Το 1968, με την ταινία μικρού προϋπολογισμού που συνδυάζει φρίκη και κοινωνική σάτιρα «Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών», ο Ρομέρο έφερε την επανάσταση στο είδος των horror films και άλλαξε για πάντα το είδος των ταινιών με ζόμπι δημιουργώντας τη δική του σχολή στο συγκεκριμένο είδος.
Ο Ρομέρο γεννήθηκε στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης, στις 4 Φεβρουαρίου 1940, από πατέρα με καταγωγή την Κούβα και μητέρα από την Λιθουανία.
Ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα ως εμπορικός διευθυντής πριν γίνει μετρ του τρόμου.
Μετά τη «Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών», σκηνοθέτησε, το 1978, το σίκουελ «Dawn of the Dead», το «Day of the Dead» (1985) και συνέχισε με τα «Land of the Dead» (2005), «Diary of the Dead» (2007). Το 2009 γύρισε το «Survival of the Dead».
Η συμβολή του στην pop κουλτούρα είναι σημαντική, καθώς ταινίες ζόμπι γυρίζονταν και πριν το 1968, όμως ο Ρομέρο έθεσε τις βάσεις για τα σύγχρονα κινηματογραφικά θρίλερ.
Η ιστορία του χρώματος στην τέχνη.
Λήψη σε μαύρο και άσπρο, εστιάζει σε μια ομάδα ανθρώπων που είναι παγιδευμένοι σε σπίτι στην ύπαιθρο, καθώς τα ζόμπι αρχίζουν να περιπλανώνται στα χωράφια.
Η ταινία είναι αξιοσημείωτη για τα φρικιαστικά ειδικά εφέ της και ο πρωταγωνιστής είναι Αφρο-Αμερικανός, φαινόμενο που σπανίζει στις ταινίες τρόμου εκείνης της περιόδου.
Η ταινία γυρίστηκε έξω από το Πίτσμπουργκ με προϋπολογισμό 114.000 δολαρίων, αλλά είχε έσοδα 30 εκατομμύρια δολάρια, έγινε κλασική καλτ και ακολούθησαν αμέτρητες του είδους.
Το όνομά του είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την εξαλογία των νεκροζώντανων, χωρίς την παραμικρή υπερβολή ο Ρομέρο κατάφερε να χρησιμοποιήσει τα ζόμπι σαν μια εξελισσόμενη πλατφόρμα κατάδειξης των αλλαγών της κοινωνίας και του περάσματος από τα μέσα του 20ου αιώνα στην τεχνολογική κραιπάλη του 21ου.
Το εντυπωσιακό δε είναι πως από την αρχή η απαισιοδοξία της «Νύχτας» μοιάζει να προλέγει τις εξελίξεις που έτσι κι αλλιώς οι δύο τελευταίες του ταινίες («Survival of the dead» και «Diary of the dead») περιγράφουν άνετα ενσωματώνοντας και τις αισθητικές εξελίξεις του found footage της εποχής.
Οι νεκροζώντανοι του Ρομέρο είναι αποκυήματα μιας τρελής, ανεύθυνης εποχής, είναι μεταφορές της ανθρώπινης απληστίας αλλά και της ακόρεστης (και μάταιης) ανθρώπινης κατάστασης, είναι τέλεια οχήματα για την περιγραφή του καταναλωτισμού, της σύγκρουσης των εξουσιών, των κοινωνικών αναταραχών, της διχόνοιας, της μοναξιάς, του αδιεξόδου αλλά και της έννοιας του Τραγικού.
Mπες στο παρακάτω άλμπουμ για να δεις τις πιο σημαντικές του ταινίες:
