Κοπέλα, γύρω στα 25, κάθεται στη διπλανή θέση του λεωφορείου και μιλάει στο κινητό με φίλη της: «Δεν μπορώ να τον καταλάβω, πιο πολύ χάρηκα εγώ που πήρε τη δουλειά παρά εκείνος. Μιλάμε για τρομερά λεφτά, για μία θέση που δεν είχε προϋπηρεσία και αυτός μου γκρίνιαζε επειδή θα πρέπει να σηκώνεται στις 07:00 το πρωί».
Υπό άλλες συνθήκες, θα έβαζα δυνατά τα ακουστικά μου, αλλά επειδή πολλές φορές έχω ακούσει από γυναίκες που γνωρίζω να παραπονιούνται για την επαγγελματικές κινήσεις των αγοριών τους, είπα να μην ανεβάσω το volume αλλά να κρυφακούσω κανονικά –χωρίς φυσικά να βγάλω τα ακουστικά από τα αφτιά μου.
Στο ρεπορτάζ λοιπόν: Η δουλειά δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήταν, αλλά όντως τα λεφτά ήταν καλά. Για να είμαι ακριβής, επρόκειτο για πλουσιοπάροχη αμοιβή, τετραψήφια που ξεκινούσε με τον αριθμό 2. Αν δε υποθέσουμε ότι το αγόρι ήταν στην ηλικία της κοπέλας, δηλαδή εκεί γύρω στα 25, τότε ίσως να είναι και ο μοναδικός 25άρης στη χώρα που έστω του προτάθηκαν αυτά τα λεφτά ως μισθός. Στην πορεία της κουβέντας το «χωρίς προϋπηρεσία» αποσαφηνίστηκε και έγινε «με βύσμα». Οκ, αν δεν κάθεσαι αναπαυτικά σε κάποιο σύννεφο, τότε μάλλον δεν εκπλήσσεσαι.
Στο θέμα του πρωϊνού εγερτηρίου, η γκρίνια εμπλουτίστηκε με μια άκυρη σύγκριση («γιατί εγώ να ξυπνάω στις 07:00, ενώ πας στη δουλειά στις 11:00;»), ενώ σαν κερασάκι στην τούρτα προστέθηκε η άρνηση του τύπου να μετακομίσει και να φύγει από το πατρικό του -άντε να κατέβει στο ξενοίκιαστο διαμέρισμα στον κάτω όροφο, το οποίο, κρίνοντας από την περιγραφή της κοπέλας, ήταν κάτι σαν δίκλινο ενοικιαζόμενο που βρίσκεις 15 Αύγουστο στη Σαντορίνη, στην Καλντέρα, σε προσφορά 20 ευρώ το βράδυ: καλύτερα να μείνεις στο κοτέτσι.
Ωστόσο, τα παραπάνω δεν αποτελούν μεμονωμένο περιστατικό. Πολλές φορές, εμείς οι άνδρες είμαστε μπόυφοι: από το να διακρίνουμε πότε έχουμε μπροστά μας μια ευκαιρία που πρέπει να αρπάξουμε από τα μαλλιά (π.χ. ο τύπος της παραπάνω ιστορίας) μέχρι το πότε πρέπει να φύγουμε από μία δουλειά επειδή έχουμε βαλτώσει/ μείνει στάσιμοι/ δεν μας προσφέρει κάτι/ μας εκμεταλλεύονται στυγνά.
Ακόμα και στα απλά καθημερινά: πώς θα πρέπει να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο για εμάς στο χώρο εργασίας, ακόμα και εκεί, πολλές φορές τα κάνουμε εντελώς θάλασσα.
Ευτυχώς υπαρχουν Εκείνες
Ξέρεις ποιες δεν τα κάνουν; Εκείνες. Εκείνες είναι που μπορούν να μας πουν δύο κουβέντες και να ξεκαθαρίσουν αυτό που μέχρι πρότινος ήταν για εμάς θολό και μπερδεμένο. Εκείνες είναι που θα μας γειώσουν και θα μας κάνουν να δούμε πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Εκείνες είναι που θα μας ταρακουνήσουν ώστε να πάψουμε να κυνηγάμε ανεμόμυλους στα εργασιακά μας ή να ορθώσουμε ανάστημα και να παλέψουμε για όσα μας αναλογούν. Εκείνες είναι που θα προσφέρουν ως αντίδοτο στον πολλές φορές αφελή εργασιακό ρομαντισμό μας. Εκείνες είναι που βάζουν σπίθα στη φιλοδοξία μας προσφέροντας ένα σχέδιο ώστε να αποκτήσουν απτή υπόσταση τα όνειρα μας.
