Οι ημέρες της καραντίνας συνεχίζονται και οι περισσότεροι από εμάς βρισκόμαστε σε μια συνεχόμενη καταμέτρηση. Ημέρα καραντίνας 1η, ημέρα καραντίνας 2η και ούτο καθ' εξής. Η ζωή μας έχει αλλάξει ολοσχερώς. Τίποτα από όσα κάνουμε, ζούμε, βιώνουμε δεν είναι όπως πριν και η αλήθεια είναι πως η ψυχολογία των περισσότερων έχει αρχίσει και παίρνει την κατιούσα. Λογικό, αλλά μην το παρατάμε.
Σίγουρα υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα να κάνεις όταν βρίσκεσαι κλεισμένος στο σπίτι σου (ειδικά με την υπάρχουσα τενχολογία, στην οποία θα πρέπει να ανάψουμε μια μεγάλη λαμπάδα στο τέλος της πανδημίας) αλλά κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα υποκαταστήσεις. Πως να το κάνουμε.
Σωστά, θα βρεις χρόνο για την οικογένειά σου, για να χαλαρώσεις, να μαγειρέψεις, να εξερευνήσεις, να διαβάσεις. Πολλά, πολλά πράγματα. Από την Δευτέρα μέχρι την Παρασκευή. Γιατί όταν το ημερολόγιο δείχνει Σάββατο και Κυριακή ξεκινάει η απόλυτη παράνοια.
Οι αναμνήσεις ξαναγυρνάνε
Κάποτε περιμέναμε την Παρασκευή προκειμένου να ετοιμαστούμε για το επόμενο διήμερο διάλειμμα. Οι αγαπημένες ημέρες όλων. Σάββατο και Κυριακή. Οι ημέρες που ξεχυνόμασταν στις πλατείες, πίναμε τους καφέδες μας, κάναμε τις βόλτες μας, κανονίζαμε τις εξόδους μας και πάνω από όλα βλέπαμε μπάλα. Μάλιστα. Μπάλα. Ασπρόμαυρη, πορτοκαλί την άλλη την πολύχρωμη του βόλεϊ, ό,τι γουστάρει ο καθένας. Αν κάτι μας έχει πειράξει περισσότερο απ' όλα (κυρίως εμάς τους άντρες) είναι ότι με τον κορονοϊό... χάσαμε την μπάλα. Την μπάλα μας. Ένα Εuro περιμέναμε μας το πήρανε και αυτό. Πάλι καλά που υπάρχει και το youtube και οι επαναλήψεις και βλέπουμε και κανένα ματσάκι.
Καφές, δελτίο, γήπεδο
Ξημέρωνε Σάββατο και πηγαίναμε για Freddo espresso γλυκό μαζί με την «διδακτέα» ύλη. Με όλα όσα χρειαζόμαστε να μελετήσουμε για να μπορέσουμε να συμπληρώσουμε το κουπόνι. Να παίξουμε το στοίχημά μας. Να κάνουμε την δράση του ποδοσφαίρου ακόμα μεγαλύτερη. Στη συνέχεια περιμέναμε να περάσει η ώρα να ξεκινήσουν οι αγώνες και το βραδάκι χαλαρά (και με διάθεση ανάλογη με το αν είχαμε κάνει την βόλτα μας από το ταμείο ή όχι) να δούμε μέχρι και τις αμφισβητούμενες φάσεις. Να έχουμε κάτι να «σκοτωνόμαστε» στην τελική. «Ήταν, δεν ήταν πέναλτι;». «Έπρεπε δεν έπρεπε να πάει στο VAR;». «Ήταν ή δεν ήταν offside;». Όλα αυτά τα ωραία. Να υπάρχει και τροφή για σκέψη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Να κάνουμε και κανά πλοκ της προκοπής ρε αδελφέ.
Έτοιμοι να ξεχυθούμε και πάλι
Και την Κυριακή; Επανάληψη Σαββάτου. Καφέ, δελτίο, πρακτορείο, γήπεδο και internet. Η ζώη μας όλη. Μια ζωή που έχει ξεκινήσει και φαίνεται λίγο μακρινή. Λίγο πιο παλιά απ' ότι είναι. Αλλά δεν είναι έτσι. Μέρα με την ημέρα είμαστε όλο και πιο κοντά στην στιγμή που θα επανέλθουμε σε κανοικούς ρυθμούς. Είναι όλο και πιο κοντά η μέρα που ο ήλιος θα λάμπει παντού και εμείς θα ξεχυθούμε για να γεμίσουμε τις καφετέριες, τα πρακτορεία και τα γήπεδα για να ξαναπάρουμε και πάλι πίσω στα χέρια μας τις αγαπημένες ημέρες της εβδομάδας μας. Γιατί όπως και να το κάνουμε Σαββατοκύριακο χωρίς μπάλα ΔΕΝ είναι Σαββατοκύριακο.
ΥΓ: Το πόσο σύντομα θα έρθει αυτή η ημέρα, σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι στα δικά μας χέρια. Τα δικά μας, πολύ καθαρά, χέρια..
