Κάθε σπουδαία ταινία έχει και τη σκοτεινή πλευρά της. Όπως το «Godfather» πέρασε από χίλια κύματα μέχρι να βρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ Coppola-Puzo και της ιταλοαμερικανικής μαφίας για να ανέβει ή το «Gone with the Wind» χρειάστηκε περισσότερο χρόνο στις οντισιόν παρά στα γυρίσματα, έτσι και η ταινία-σταθμός του κινηματογράφου, το φιλμ που μετέφερε τους εφηβικούς προβληματισμούς και τον δυσκοίλιο αμερικανικό τρόπο ζωής εκτοξεύοντας παράλληλα το «άστρο» του James Dean, διέθετε και αυτό ένα πέπλο μυστηρίου και πολλά σύννεφα.
Διότι μπορεί το «Rebel Without a Cause» σήμερα θεωρείται αριστούργημα, ωστόσο η παραγωγή και πολλά ακόμα που ακολούθησαν έχουν αποδώσει τη μετοχή «καταραμένη» δίπλα στον τίτλο της ταινίας. Και όχι άδικα.
Σενάρια χωρίς Αιτία
Πριν ο James Dean λοιπόν μεταμορφωθεί στο απόλυτο είδωλο της νεολαίας της δεκαετίας του ’50, φορώντας το κόκκινο τζάκετ και σηκώνοντας το περίφημο μαλλί του, η Warner Bros. επιχείρησε να φέρει στην οθόνη μια ταινία, βασισμένη στο μυθιστόρημα του ψυχιάτρου του Robert Μ. Linder, με τίτλο «Rebel Without a Cause: The Hypnoanalysis of a Criminal Psychopath».
Το φιλμ επρόκειτο να βασίζεται στο βιβλίο, έχοντας ωστόσο έναν εντελώς δικό του δρόμο και σενάριο. Προσπάθειες σεναρίων έγιναν πολλές, αλλά κανένα δεν ικανοποιούσε την παραγωγή. Λέγεται μάλιστα ότι πριν από τον James Dean, για τον ρόλο του Jim Stark πέρασε από οντισιόν ο νεαρός τότε Marlon Brando, αλλά οι γραμμές τις οποίες ερμήνευσε ήταν από κομμάτι μη ολοκληρωμένου σεναρίου και μάλιστα ενός εξ αυτών που δεν πέρασαν καν στην κανονική ταινία.
Τελικά ο ρόλος κατέληξε στον James Dean αλλά ο χαρακτήρας του δεν ήταν ο μοναδικός ο οποίος πέρασε από χίλια κύματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν με εκείνον της συμπρωταγωνίστριάς του, Judy για τον οποίο έγινε μεγάλη «μάχη» για το ποια θα υποδυθεί το ατίθασο κορίτσι.
Margaret O’ Brien, Debby Reynolds και Jane Mansfield ήταν οι μεγάλες υποψήφιες για τον ρόλο, με την Natalie Wood να είναι η τελευταία επιλογή του σκηνοθέτη Nicholas Ray ο οποίος της έλεγε διαρκώς «δεν μπορείς υποδυθείς το παλιοκόριτσο». Παρόλα αυτά τα πράγματα άλλαξαν όταν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, η Wood είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο μετά από κάποιο πάρτι, κάτι που ανάγκασε τον Ray να την επισκεφθεί στο νοσοκομείο. Ήταν τότε που είδε τον γιατρό να προσπαθεί να κατευνάσει την Natalie που βρισκόταν σε έξαλλη κατάσταση αποκαλώντας την «παλιοκόριτσο».
Ήταν το σημάδι που χρειαζόταν ο Ray για την πρωταγωνίστριά του. Μπροστά του είχε το παλιοκόριτσο που οραματιζόταν.
Η κατάρα
Τα προβλήματα βεβαίως δεν ήταν μόνο αυτά, στα γυρίσματα που ολοκληρώθηκαν σε διάστημα μόλις δύο μηνών. Ο Jack Warner (σ.σ. εκ των ιδρυτών της Warner Bros.) διαβλέποντας την επιτυχία του Dean, έδωσε εντολή κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων το φιλμ να γυριστεί με έγχρωμη εικόνα και όχι ασπρόμαυρη όπως αρχικά ήταν προγραμματισμένο. Πολλές από τις σκηνές έπρεπε οπότε να ξαναγυριστούν.
Η κατάρα όμως της ταινίας δεν έχει να κάνει με κάποια από τις δυσκολίες στα γυρίσματα, ούτε προβλήματα της παραγωγής. Το φιλμ θέλει τους πρωταγωνιστές James Dean, Sal Mineo και Natalie Wood να πεθαίνουν σε νεαρή ηλικία και υπό ανεξήγητες συνθήκες.
Σε ηλικία 37 ετών το 1976, ο Mineo βρέθηκε νεκρός (δολοφονία) σε ένα σοκάκι πίσω από το σπίτι που διέμενε στο Hollywood, ενώ 5 χρόνια αργότερα οι Αρχές βρήκαν το άψυχο σώμα της Wood κοντά στο νησί της Santa Catalina στην Καλιφόρνια, όπου είχε μεταβεί για διακοπές με τον σύζυγό της, Robert Wagner. Το μυστήριο με τον θάνατό της συνεχίζει να «αιωρείται» καθώς όλοι γνώριζαν ότι βρέθηκε πνιγμένη αν και δεν γνώριζε κολύμπι. Ήταν μόλις 43 ετών.
Το χορό βέβαια του θανάτου είχε ανοίξει νωρίτερα από όλους ο James Dean, ο οποίος σκοτώθηκε σε αυτοκινηστικό δυστύχημα τον Σεπτέμβριο του 1955. Ένα γεγονός που τον πήρε νωρίς μακριά από τα εγκόσμια και το κοινό του. Ένα κοινό φαναντικό στο μυαλό του οποίου δεν μπορούσε να χωνέψει ότι ο ήρωάς του δεν βρισκόταν πλέον εν ζωή. Ένα δυστύχημα όμως, που όπως αποδείχτηκε ήταν το «εισιτήριό» του Dean για την αιωνιότητα και την καταξίωση. Αυτή που ενδέχεται να μην βίωνε ποτέ, αν δεν είχε ακολουθήσει την παγίδα που του έστειλε ο χάρος την τελευταία ημέρα του Σεπτεμβρίου το 1955.
Τι ήταν αυτό όμως που έκανε τον James Dean διάσημο παντού;
«Σκιές» θα υπάρχουν πάντα και παντού, ειδικά πίσω από τις μεγαλύτερες επιτυχίες. Για πολλούς έχει σημασία το ταξίδι και όχι ο προορισμός, για άλλους πάλι μονάχα το αποτέλεσμα. Μπορεί το «Rebel Without a Cause» να θεωρείται μια καταραμένη ταινία, αλλά αυτό είναι που λίγοι το θυμούνται.
Αν είναι υπάρχει κάτι που έχει μείνει στον κόσμο, αυτό είναι η επαναστατική ερμηνεία του ήρωα των πατεράδων μας. Αυτή που παρουσίασε το χάσμα των γενεών και την αποξένωση μεταξύ των μελών της αμερικανικής οικογένειας. Μια ταινία που όσα χρόνια και να περάσουν θα παραμένει θρυλική.