Όταν όμως λέω εκείνες δεν αναφέρομαι γενικά στις γυναίκες. Η μάνα σου δεν μπορεί να κάνει όλα τα παραπάνω. Για τη μάνα σου, θα είσαι πάντα ο τέλειος, αυτός που τα έχει κάνει όλα σωστά, αυτός που δεν χρειάζεται να αλλάξει το παραμικρό στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίζει τα εργασιακά του. Μεταξύ μας, πόσες φορές δεν την έχεις ακούσει να σου λέει «Και αν δεν του αρέσει, ας βρουν καλύτερο, που σιγά μην βρουν» ή μόλις τις εκμυστηρεύεσαι κάποιες δυσκολίες «Μην σκας, εσύ να είσαι καλά και θα βρεις άλλου να πας».
Επίσης, ούτε οι γυναίκες που βρίσκονται στο συγγενικό ή φιλικό σου κύκλο μπορούν να σε κινητοποιήσουν με τον τρόπο που περιέγραψα παραπάνω. Θα σε συμβουλεύσουν, δεν θα σου χαϊδέψουν τα αφτιά, αλλά στο τέλος της ημέρας θα είσαι ο φίλος τους που έχουν μάθει να σε αποδέχονται με τα ελαττώματα και τις αδυναμίες σου και, επειδή είναι σωστοί φίλοι, αν θα σε νταντέψουν κιόλας.
Αυτόν το ρόλο μπορεί να τον επιτελέσει μόνο Εκείνη, το κορίτσι σου/η σύντροφος/η γυναίκα σου, πες την όπως θες. Εκείνη που μοιράζεται όχι μόνο ιδρωμένα σεντόνια, αλλά και μια ολόκληρη ζωή μαζί σου.
Η ορμή που έχει ο άδολος θαυμασμός
Είναι κάπως κλισέ, αλλά έχει διαχρονική ισχύ: η επαγγελματική επιτυχία είναι δομικό συστατικό της ταυτότητας ενός άνδρα. Συνήθως η επιτυχία συνοδεύεται από αντίστοιχο εισόδημα, αλλά στην Ελλάδα του 2017 ζούμε. Όσο και αν σκοτώνει τις φιλοδοξίες μας, οι καριέρες είναι μια υπόθεση πονεμένη, δύσκολη –αν όχι πεθαμένη. Αυτό που μένει λοιπόν είναι η επιτυχία, η καταξίωση, η αναγνώριση ότι σε αυτό που κάνεις είσαι πολύ καλός. Δεν χρειάζεται να είσαι διάσημος, θες όμως να σε ξέρουν και να σέβονται και να σε υπολογίζουν στο χώρο σου –αυτό είναι η επαγγελματική επιτυχία.
Αντίστοιχα, όσο κλισέ (πάλι) και αν ακούγεται, έχει διαχρονική ισχύ: Αυτό ακριβώς θα θαυμάσει εκείνη σε εσένα. Και επειδή ακριβώς το θαυμάζει και της αρέσει να το θαυμάζει, προσπαθεί να σε βοηθήσει να φτάσεις πιο κοντά στην επιτυχία. Για αυτό εκνευρίζεται όταν ξέρει ότι είσαι ταλαντούχος, αλλά προτιμάς να βαλτώνεις, να βολεύεσαι και να μην ενεργοποιείς όλες τις δημιουργικές σου δυνάμεις. Για αυτό τρελαίνεται όταν σε βλέπει να είσαι νωθρός και τεμπέλης και να μην κινητοποιείσαι. Για αυτό προσπαθεί να βρει συμπαράσταση από την κολλητή της, όταν εκείνη τρώει σκατό με το τσουβάλι και εσύ δεν εκτιμάς αυτά που σου δίνονται.
Έτσι θα σκεφτεί αυτή που θέλει να σε θαυμάζει. Που χαίρεται για εσένα και σου επιστρέφει αυτή τη χαρά. Αυτή που απλώς θέλει να σε χρησιμοποιήσει για τη δική της ματαιοδοξία, θα σε βάλει σε μια διαδικασία να κυνηγάς κάθε φορά και κάτι άλλο, πιο μεγάλο και στο τέλος την ουρά σου. Δεν θέλει να σε θαυμάσει, βασικά χέστηκε για σένα, θέλει να θαυμάσει τον εαυτό της και όταν αυτό πάψει να συμβαίνει θα έρχεται να σου υπενθυμίζει διαρκώς την ανεπάρκειά σου. Περιττό να πω ποια από τις δύο γυναίκες θέλεις να έχεις στη ζωή σου.
Είναι αληθινά σπουδαίο να είσαι με μια τέτοια γυναίκα, που θα σε κινητοποίει και θα σου δίνει μια σπρωξιά για να προχωρήσεις μπροστά. Αλλά αν δεν θες να τη χάσεις, το πρώτο που θα πρέπει να κάνεις είναι να μην επαναπαύεσαι ότι θα είναι συνέχεια εκεί για σένα.
