Αν έφευγε την ίδια μέρα με τον Fidel Castro θα ήταν μια σατανική σύμπτωση, δύο λαϊκοί ηγέτες της λατινικής Αμερικής που τους ένωσε μια ισχυρή φιλία και το πάθος τους για κοινωνική δικαιοσύνη. Αν έφευγε την ίδια μέρα με τον George Best θα ήταν μια θεϊκή συγκυρία, δυο λάικα ποδοσφαιρικά είδωλα με «κολλημένη» τη μπάλα στο παπούτσι, με μια αυτοκαταστροφική τάση μεγαλύτερη από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Ο Diego Maradona έφυγε την ίδια μέρα με τον Fidel και τον George και παραπάει να είναι μια απλή σύμπτωση γιατί ο Αργεντινός θεός συνδύαζε τις αρετές και των δύο. Ένας κορυφαίος ποδοσφαιριστής που δεν το βούλωνε εκτός γηπέδου κι έλεγε πάντα αυτό που ήθελε να πει, μερικές φορές χωρίς να το σκεφτει ιδιαίτερα.
Μαζέψαμε μερικές από τα πιο ιστορικά φωτογραφικά στιγμιότυπα μαζί με ορισμένες από τις κορυφαίες ατάκες του για να δείξουμε αυτή τη μεταφυσική σύνδεση μεταξύ των τριών μεγάλων πνευμάτων. Addio Diego.
