γνωρίζουμε όλοι, κανείς δεν χρειάστηκε να διαλύσει τους Pistols γιατί τα κατάφεραν και μόνοι τους. Δέκα χρόνια αργότερα, η Margaret Thatcher μιλώντας στο Smash Hits, προσπάθησε να κάνει μία διαφορετική και πιο ποπ για τα γούστα της συνέντευξη, κάνοντας το λάθος να πιάσει στο στόμα της το πανκ αναφέροντας πως ήταν πλέον μια σκηνή ξεπερασμένη, που έδωσε την θέση της στον ηλεκτρονικό ήχο και τα συνθεσάιζερς.
Όπως αποδείχτηκε, το βρετανικό πανκ αποτέλεσε αφορμή για την δημιουργία τόσων ακόμη γκρουπ μέσα στα χρόνια, που οι Torries θα μετανιώνουν αυτή τη συνέντευξη μέχρι και σήμερα.
Πηγές:
''Anger is an Energy'', John Lydow
''England’s Dreaming: Anarchy, Sex Pistols, Punk Rocka and Beyond'', Jon Savage
