O Fritz Honka σκότωσε τουλάχιστον 4 ιερόδουλες στο Αμβούργο του 1970, τις οποίες τις τεμάχισε και τις έκρυβε για 4 χρόνια στο σπίτι του.
Αυτό είναι αληθινή ιστορία κι από εκεί δανείζεται ο γνωστός σκηνοθέτης Fatih Akin για να φτιάξει μία ταινία που πραγματικά χρειάζεται γερά νεύρα για να τη δεις, όχι γιατί δεν έχουμε δει ανάλογα σκληρές σκηνές αλλά γιατί πραγματικά αυτή την ταινία μπορείς να τη...μυρίσεις.
4 ολόκληρα χρόνια ο δολοφόνος/μανιακός/αλκοολικός Honka κρύβει πετσοκομμένα πτώματα σε ένα ντουλάπι της κουζίνας του. Οι Έλληνες ένοικοι από κάτω παραπονιούνται διαρκώς για την απίστευτα άσχημη μυρωδιά που περιλούζει την πολυκατοικία. Εκείνος δικαιολογείται στις, πάντα ξεπεσμένες, γυναίκες επισκέπτριες του πως οι Έλληνες συνέχεια μαγειρεύουν άθλια φαγητά κι έχει ποτίσει η μυρωδιά.
Το Golden Glove είναι η προσπάθεια του Fatih Akin να εξαφανίσει κάθε γοητεία από το είδος των ταινιών serial killer. Η ταινία είναι ο ορισμός του φρικτού, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορείς να σταματήσεις να τη βλέπεις.
Εδώ δεν πρόκειται να σου δώσει κανείς εξηγήσεις γιατί μπορεί κάποιος να σκοτώνει. Εδώ θα δεις μόνο τις πράξεις αλλά και τις μυρωδιές του θανάτου. Κι αυτό είναι που διαφοροποιεί την ταινία από τις άλλες του είδους. Ο σκηνοθέτης πραγματικά νοιάζεται μόνο για την «υφή» του πρωταγωνιστή, όχι τα κίνητρα του.
Εδώ ο θάνατος δεν έχει κίνητρα, η παράνοια είναι διάχυτη παντού, από τον ίδιο τον δολοφόνο μέχρι τα θύματα. Οι ξεπεσμένες γυναίκες, σχεδόν σκοτωμένες από την ίδια τη ζωή, είναι σαν να περιμένουν τον πρωταγωνιστή να τις απαλλάξει από τα βάσανα τους.
Δες τι γράψαμε για το Midsommar
Εδώ δεν θα βρεις καμία ιδιοφυία serial killer. Κι αυτό αμέσως κάνει την ταινία διαφορετική. Ο πρωταγωνιστής δεν μπορεί να κερδίσει την συμπάθεια του θεατή με τίποτα. Πρόσεξε όμως να μην πέσεις στην παγίδα αυτή. Σκέψου το λογικά: Πώς είναι δυνατόν να συμπαθήσεις έναν τύπο σαν τον Fritz Honka;
Η προσέγγιση του Fatih Akin είναι απόλυτα ρεαλιστική. Ήξερες άραγε πως ακούγεται το κόψιμο ενός κεφαλιού με πριόνι; Αν δεις την ταινία θα μάθεις πολύ γρήγορα.
Eίναι σχεδόν σαν να σου κόβει το δικό σου κεφάλι!
Ο Fatih Akin δεν προσπαθεί να ωραιοποιήσει το έγκλημα. Ένα έγκλημα είναι πάντα εμετικό, βρωμάει, είναι άσχημο, είναι κάτι που δεν μπορείς να ταυτιστείς με τίποτα. Κι αυτό ακριβώς πετυχαίνει εδώ ο σκηνοθέτης.
Η ερμηνεία του Jonas Dassler είναι καταπληκτική. Το μακιγιάζ και γενικά όλο το σκηνικό μέσα στη παμπ Το Χρυσό Γάντι, οι χαρακτήρες, τα πρόσωπα, ακόμη και τα παρατσούκλια, είναι κάτι που σε αφήνει άφωνο για την παρακμή που πρεσβεύουν, όπως επίσης και για τις αντιθέσεις που προωθούν σε μία άκρως ρατσιστική Δυτική Γερμανία του 1970.
Βασικό χαρακτηριστικό της ταινίας, εκτός από τις έντονες μυρωδιές τις οποίες σχεδόν τις αισθάνεσαι στα ρουθούνια σου να πλησιάζουν επικίνδυνα, είναι και η μουσική. Χιτάκια στα γερμανικά παντού, επιτυχίες από το 1960 μεταφρασμένα στα γερμανικά, οι χαρακτήρες τα ακούνε και κλαίνε πάνω από το ποτήρι με το snaps τους.
O ίδιος ο Hοnka έχει στην κατοχή του έναν και μοναδικό δίσκο τον οποίο τον βάζει κάθε φορά που καλεί κάποια γυναίκα στο σπίτι του για να την «ψυχαγωγήσει». Από τη μία η κάπως χαζοχαρούμενη μουσική και από την άλλη οι βάναυσοι διάλογοι και οι σκληρές εικόνες. Εδώ θα βρεις ακόμη και τα Παιδιά του Πειραιά μεταφρασμένα στα γερμανικά.
Ναι, ίσως όλο αυτό το τράβηγμα της κουρτίνας και της απομυθοποίησης των serial killer να είναι too much, μπορεί κάποιοι να το θεωρήσουν ένα ακόμη υπερβολικό στυλιζάρισμα της εικόνας, μία κάπως ελιτιστική οπτική από τον σκηνοθέτη, εμείς όμως πραγματικά το απολαύσαμε.
Ένα must see για αυτούς που τους αρέσει το ακραίο στον κινηματογράφο.
Δες το παρακάτω άλμπουμ για να δεις στιγμιότυπά από την ταινία:
